Μετά την τελευταία συνεργασία μεταξύ Netflix και Mike Flanagan (“Hush“), το Gerald’s Game κατέφτασε και έχει ήδη πολυσυζητηθεί. Αποτελώντας μεταφορά ομώνυμου βιβλίου του ενός και μοναδικού Stephen King, το νέο έργο του σκηνοθέτη είναι εδώ για να σου μεταδώσει μια ξεκάθαρα gore και cringy εμπειρία, καθώς η πρωταγωνίστρια προσπαθεί –κυριολεκτικά και μεταφορικά– να λυθεί από τα δεσμά της. Μέσα στην προσπάθεια επιβίωσης και απόδρασης, η Jessie βρίσκει τον εαυτό της να παίζει με τα όρια της τρέλας, να ξεθάβει ψυχολογικά και δελεάζεται από τον θάνατο.
Κατά τη διάρκεια του έργου θα βρεις άπειρες αναφορές σε άλλα βιβλία του συγγραφέα, όπως τον Μαύρο Πύργο με την ατάκα “all things serve the beam”, το όνομα Cujo για έναν σκύλο, την Dolores Claiborne σε όνειρο της Jessie, καθώς στο The Shining με την ατάκα “we should take our medicine”.
Όσο κι αν η υπόθεση της ταινίας ακούγεται ανεπανάληπτα ενδιαφέρουσα και στα σκάει το hype στο άκουσμά της (μη ξεχνάμε ότι είναι King, άλλωστε), από την αρχή πρέπει να ξεκαθαριστεί πως δεν υπολείπεται κλισέ και ελαττωμάτων. Τα καλά νέα, όμως, είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι ομολογουμένως καλογυρισμένη, κλειστοφοβική, συνεκτική και βαθιά ψυχολογική. Θα δεις σασπένς, flashbacks και συμβολισμούς να συνοδεύουν την πλοκή, καθώς και χτισμένους χαρακτήρες, με τις ερμηνείες των Carla Gugino και Bruce Greenwood να είναι παραπάνω από ικανοποιητικές (αν και κατ’ εμέ προβλέψιμες), ενώ το one-location δράμα είναι όσο αγχωτικό θα έπρεπε.
Θετικά: Οι συμβολισμοί και η συνοχή του έργου είναι τρομεροί. Παρόλα αυτά, οποιαδήποτε στιγμή νιώσεις πως πας να εγκαταλείψεις κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους, σε ξορκίζω να μην το κάνεις, διότι έπεται το τρίτο act με το προαναφερθέν gore, που έρχεται από το πουθενά για να σε κλωτσήσει στα μάτια.
Αρνητικά: Προβλεπόμενες σκηνές, κοινότοπη προσέγγιση γυναίκας που παλεύει να επιβιώσει επειδή ένα ερωτικό παιχνίδι δεν πήγε καλά, καθώς και απεικόνισης θεματολογίας που το Νetflix απ’ ότι φαίνεται, δεν αφήνει στην ησυχία της, αλλά δεν μπορώ να πω παραπάνω.
Συμπέρασμα: Αγνοώντας τις κλισεδούρες της πλοκής, το περιττό μελόδραμα και το αφηγούμενο φινάλε του έργου, είναι μια ταινία που συνίσταται να δεις, και αυτό το οφείλει στις υπόλοιπες, δυνατές σκηνές του δεύτερου μισού.
Βαθμός:
Gore:
? Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το παρελθόν της Jessie.
- O πιθανός ιδιοκτήτης ενός σκυλιού.
- H απόδραση.
