Το slasherάκι αυτό εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας 2000-2009 και αφήνει σχετικά καλές εντυπώσεις. Η υπόθεση εκτυλίσσεται βασικά σε ένα mini market όπου διάφοροι γνωστοί άνθρωποι μαθαίνουν τα νέα για έναν παρανοϊκό αιμοδιψή δολοφόνο που τον τελευταίο καιρό σοκάρει την κοινωνία με τα βάρβαρα φονικά του έργα σε καταστήματα που διαθέτουν κύκλωμα παρακολούθησης. Βλέπετε…ο μανιακός φονιάς έχει το βίτσιο να παρακολουθεί βιντεοσκοπημένα τα κατορθώματά του συλλέγοντας το σχετικό υλικό από τον εκάστοτε τόπο του εγκλήματος! Η παρέα αυτή λοιπόν αρχίζει κάποια στιγμή να περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελε να εκτελέσει τον μανιακό εάν αυτός έπεφτε στα χέρια τους και οι τρόποι είναι ομολογουμένως ιδιαίτερα κτηνώδεις και σαδιστικοί!
Αφού το κατάστημα κλείσει, η συγκεκριμένη παρέα θα παραμείνει εντός του καταστήματος και θα αφιερωθεί σε ένα μακρύ, νυχτερινό παιχνίδι πόκερ. Δυστυχώς για τους εν λόγω ανθρώπους, ο μασκοφόρος αιμοσταγής δολοφόνος θα εισβάλλει κρυφά στο κατάστημα και θα αρχίσει να τους εξοντώνει έναν έναν με…(σωστά μαντέψατε)…τον τρόπο ακριβώς που περιγράψανε ότι θα τον σκότωναν οι ίδιοι νωρίτερα! Παρακολουθούμε με λίγα λόγια ένα ολονύχτιο αγώνα επιβίωσης ο οποίος όμως δεν είναι καθόλου βαρετός, αντιθέτως με τις πινελιές χιούμορ εξελίσσεται αρκετά διασκεδαστικά! Όλοι οι χαρακτήρες είναι «ένας κι ένας» και αξίζουν ιδιαίτερης μνείας. Έχουμε τον παρακμιακό πρεζάκια που του λείπει η δόση του και παραληρεί, την παχουλή επαγγελματία τηλεφωνήτρια hot line γραμμών που ικανοποιεί από απόσταση τις ορέξεις των πελατών της, το μανιακό ντονατόφιλο πεινάλα που κατασπαράζει τα ντόνατς σε ρυθμό πολυβόλου, την νεαρή hot πόρνη που αντιμετωπίζει προβλήματα με τη «δουλειά» της και τον «βαρύ» καταστηματάρχη που εξαπολύει αφειδώς βρώμικες ατάκες για σχεδόν οτιδήποτε ακούει ή βλέπει γύρω του.
Η μπύρα που πίνουν οι συμμετέχοντες λέγεται «Maze» από το επώνυμο του σκηνοθέτη Daniel Maze.
Οι φόνοι στέκονται σε ικανοποιητικά αιματοβαμμένα επίπεδα, αν και δεν είναι πολλοί σε αριθμό. Εκεί που χάνει η ταινία, είναι στο κάπως απλοϊκό σενάριο και στην προβλεψιμότητά της καθώς είναι σχετικά εύκολο, ακόμα και για τον άπειρο θεατή, να προβλέψει την ταυτότητα του δολοφόνου. Σε γενικές γραμμές πάντως το Cornered παρά τα όποια μικροπροβλήματα βλέπεται ευχάριστα, ειδικά με καλή παρέα, junk food και αναψυκτικά ή μπύρες. Ο συνδυασμός κωμωδίας και τρόμου (της slasher σχολής) είναι γενικά πετυχημένος και δεν ξεφεύγει σε επίπεδα ατέρμονης ανοησίας, όπως μπορεί να συμβεί με ταινίες τέτοιου είδους. Οπωσδήποτε δεν περνάει απαρατήρητο, είναι συμπαθητικό και περνάει τη «βάση» αλλά σίγουρα δεν εντυπωσιάζει κιόλας. Στους πιο παλιούς slasherάκηδες το φιλμ ενδεχομένως θα θυμίσει το πολύ πιο βίαιο «Intruder» του 1989.
Θετικά: Ποικιλία αξιομνημόνευτων χαρακτήρων, ευχάριστη διάθεση, αστείες ατάκες, λίγοι εντυπωσιακοί φόνοι.
Αρνητικά: Μέτριο σενάριο με αρκετές τυπικότητες, προβλέψιμη πλοκή.
Συμπέρασμα: Ευχάριστο φιλμάκι που αναμειγνύει πετυχημένα τρόμο, σφαγή και χιούμορ. Ό, τι πρέπει για σαββατόβραδο με παρέα και «μασαμπούκα»!
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Οι εμπνευσμένες και καυτές ατάκες της παχουλής τηλεφωνήτριας είναι όλα τα λεφτά!
- Ο εντυπωσιακός, «αργόσυρτος» αποκεφαλισμός προς το τέλος της ταινίας. Oh yeah…
👍 Ακολουθήστε το Horrormovies.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα.