Από τους σεναριογράφους των «SAW» IV, V και VI προέρχεται αυτό το δυναμικό φιλμ τρόμου με τον διόλου ασυνήθιστο τίτλο. Φυσικά είναι αναμενόμενο το «The Collector» να παρουσιάζει ομοιότητες ως προς το αιματηρό franchise του «SAW» ειδικότερα στον τομέα των ακροτήτων κάτι που φυσικά δεν χαλάει κανέναν λάτρη του gore.
Η υπόθεση είναι οπωσδήποτε ελκυστική. Ένας πρώην κατάδικος κάνει νυχτερινή διάρρηξη στο σπίτι μιας οικογένειας προκειμένου να βρει χρήματα για να ξεπληρώσει τα χρέη της γυναίκας του. Στόχος του είναι ειδικότερα ένα διαμάντι τη θέση του οποίου γνωρίζει επακριβώς μιας και εργαζόταν στην ανακαίνιση του σπιτιού της οικογένειας. Δεν γνωρίζει όμως ότι το ίδιο σπίτι έχει στοχοποιηθεί την ίδια νύχτα από έναν άλλο «εισβολέα» που δεν έχει καμία σχέση με τον διαρρήκτη μας. Αυτός ο εισβολέας είναι ένας παρανοϊκός σαδιστής που κρατά αιχμάλωτα τα μέλη της οικογένειας υποβάλλοντας τα σε φρικτά βασανιστήρια. Ταυτόχρονα έχει γεμίσει το σπίτι με θανατηφόρες παγίδες. Ο διαρρήκτης, σοκαρισμένος από το συμβάν, προσπαθεί να σώσει την οικογένεια και να αποφύγει τον παρανοϊκό. Οι φονικές παγίδες όμως κάνουν το έργο του εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο.
Το «The Collector» επρόκειτο να γυριστεί ως prequel του «Saw» αλλά η ιδέα δεν άρεσε στους παραγωγούς και τελικά εγκαταλείφθηκε.
Πρόκειται για ένα αγωνιώδες και αιματοβαμμένο φιλμ το «The Collector», με ταχύ ρυθμό που καθηλώνει. Βέβαια οι υπερβολικά πολλές και ευρηματικές στη σύλληψη παγίδες που έχει στήσει ο μανιακός δεν φαίνεται τελικά να έχουν ιδιαίτερο νόημα ή λογική και εξυπηρετούν μόνο την διατήρηση του σασπένς και τα αιματηρά πλάνα. Ωστόσο, αν ξεπεράσουμε αυτόν τον παραλογισμό μπορούμε άνετα να απολαύσουμε την ταινία καθώς παρακολουθούμε γεμάτοι άγχος τις επίπονες προσπάθειες του διαρρήκτη να αποφύγει τις παγίδες και να σώσει την οικογένεια. Ο μανιακός από την πλευρά του είναι σιωπηλός και αδίστακτος, έχοντας ένα συνηθισμένο image με την κουκούλα του και το σκουρόχρωμο ντύσιμο. Το φιλμ γίνεται ακόμη πιο τρομακτικό λόγω του σκοτεινού και κλειστοφοβικού περιβάλλοντος εντός του σπιτιού όπου εκτυλίσσεται το μεγαλύτερο μέρος της δράσης. Η νυχτερινή καταιγίδα ενισχύει με τη σειρά της τον τρόμο. Διάφορες slow motion σκηνές κάνουν το θέαμα ακόμη πιο εντυπωσιακό. Αν δινόταν μεγαλύτερη προσοχή στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, ειδικά στη μορφή του παρανοϊκού κι αν αποφεύγονταν μερικές αφέλειες στην πλοκή, τότε θα μιλούσαμε για μια εκπληκτική ταινία αλλά δεν μπορούμε να τα’ χουμε όλα όποτε θέλουμε.
Μένουμε με την ικανοποίηση ότι είδαμε ένα δυνατό φιλμ τρόμου που μπορεί να μην προσφέρει στο είδος τον ανανεωτικό αέρα που θα περιμέναμε, παρόλα αυτά έχει όλα τα φόντα να μας ψυχαγωγήσει και ενίοτε να μας σοκάρει. Καλά…για σαββατόβραδο με την παρέα σας και τα απαραίτητα εδέσματα είναι must, δεν το συζητάμε. Αν βέβαια αντέχετε την πλούσια βία και το αιματοκύλισμα…
