Το «Halloween 4: The Return of Michael Myers» είναι το τέταρτο φιλμ στο Halloween franchise. Μετά το κατά πολλούς φιάσκο με το «Halloween III: Season of the Witch», ο διάδοχός του επιστρέφει στις γνώριμες νόρμες επαναφέροντας τον μνημειώδη Michael Myers στον ρόλο του κακού της υπόθεσης. Τα αποκρυφιστικά και sci-fi στοιχεία της προηγούμενης ταινίας πάνε περίπατο και δίνεται πεδίο δράσης στον μανιακό μασκοφόρο που τρομοκράτησε το κοινό στα δύο πρώτα Halloween. Η ιστορία συνεχίζεται από εκεί που τελείωσε το «Halloween II». Αλλά πόσο ικανοποιητική είναι η επιστροφή του; Άξιζε τον κόπο;
Η υπόθεση επινοεί μια κόρη της νεκρής πια Laurie Strode την οποία θα στοχοποιήσει ο Michael Myers αναζητώντας την παραμονή της νύχτας του Halloween στην πόλη Haddonfield. Όμως ο πεισματάρης ψυχίατρος του Myers, καταφέρνει να κινητοποιήσει τον τοπικό σερίφη (και μαζί μ’ αυτόν ορισμένους τσαμπουκάδες κατοίκους που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους) για τη διάσωση του ανυποψίαστου κοριτσιού. Πάντως οι εφιάλτες του κοριτσιού υποδεικνύουν ότι ο ανατριχιαστικός διώκτης είναι κοντά. Και αλίμονο σε όποιον βρεθεί στο δρόμο του…
Εντάξει, από υπόθεση δεν περιμέναμε μεγάλες καινοτομίες είναι η αλήθεια. Το έργο ακολουθεί προβλέψιμα, safe μονοπάτια μιας και τα ρίσκα δεν χρειάζονται εδώ. Από ‘κει και πέρα το μόνο που επιθυμούμε είναι ένα γεμάτο sequel με κάποιους δυναμικούς φόνους που θα σφραγίσουν την παράνοια του Myers και θα δικαιολογήσουν την επαναφορά του. Σε μεγάλο βαθμό, το έργο πετυχαίνει να μας δώσει το μίνιμουμ που προσδοκούσαμε χωρίς όμως να προσφέρει το κάτι παραπάνω.
Η ηθοποιός που υποδύεται την μικρή ανιψιά του Michael Myers πούλησε το κουστούμι του κλόουν που φοράει στο τέλος της ταινίας σε έναν οπαδό του franchise.
Ορισμένες σκηνές φόνων όπου ο Myers χρησιμοποιεί τα ίδια του τα χέρια είναι απολαυστικά σοκαριστικές. Μας λείπουν όμως οι μαχαιριές. Η δράση είναι συνεχής και τα νεκρά διαστήματα (ευτυχώς) λίγα. Το απρόβλεπτο φινάλε μάς χαρίζει με τη σειρά του ξεχωριστές δόσεις σοκ και αγνού τρόμου. Από την άλλη το φιλμ έχασε την ευκαιρία να είναι ακόμα πιο «επικίνδυνο» όπως στη σκηνή που ο Myers ξεφορτώνεται από την καρότσα του μικρού φορτηγού μερικούς διώκτες του χωρίς να χυθούν πολλές σταγόνες αίματος.
Υπάρχει ένα θεματάκι με τις ερμηνείες που δεν είναι όλες καλές. Κάποιες μοιάζουν αρκετά ξύλινες ενώ ακόμα και ο «πολύς» Donald Pleasence μοιάζει με περιπλανώμενο φουκαρά που τρέχει από δω κι από κει χωρίς νόημα. Τα κλισέ των ταινιών slasher είναι κι αυτά εδώ. Π.χ. η αδικαιολόγητη δύναμη του μανιακού, η αισθησιακή scream queen που συνήθως φλερτάρει με τον θάνατο και η προειδοποιητική μανία του ψυχίατρου του Myers οπωσδήποτε δεν είναι το απαύγασμα της ευρηματικότητας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να διασκεδάσουμε με το θέαμα που βλέπουμε. Ειδικά από τη στιγμή που ο Michael Myers εισβάλλει στο σπίτι της ανιψιάς του τη νύχτα, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη!
Συνοπτικά, το «Halloween 4: The Return of Michael Myers» είναι ένα αξιόλογο και αγωνιώδες sequel που σέβεται την Halloween παράδοση και παραμένει στο κλίμα των δύο προηγούμενων ταινιών του ίδιου timeline. Δεν κάνει όμως ένα βήμα παραπάνω και υστερεί κάπως από έμπνευση και ευρηματικότητα. Κατά τη γνώμη μου είναι χειρότερο από το «Halloween II» παρότι είχε τις προϋποθέσεις να το ξεπεράσει. Για το πρώτο θρυλικό φιλμ ούτε λόγος φυσικά.
