Ξεκινάω την παρούσα κριτική προτάσσοντας το αξίωμα ότι ως φίλοι της horror σκηνής πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και σχετικά ανεκτικοί σε πρωτοποριακές ιδέες που διαφοροποιούνται από τα συνηθισμένα μοτίβα. Ο βαθμός «ανοιχτομυαλιάς» και ανεκτικότητας του καθενός σαφώς ποικίλει, όμως ο horror κινηματογράφος από πολύ παλιά πειραματιζόταν και τολμούσε νέα ανοίγματα συχνότερα από άλλα είδη. Κι αυτό ας το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.
Με οδηγό το παραπάνω σκεπτικό παρακολούθησα το «Excision», ένα ιδιαίτερο και αλλόκοτο φιλμ τρόμου από έναν νέο παίχτη στη σκηνή, τον Richard Bates Jr. Σίγουρα είναι ένα φιλμ που δεν προορίζεται για τη μεγάλη μάζα. Αντίθετα μπορεί να εκτιμηθεί περισσότερο από τους φίλους των πειραματικών/avant-garde ρευμάτων και άλλων πιο «ιντελεκτουέλ» κατευθύνσεων. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να προσέχουμε ώστε να μην θριαμβολογούμε υπέρμετρα παρουσιάζοντας αξιοπρεπείς τολμηρές δουλειές ως το απαύγασμα του πειραματικού κινηματογράφου.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν με το «Excision» το οποίος μου άρεσε, με ταρακούνησε ως ένα σημείο, με σόκαρε μέχρι ένα άλλο…αλλά δεν με ξετρέλανε κιόλας σαν σύνολο. Αναμφισβήτητα η πρωταγωνίστρια AnnaLynne McCord δίνει φοβερή ερμηνεία ως η παρανοϊκή Pauline που έχει βλέψεις για ιατρική καριέρα. Ο κυνισμός που επιδεικνύει είναι πρωτοφανής! Οι σχέσεις της με τους γύρω της είναι ταραχώδεις και μόνο η μικρή της αδερφή μπορεί να της βγάλει από μέσα της κάποια φανερά αισθήματα στοργής και αγάπης.
Το φιλμ αποτελεί «επέκταση» του ομότιτλου φιλμ μικρού μήκους του 2008 από τον ίδιο σκηνοθέτη.
Άλλοι αξιόλογοι χαρακτήρες είναι η τραγική φιγούρα της αδερφής της που πάσχει από κυστική ίνωση, η υπερπροστατευτική μητέρα της ενσαρκωμένη από την πρώην πορνοστάρ Traci Lords και ο ηττοπαθής πατέρας της. Στα αξιοσημείωτα του έργου είναι και η συμμετοχή του Malcolm McDowell στο ρόλο του καθηγητή της Pauline που όμως δεν έχει τόσο σοβαρή συμμετοχή στις εξελίξεις. Αυτό είναι και ένα πρόβλημα της ταινίας που μοιάζει να κλωτσάει μακριά την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα καλά υλικά που της προσφέρθηκαν στο πιάτο, κάτι που φαίνεται κι από την σχετικά μικρή διάρκεια (γύρω στα 80 λεπτά).
Ενώ δηλαδή σαν ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, η συνολική δομή της μοιάζει ανολοκλήρωτη και κουτσουρεμένη. Το δυναμικό φινάλε οπωσδήποτε θα σοκάρει πολλούς θεατές αλλά θα μπορούσε να έχει έλθει μετά από ακόμα πιο γεμάτα γεγονότα και πιο πολλά προηγούμενα σοκ που τελικά δεν είδαμε παρά μόνο στον ονειρικό κόσμο της πρωταγωνίστριας. Τα όνειρά της πάντως είναι ένα από τα σήματα κατατεθέν του «Excision» βάζοντας καλλιτεχνικές πινελιές στον καμβά του μαζί με μπόλικες πιτσιλιές αίματος σε γαλάζιο φόντο.
Δώστε του μια ευκαιρία αρκεί να είστε προετοιμασμένοι για κάτι πολύ διαφορετικό από τα τετριμμένα και ασφαλή μοτίβα στον τρόμο. Αν μάλιστα είστε οπαδοί της μαύρης κωμωδίας θα το ευχαριστηθείτε ακόμα περισσότερο.
