Ένα καταπληκτικό ψυχολογικό θρίλερ με τον Jeff Daniels σε ένα απόλυτο one man show. Το «Chasing Sleep» είναι ένας πετυχημένος συνδυασμός της σεναριακής πολυπλοκότητας (και παραδοξότητας) του David Lynch και της απελπιστικής ατμόσφαιρας του Roman Polanski που ψυχοπλακώνει και ταυτόχρονα διασκεδάζει τους θεατές του μ’ έναν μοναδικό τρόπο.
Ο Jeff Daniels υποδύεται τον ταλαιπωρημένο σύζυγο που ξυπνάει στη μέση της νύχτας για να ανακαλύψει ότι η γυναίκα του δεν έχει επιστρέψει ακόμα σπίτι. Προσπαθεί λοιπόν να την εντοπίσει και ταυτόχρονα να καταλάβει την περίεργη εξαφάνισή της. Κατά την προσπάθειά του βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σ’ έναν ψυχωτικό κόσμο παραισθήσεων, αναμνήσεων και περιπλοκών απ’ τον οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει γυρισμός.
Το φιλμ αποτελεί μάθημα για το πώς μπορεί να φτιαχτεί μια υπέροχη ταινία με ένα φαινομενικά απλό θέμα ως αφετηρία. Ο δημιουργός του φιλμ Michael Walker έχει επενδύσει στην παγίωση σουρεαλιστικής ατμόσφαιρας και κλειστοφοβικού περιβάλλοντος εντός του σπιτιού του πρωταγωνιστή, διαμορφώνοντας έτσι το ιδανικό πλαίσιο για το ξεδίπλωμα των συμβάντων μέχρι το φινάλε.
O Jeff Daniels παίζει σε όλο το φιλμ ξυπόλητος.
Φροντίζει να μην τηρεί αυστηρά την αίσθηση του χρόνου, γι’ αυτό και βλέπουμε ας πούμε τον ήρωα να κυκλοφορεί νύχτα στους χώρους του σπιτιού του ενώ όταν ανοίγει την πόρτα έξω μπορεί να δούμε μέρα. Όλο το βάρος πέφτει πάνω στον κεντρικό χαρακτήρα ο οποίος βγάζει προς τα έξω μια εικόνα παρακμής, απόγνωσης και έντονου στρες, εμπλουτισμένης με μια χαλαρά χιουμοριστική διάθεση, δοσμένη στην σωστή αναλογία ώστε να μην στερεί τον πεσιμιστικό χαρακτήρα του έργου.
Απόκοσμοι ήχοι από τους σωλήνες του οικήματος, αλλόκοτες εικόνες εντός των δωματίων, απρόσμενοι επισκέπτες στο σπίτι και ένα πειστικά ψυχωτικό βλέμμα του ταλαιπωρημένου συζύγου είναι μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του «Chasing Sleep». Το μόνο σημαντικό μειονέκτημα εντοπίζεται στην σχετικά εύκολη λύση του μυστηρίου που παρότι δεν εκφράζεται φανερά στο τελείωμα, εντούτοις αποτελεί την λογική και αναμενόμενη κατάληξη με βάση όσα έχουμε δει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Κάποιοι ίσως το βρουν και λίγο αργό αν και προσωπικά δε με κούρασε σχεδόν καθόλου. Το «Chasing Sleep» είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ της δεκαετίας των 00s και διακρίνεται για την εξαιρετική ερμηνεία του Jeff Daniels, μια από τις καλύτερες της καριέρας του. Οι λάτρεις του είδους δεν πρέπει να το χάσουν.
Θετικά: Πετυχημένος σουρεαλισμός, ατμόσφαιρα απελπισίας και παρακμής, μεγάλη ερμηνεία από τον Jeff Daniels.
Αρνητικά: Το σχετικά προβλέψιμο φινάλε, ο ψιλοαργός ρυθμός του.
Συμπέρασμα: Εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ. Από τα καλύτερα στο είδος για την δεκαετία 2000-2009.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η σκηνή με το δάχτυλο που «περπατάει» στο πάτωμα υπό το έκπληκτο και σαστισμένο βλέμμα του Jeff Daniels.
- Η σουρεαλιστική και μακάβρια σκηνή με το τεράστιο παραμορφωμένο μωρό στη μπανιέρα.
- Οι βασανιστικοί ήχοι των σωλήνων του σπιτιού.
