Προτού ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης Dario Argento χτίσει την θεόρατη horror καριέρα του με διαχρονικά διαμάντια τρόμου όπως τα «Deep Red» (1975) και «Suspiria» (1977), είχε να επιδείξει μερικές αξιοπρεπέστατες δουλειές όχι μόνο για τον κινηματογράφο αλλά και για την τηλεόραση. Το «Door into Darkness» (ιταλικός τίτλος: La porta sul buio) που θα εξετάσουμε εδώ, ήταν μια από τις τηλεοπτικές σειρές με τις οποίες ο διάσημος Ιταλός έδειξε άλλη μια φορά την σκηνοθετική και σεναριακή μαεστρία του στο ντόπιο κοινό (είχαν προηγηθεί τρεις θεσπέσιες ταινίες giallo).
Η σειρά αποτελείται από 4 επεισόδια που πλησιάζουν τη 1 ώρα ή τα 55 λεπτά το καθένα. Ο Argento είναι παραγωγός της σειράς αλλά και σκηνοθέτης και σεναριογράφος δύο επεισοδίων. Συγκεκριμένα έχει σκηνοθετήσει και γράψει το δεύτερο επεισόδιο «The Tram» (Il Tram) καθώς και το 4ο επεισόδιο γνωστό ως «Eyewitness» (Testimonare Oculare) ενώ εμπλέκεται και στο τελευταίο επεισόδιο με τους ίδιους ρόλους που όμως μοιράζεται με τον έτερο δημοφιλή Ιταλό σκηνοθέτη Luigi Cozzi.
Μεταξύ των επεισοδίων υπάρχουν σύντομες ομιλίες του Argento. Δεν υπάρχει όμως ιστορία-περιτύλιγμα. Στο πρώτο επεισόδιο με τίτλο «The Neighbor» βλέπουμε ένα ζευγάρι να μετακομίζει σε νέο σπίτι. Στον πάνω όροφο όμως ο γείτονάς τους κρύβει ένα σατανικό μυστικό που θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ζευγαριού. Στο δεύτερο επεισόδιο (The Tram) ένας ντετέκτιβ ερευνά τον σοκαριστικό φόνο μιας γυναίκας που δολοφονήθηκε μυστηριωδώς στο τραμ χωρίς κανένας από τους επιβάτες να αντιληφθεί κάτι. Πώς μπορεί να έγινε αυτό;
Ο κόσμος υποδέχτηκε την σειρά με προκατάληψη καθώς τα επίπεδα βίας ήταν υπερβολικά για τις αντιλήψεις της εποχής.
Το τρίτο επεισόδιο φέρει τον τίτλο «The Doll» και επικεντρώνεται στην έρευνα για τον εντοπισμό ενός επικίνδυνου φρενοβλαβούς ατόμου που το έσκασε από ένα άσυλο φρενοβλαβών και αφήνει πίσω του πτώματα. Το τέταρτο και τελευταίο επεισόδιο με τίτλο «Eyewitness»αφηγείται μια αλλόκοτη ιστορία στην οποία μια γυναίκα που οδηγεί τη νύχτα στην εξοχή γίνεται μάρτυρας ενός εγκλήματος. Μια άλλη γυναίκα σωριάζεται νεκρή μπροστά από το αμάξι της έχοντας σημάδι από σφαίρα στο σώμα της. Εκείνη τη στιγμή ένας άντρας πλησιάζει το σημείο με πιστόλι και η οδηγός τρέχει να ξεφύγει. Αργότερα η αστυνομία εξετάζει το συμβάν αλλά δεν βρίσκει πουθενά στοιχεία του εγκλήματος. Είναι η μάρτυρας φαντασιόπληκτη ή συνέβη κάτι πραγματικά διαβολικό;
Αν εξαιρέσουμε το τρίτο επεισόδιο που είναι το πιο προβλέψιμο και νωχελικό, τα υπόλοιπα τρία είναι εξαιρετικά. Η περιποιημένη, ευφυής σκηνοθεσία του Dario Argento σε συνδυασμό με τα σφιχτοδεμένα και ανατρεπτικά σενάρια κάνουν το τελικό αποτέλεσμα να δείχνει κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Η απροβλεψιμότητα των ιστοριών και η σκοτεινή τους ατμόσφαιρα σε συγκλονίζουν. Οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπέστατες και ρεαλιστικές στις περισσότερες περιπτώσεις. Υπάρχουν αληθινά τρομακτικοί χαρακτήρες όπως του σκοτεινού γείτονα του πρώτου επεισοδίου αλλά και δυναμικοί αστυνομικοί με επιμονή όπως ο επιθεωρητής του δεύτερου επεισοδίου.
Θα θέλαμε βέβαια περισσότερο gore, μιας και οι υποθέσεις προσφέρονταν για απεικόνιση βίας αλλά αν αναλογιστούμε την εποχή που δημιουργήθηκε η σειρά καταλαβαίνουμε γιατί αυτό δεν ήταν εφικτό. Χρειάζονταν μερικά χρόνια ακόμα για να ξεπεράσει η Ιταλία τα κόμπλεξ της με τις βίαιες σκηνές και τα λουτρά αίματος. Συμπερασματικά, το «Door into Darkness» είναι μια ξεχασμένη αλλά άξια προσοχής τηλεοπτική σειρά. Μπορεί να ενθουσιάσει τόσο τους φίλους του τρόμου όσο και αυτούς του μυστηρίου ταυτόχρονα μιας και συνδυάζει αριστοτεχνικά και τα δύο αυτά στοιχεία.
