Καιρό έχουμε να δούμε κάτι αξιόλογο στο χώρο του τρόμου από την παγωμένη Σουηδία. Το «The Conference» λοιπόν, που εντάχθηκε μέσα στο 2023 στο horror μενού του Netflix ήταν ένας μικρός πειρασμός για μένα είναι η αλήθεια. Σλασεράκι με κωμικά στοιχεία στην κρύα σουηδική ύπαιθρο – τι καλύτερο ρε παιδί μου! Βέβαια η θεωρία διαφέρει από την πράξη κάποιες φορές και οι προσδοκίες μας δεν ικανοποιούνται πάντα στο ακέραιο. Τι συμβαίνει λοιπόν με το παρόν φιλμ;
Ας μπούμε στο ψητό. Το «The Conference» ακολουθεί μια ομάδα δημόσιων υπαλλήλων που μεταβαίνουν στην επαρχία και συγκεκριμένα σε ένα σημείο όπου θα χτιστεί ένα εμπορικό κέντρο. Οι υπάλληλοι προσπαθούν να συσφίξουν τις σχέσεις τους μέσα από διάφορες εναλλακτικές μεθόδους και πρακτικές ενώ ταυτόχρονα συζητούν για το φιλόδοξο project. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται τόσο ομαλά για την παρέα. Οι αποκαλύψεις για κρυφές ατζέντες και η παρουσία ενός μανιακού που σφάζει τους παρευρισκόμενους μετατρέπουν το επαγγελματικό ταξίδι σε εφιάλτη!
Είναι φανερό ότι το «The Conference» προσπαθεί να διαμορφώσει ένα παρανοϊκό κλίμα όπου οι χιουμοριστικές ατάκες και η κυνικότητα των συμμετεχόντων εναλλάσσονται με φοβερές σφαγές, βγαλμένες από τις πιο αιματοβαμμένες ταινίες του είδους. Εν μέρει το καταφέρνει αλλά και πάλι κάτι φαίνεται να λείπει από την ταινία. Κατά τη γνώμη μου το στοιχείο της έκπληξης -ή ορθότερα η απουσία του- είναι αυτό που την ζημιώνει αισθητά. Διότι από ποσότητα και ποιότητα φόνων το έργο τα πήγε μια χαρά.
Το «The Conference» είναι η τρίτη ολοκληρωμένη ταινία του Σουηδού σκηνοθέτη Patrick Eklund.
Υπάρχει επίσης μια ενδιαφέρουσα ποικιλία χαρακτήρων – ο καθένας με τις ιδιαιτερότητες και τις παραξενιές του- που μπορούν περιστασιακά να μας ψυχαγωγήσουν με τις ενέργειες και τις ατάκες τους. Θεωρώ όμως δύσκολη την ταύτισή μας με κάποιον αφού κανείς δεν παρουσιάζει κάτι φοβερά ελκυστικό. Το χιούμορ έχει κάποιες καλές στιγμές σίγουρα αλλά μην φανταστείτε ότι μιλάμε και για τόσο ψαγμένες ιδέες. Η πλοκή και η δράση δεν είναι απαλλαγμένες από ορισμένες προχειρότητες ή υπερβολές.
Ο δολοφόνος από την άλλη είναι εντυπωσιακός. Με ξεκαρδιστική αμφίεση -ένα ανθρωπάκι σαν γιγάντιος πινόκιο- επιτυγχάνει ωραία αντίθεση μεταξύ χαμόγελου και μακελειού. Οι πιο πολλοί φόνοι απεικονίζονται στην ολότητά τους ενώ λίγοι σχεδόν πριν επέλθει το φονικό χτύπημα. Το gore και ο μεγάλος αριθμός φονικών είναι αναμφισβήτητα η αιχμή του δόρατος του «The Conference». Αλλά ας σταματήσω εδώ αυτή την κριτική. Δεν χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα άλλωστε, αφού το νόημα το πιάσατε.
Όσοι είστε φίλοι του σκληρού slasher μπορεί να εμπιστευθείτε άφοβα την ταινία. Για τους υπόλοιπους δεν είμαι και τόσο σίγουρος πόσο θα την απολαύσουν. Διότι ναι μεν υπάρχει το στοιχείο της κωμωδίας, η ποικιλία χαρακτήρων και 1-2 σεναριακές «εκπλήξεις» αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι τόσο προσεγμένο για να καταστήσει το φιλμ συναρπαστικό στο σύνολό του. Ας ελπίσουμε η Σουηδία να μας δώσει κάτι ανώτερο από το «The Conference» στο κοντινό μέλλον που θα μας ενθουσιάσει.
