Ένας σκοτεινός ταχυδακτυλουργός που δαμάζει τη δύναμη της φωτιάς. Ένα μυστηριώδες κουτί με αβέβαιο περιεχόμενο. Μια γοτθική γυναικεία φιγούρα καλυμμένη από πέπλο μυστηρίου. Ένας ανυποψίαστος άντρας που αναζητά συγκινήσεις…
Αυτά είναι μερικά από τα βασικά υλικά κατασκευής του εξαιρετικού ψυχολογικού θρίλερ μικρού μήκους Edith, σκηνοθετημένο από τον τραγουδιστή των progressive ροκάδων Percentage, Domenik Papaemmanouil. Το Edith αποτελεί το πρώτο μέρος της επερχόμενης horror τριλογίας από την ομάδα των Percentage αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Συνδυάζει αριστοτεχνικά στοιχεία ψυχολογικού τρόμου, μυστηρίου, δράματος και υπερφυσικού και υποστηριζόμενο από τις πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών αποδεικνύει ότι οι πρωτοποριακές ιδέες και οι ποιοτικές παραγωγές δεν απουσιάζουν από την ελληνική κινηματογραφική πραγματικότητα. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα στους φίλους του τρόμου και των θρίλερ γενικότερα.
Πρωταγωνιστούν οι Εύα Γαλάνη, Σωτήρης Σωτηριάδης, Ρένος Χαραλαμπίδης, Θεοδώρα Σιάρκου, Κατερίνα Κουράκου, Παναγιώτης Πέττας και Ίριδα Μαυροειδή.
Προμηθευτείτε το Edith από τον παρακάτω σύνδεσμο:
Βαθμός:
Την ταινία την είδα όχι λόγω κριτικών που διάβασα αλλά έχοντας ακουστά το όνομα της μπάντας και θέλοντας να στηρίξω μια μικρή ανεξάρτητη παραγωγή. Και
μιας και αυτό ήταν το ζητούμενο, δεν περίμενα πολλά, απλά ήθελα να δώσω το παρόν.
Η ταινία έχει πολλά λάθη.. δεν θα μιλήσω για το σενάριο μιας και λόγω τριλογίας δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμη, κι είναι κάτι απόλυτα θεμιτό, και δεν αναφέρω τεχνικές δυσκολίες όπως διαχείριση φωτός κι εξωτερικά γυρίσματα. Oι σφιγμένοι όμως διάλογοι, η αμηχανία στις ερμηνείες, η νευρική, σε κάποια σημεία, δίχως σιγουριά χρήση της κάμερας.. είναι λάθη.
Και ακριβώς επειδή είναι απλά λάθη, μπορούν διορθωθούν κι η ομάδα να μας προσφέρει ένα πιο δυνατό αποτέλεσμα στις ταινίες που έπονται, με μια πιο επαγγελματική και δεμένη εικόνα.. μιας και υπάρχει ένα ενδιαφέρον άγγιγμα.. μιας κ το μάτι πίσω από την κάμερα φάνηκε πως ξέρει να επιλέγει κάδρα. Απλά όλα αυτά μαζί δεν αποδόθηκαν σωστά και άρτια. Ίσως η μικρού μήκους να ήταν ένα σχολείο για όλους τους συντελεστές που θα τους φέρει πίσω σοφότερους και πιο ολοκληρωμένουςσαν καλλιτέχνες.
Γράφω απλά για να πω πως σε μια τέτοια στιγμή οι καλές κριτικές, ακόμη και καλοπροαίρετες, ίσως δεν βοηθούν τους ίδιους τους συντελεστές και κυρίως το κοινό. Κι είναι άδικο να χρησιμοποιούνται λέξεις όπως «εξαιρετικό» και «αριστοτεχνικά»μιας και η ταινία θαρρώ πως απευθύνεται σε ένα πιο ώριμο και καλλιεργημένο κοινό, με ανοιχτό μυαλό και κριτική σκέψη. Γι’ αυτό απαιτείται κι ο ανάλογος σεβασμός από τα μέσα που πρεσβεύουν την επικοινωνία μεταξύ μιας δουλειάς και των ανθρώπων που θα την απολαύσουν. Γιατί εκείνοι είναι που στο τέλος θα κρίνουν.. χωρίς τεχνικές γνώσεις, χωρίς πομπώδη λόγια, απλά κ μόνο με το συναίσθημα που τους αφήνει..
Πού θα μπορούσα να βρω την ταινία;;; είτε online, είτε για να την κατεβάσω