Πέντε Νύχτες στου Φρέντι (Five Nights at Freddy’s) Review

Το «Five Nights at Freddy’s» έρχεται από την Blumhouse Productions και την νέα στο χώρο σκηνοθέτρια Emma Tammi. Βασίζεται στην ομότιτλη σειρά video game του Scott Cawthon και έχει την πρωτοτυπία οι «κακοί» να είναι από τους πιο ασυνήθιστους που έχουμε δει σε ταινίες τρόμου. Βλέπετε…τα ογκώδη και τρομακτικά animatronics που υπό νορμάλ συνθήκες διασκεδάζουν μικρά παιδιά, στο έργο εμφανίζονται ως αδίστακτοι φονιάδες με σκοτεινή ατζέντα. Κάποιοι ίσως βρουν αστεία την συγκεκριμένη ιδέα. Πάντως, παρά τις πολυάριθμες επικρίσεις το φιλμ σάρωσε στο box office.

Κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας σεκιουριτάς που πασχίζει να κρατήσει την κηδεμονία της μικρής αδερφής του ενάντια στην μοχθηρή και υστερόβουλη θεία τους. Μετά από την απόλυσή του έχοντας ξυλοκοπήσει κατά λάθος (!) τον πατέρα ενός παιδιού, αναζητά εναγωνίως δουλειά για να μην χάσει την κηδεμονία. Τελικά βρίσκει δουλειά στο κλειστό κέντρο διασκέδασης για μικρά παιδιά Φρέντι Φάζμπεαρ ως νυχτοφύλακας. Η νέα δουλειά αρχικά φαίνεται εύκολη αλλά ένας αλλόκοτος τρόμος παραμονεύει στις σκοτεινές εγκαταστάσεις του κέντρου.

Μερικά animatronics, απενεργοποιημένα ρομπότ με τη μορφή ζώων που στο παρελθόν ήταν ο κύριος πόλος διασκέδασης για τα πιτσιρίκια, ζωντανεύουν μέσα στη νύχτα και επιτίθενται στον νυχτοφύλακα αλλά και σε όσους τολμούν να εισβάλλουν στο χώρο για οποιονδήποτε λόγο. Γιατί όμως επιδεικνύουν αυτή τη φονική συμπεριφορά τα animatronics; Πώς ήρθαν στη ζωή και ποιος ο απώτερος στόχος τους; Μήπως ο χώρος του Φρέντι Φάζμπεαρ κρύβει κάποιο σατανικό μυστικό;

Οι κινήσεις των κεφαλιών και των σωμάτων των animatronics προέρχονταν από επαγγελματίες κουκλοπαίχτες ενώ σε ειδικές περιπτώσεις που τα animatronics χόρευαν ή περπατούσαν, κασκαντέρ φορούσαν τις σχετικές στολές και πραγματοποιούσαν τις απαιτητικές κινήσεις.

Το «Five Nights at Freddy’s» είναι μια ιδιαίτερη ταινία τρόμου με άρωμα cultίλας και 80ίλας. Τα animatronics είναι αναμφισβήτητα το απόλυτο highlight του φιλμ. Είναι καλοφτιαγμένα και ανατριχιαστικά στην όψη παρά τον υποτιθέμενο παιδικό χαρακτήρα τους). Ο πρωταγωνιστής Josh Hutcherson (The Hunger Games) μοιάζει ιδανική επιλογή για τον «κατεστραμμένο» νυχτοφύλακα με το στενάχωρο παρελθόν να τον κατασπαράζει εσωτερικά μέρα με τη μέρα. Από τους συμπρωταγωνιστές του ξεχωρίζουμε την πιτσιρίκα που υποδύεται την αδερφή του ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες αποτελούν απλώς αδιάφορες συμμετοχές με μοναδικό σκοπό να γίνουν θύματα των animatronics.

Και η όμορφη αστυνομικός που μπλέκεται στην ιστορία; Αυτή δεν παίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις θα μου πείτε; Όντως παίζει αλλά εισήλθε στην ιστορία κάπως άτσαλα, μέσα από σεναριακές ευκολίες και προχειρότητες (π.χ. μπάτσος χωρίς παρτενέρ στη βάρδια, ειδική σχέση με τα animatronics κ.α.). Είναι αλήθεια ότι το σενάριο κάνει και αλλού νερά, αφήνοντας μάλιστα αναπάντητα λίγα ερωτήματα που ταλανίζουν τον ήρωα και τους θεατές.

Προς το φινάλε, το φιλμ μάς επιφυλάσσει μια μικρή έκπληξη την οποία πιθανόν θα προβλέψουν οι πιο έμπειροι θεατές. Στον τομέα του gore τα πράγματα είναι έτσι κι έτσι αφού πέρα από 2 σοκαριστικές περιπτώσεις φόνων, οι άλλες φονικές στιγμές είναι αδικαιολόγητα συγκρατημένες ή διαδραματίζονται off-screen. Ατμοσφαιρικές είναι πάντως οι σκηνές των ονείρων του νυχτοφύλακα κατά τις οποίες βιώνει το δράμα μιας οδυνηρής εξαφάνισης ενώ βλέπει και αινιγματικές εικόνες που ενδεχομένως ενώνουν το παρελθόν με το τώρα.

Συνοπτικά, το «Five Nights at Freddy’s» είναι μια σχετικά πρωτότυπη ταινία τρόμου, με σποραδικά καλές στιγμές αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει με τη συνολική της εικόνα. Οι σεναριακές κακοτοπιές, οι αδιάφοροι χαρακτήρες και η παράλογα μεγάλη διάρκεια την κρατούν μοιραία σε πιο χαμηλά standards. Νομίζω ότι είναι από εκείνες τις ταινίες τρόμου που βλέπονται ευκολότερα τα σαββατόβραδα με καλή παρέα και μπόλικο φαγοπότι.

Εντυπωσιακοί και αλλόκοτοι κακοί, μερικές δραματικές καλοσκηνοθετημένες σκηνές, η cult αισθητική.

Η μεγάλη διάρκεια, αδιάφοροι δευτεραγωνιστές, σεναριακές ευκολίες και κενά.

Το αρχικό ξέσκισμα του προσώπου ενός τύπου από μηχανή βασανιστηρίων.
Το ανατριχιαστικό κόψιμο στα δύο ενός σώματος από ένα animatronic.