B-movie που προκαλεί αίσθηση σε πιτσιρίκια αλλά βαρεμάρα και γέλωτα στους ενήλικους. Αυτό είναι εν ολίγοις το «Cellar Dweller» του 1988. Η αλήθεια είναι ότι η κόμικ αισθητική και το εντυπωσιακό τέρας της ταινίας, μαζί με κάνα δυο σκηνές gore μπορούν να φαίνονται συναρπαστικό θέαμα στα άπειρα μάτια ενός μπόμπιρα αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσε να εκτιμήσει και ο μεγαλύτερος ηλικιακά θεατής.
Το φιλμ κινείται γενικά σε fantasy-horror κατεύθυνση. Το ξεκίνημα είναι ατμοσφαιρικό με τον «ατσαλάκωτο» Jeffrey Combs (τον θρυλικό πρωταγωνιστή του «Re-Animator») να βρίσκεται σε μια απομονωμένη εξοχική κατοικία σχεδιάζοντας σκίτσα του κόμικ Cellar Dweller ενώ παράλληλα διαβάζει και ένα βιβλίο μαγείας. Ο συνδυασμός των δύο δραστηριοτήτων έχει σαν αποτέλεσμα το αιμοβόρο τέρας του κόμικ να εμφανιστεί και στην πραγματικότητα στο ίδιο το δωμάτιο του σχεδιαστή, σκοτώνοντας μια κοπέλα (επίσης μέρος του σχεδίου). Στη διάρκεια της μάχης του τέρατος με τον σχεδιαστή-δημιουργό του, το μέρος πιάνει φωτιά με ολέθρια αποτελέσματα και για τους δύο. Πολλά χρόνια μετά, μια νεαρή κοπέλα και καλλιτέχνης στον χώρο των κόμικς μεταβαίνει στο ίδιο σπίτι που έχει μετατραπεί σε κάτι σαν λέσχη καλλιτεχνών για να συνεχίσει τον σχεδιασμό του κόμικ Cellar Dweller. Για κακή της τύχη τα σχέδιά της στο χαρτί γίνονται πραγματικότητα και το ίδιο τερατάκι που ζωγραφίζει παίρνει σάρκα και οστά φονεύοντας τους καλλιτέχνες που βρίσκονται στο σπίτι.
Το «Cellar Dweller» δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD μέχρι σήμερα.
Όσο cheesy κι αν ακούγεται το story, μπορεί τουλάχιστον να γίνει αποδεκτό με λίγο ανοιχτό μυαλό. Το βασικό πρόβλημα στο εν λόγω φιλμ εντοπίζεται κυρίως στο σεναριακό, σκηνοθετικό και ερμηνευτικό μέρος. Η νωχελική σκηνοθεσία μας κάνει να ασφυκτιούμε, το σενάριο πάσχει από έλλειψη ιδεών και η ηθοποιία είναι κακή παρά τον γενικά ανάλαφρο τόνο που δίνεται ανά διαστήματα. Το πενιχρό budget αντικατοπτρίζεται καθαρά στην παρακμιακή εικόνα του «Cellar Dweller». Παρά τη μικρή διάρκεια της ταινίας το αίσθημα της βαρεμάρας λόγω των αδιάφορων γεγονότων, πιθανότατα θα κυριεύσει τους περισσότερους άνω των 18 θεατές. Μοναδική όαση σ’ αυτό το χάλι είναι το τερατάκι που θυμίζει λυκάνθρωπο στο παρουσιαστικό του. Η χαραγμένη πεντάλφα στο στήθος του φανερώνει τις μαγικές καταβολές του. Μέχρι εκεί όμως. Τα όποια λίγα πράττει το καλοφτιαγμένο τέρας αξίζουν μονάχα και τίποτε άλλο. Συνίσταται μόνο για ρομαντικούς που επιθυμούν να ξαναδούν έναν από τους παιδικούς τους φόβους των VHS και να τον απομυθοποιήσουν, όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό σήμερα…
