Φτηνιάρικο, ψιλοδιασκεδαστικό αλλά και ολίγο βαρετό φιλμάκι, στα χαμηλά standards που μας έχει συνηθίσει η Full Moon και το αφεντικό της ο Charles Band. Το «Demonic Toys» ρίχνει στο τραπέζι ένα νέο team θανατηφόρων παιχνιδιών-κούκλων, που αν και κατώτερα από άποψη έμπνευσης συγκριτικά με την δολοφονική σπείρα του (σαφώς καλύτερου) «Puppet Master» του 1989, χαρίζουν εντούτοις κάποιες στιγμές γέλιου, χαβαλέ και gore, όλα αυτά που ψάχνει δηλαδή ένας μέσος οπαδός ταινιών τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού.
Όσον αφορά την υπόθεση της ταινίας, αυτή εκμεταλλεύεται το πεδίο του υπερφυσικού υιοθετώντας έτσι την εύκολη λύση για να στηρίξει το απλουστευτικό σενάριο. Στην αρχή γινόμαστε μάρτυρες μιας αποτυχημένης προσπάθειας δύο αστυνομικών (που είναι και ζευγάρι περιμένοντας παιδί) να συλλάβουν δύο εγκληματίες. Δυστυχώς για τον άνδρα αστυνομικό οι εξελίξεις θα είναι μοιραίες κάτι που αποφεύγουν -προς το παρόν τουλάχιστον- οι άλλοι τρεις εμπλεκόμενοι στο νυχτερινό επεισόδιο. Η γυναίκα αστυνομικός καταδιώκει τους δύο κακούς στη διπλανή αποθήκη παιχνιδιών, με τον ένα σοβαρά τραυματισμένο και εύκολο θύμα για το υπερφυσικό κακό που παραμονεύει στην αποθήκη. Μια αποθήκη που φυλάσσεται από έναν αντιπαθητικό σεκιουριτά με έφεση στο φαστ-φουντ. Στο μπάχαλο μπλέκονται ακόμη ένας ντελιβεράς και μια νεαρή κοπέλα που ξεφύτρωσε από τον εξαερισμό της αποθήκης όντας κι αυτή κατά κάποιο τρόπο «φυγάς». Όλοι αυτοί εγκλωβίζονται στο κτίριο όπου μόλις ξύπνησε ένα ανείπωτο κακό. Ένα ισχυρό δαιμονικό πνεύμα –που συνηθίζει να παίρνει τη μορφή μικρού αγοριού- κινητοποιείται εναντίον των επισκεπτών στέλνοντας ως εμπροσθοφυλακή μερικά κουκλάκια της αποθήκης. Θα καταφέρει άραγε ο δαίμονας να πετύχει τον απώτερο σατανικό σκοπό του –ήτοι να μεταφερθεί σε ανθρώπινο σώμα;
Ταινία τρόμου για παιδιά; Παρότι η γενική διάθεση και τα παιχνίδια φαντάζουν αστεία στα μάτια ενός μεγάλου, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε το «Demonic Toys» εντελώς νηπιακό ως φιλμ. Το καλό gore και το σκοτεινό περιβάλλον δημιουργούν μια σοβαροφάνεια που ξεγελάει κάπως αλλά δεν αποκρύπτει ολοκληρωτικά τον χαβαλέ! Μη φανταστείτε βέβαια τον χαβαλέ σε μεγάλη αφθονία αφού το φιλμ κυλάει αισθητά αργά. Το κυριότερο μειονέκτημα πάντως είναι το ελλιπές και παιδιάστικο σενάριο. Επικροτώ την ποικιλία που δημιουργείται από τα κουκλάκια: οι Mr. Static (ρομπότ), Grizzly Teddy (αρκουδάκι), Jack Attack (κλόουν) και η κυρία της παρέας Baby Oopsie Daisy (κούκλα μωρό) με την εκνευριστική φωνή, δίνουν σπουδαίες performance και μας κρατούν ευχάριστη συντροφιά για όσο δρουν. Έχω την εντύπωση όμως ότι η ταινία αναλώθηκε υπερβολικά σε ανούσιους διαλόγους μεταξύ των παγιδευμένων ανθρώπων παρά στην επίδειξη δύναμης των δαιμονικών παιχνιδιών. Σε σχετικά χαμηλά επίπεδα κυμαίνονται οι ερμηνείες των ηθοποιών, αλλά σε γενικές γραμμές υποφέρονται εύκολα, λαμβάνοντας υπόψη και το ημικωμικό στιλ του έργου. Σαν χαρακτήρες όμως είναι αδιάφοροι. Κρίμα που και η κλιμάκωση προς το τέλος είναι τίγκα στις αφέλειες.
Το φιλμ επρόκειτο αρχικά να σκηνοθετηθεί από τον σεναριογράφο του, David S. Goyer. Επίσης, για τους πιο παρατηρητικούς, υπάρχει κάπου στο έργο «κρυμμένο» το «Puppet Master»…
Αν αρέσκεστε σε ταινίες τρόμου με evil κούκλες/κουκλάκια, δείτε πρώτα το θρυλικό cult «Chucky», μετά 2-3 ακόμα αξιόλογα παρεμφερή φιλμάκια (συμβουλευτείτε και την υπάρχουσα κατηγορία στο site μας) και τέλος περάστε και από το «Demonic Toys»… χωρίς όμως υψηλές απαιτήσεις ώστε να αποφύγετε την απογοήτευση.