Η συνήθης ύποπτος των παλιών ατμοσφαιρικών ανθολογιών τρόμου Amicus Productions μας προσφέρει αυτή την εξαιρετική σπονδυλωτή ταινία τρόμου από τις αρχές των 70s. Μια ταινία που υποστηρίζεται από έναν γαλαξία αστέρων του βρετανικού κινηματογράφου όπως Christopher Lee, Peter Cushing, Denholm Elliott και Jon Pertwee μεταξύ άλλων. Παρά τον γραφικό τίτλο που μας παραπέμπει σε ποταμούς αίματος, το ««The House That Dripped Blood» δεν περιέχει την παραμικρή σταγόνα αίματος κάτι που δεν μας απογοητεύει καθόλου αφού χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές για να προκαλέσει τρόμο. Άλλο ένα αξιοσημείωτο σημείο που πρέπει να τονίσουμε είναι η παρουσία του συγγραφέα της νουβέλας «Psycho» Robert Bloch, πάνω στην οποία βασίστηκε το ομότιτλο κινηματογραφικό αριστούργημα του Alfred Hitchcock. Οι προϋποθέσεις είναι σίγουρα ενθαρρυντικές. Πάμε τώρα να δούμε τι έχει να μας πει η ίδια η ταινία.
Method For Murder: Ένας συγγραφέας φτηνιάρικων μυθιστορημάτων τρόμου που μετακόμισε πρόσφατα στο σπίτι με τη σύζυγό του, βασανίζεται από τρομακτικές θεάσεις του επικίνδυνου και παρανοϊκού χαρακτήρα για τον οποίο γράφει στο τελευταίο του βιβλίο. Σίγουρα η υπόθεση είναι ενδιαφέρουσα, σποραδικά καταφέρνει να μας τρομάξει αλλά ορισμένες αδεξιότητες στο σενάριο και στη σκηνοθεσία δημιουργούν μια ανάμεικτη εικόνα για την ιστορία αυτή.
Waxworks: Εδώ η κατάσταση βελτιώνεται αισθητά. Τα κέρινα ομοιώματα έχουν την τιμητική τους και με οδηγό τον πάντοτε πειστικό Peter Cushing γινόμαστε μάρτυρες μιας αυθεντικής ιστορίας τρόμου. Ένας μοναχικός άντρας (Peter Cushing) που μετακόμισε στο σπίτι, επισκέπτεται το τοπικό μουσείο τρόμου με κέρινα ομοιώματα και συγκλονίζεται από την επιβλητική Σαλώμη, ένα πολύ γοητευτικό ομοίωμα που μαγνητίζει τα βλέμματα των ανδρών. Το ίδιο παθαίνει και ένας φίλος του που έρχεται στην περιοχή. Το συγκεκριμένο ομοίωμα φαίνεται πως τους θυμίζει μια γνωστή τους γυναίκα με την οποία ήταν και οι δύο ερωτευμένοι. Το πάθος όμως των δύο αντρών για το ομοίωμα οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις καθώς το παρελθόν της Σαλώμης κρύβει ένα διαβολικό μυστικό! Ωραία ιστορία με καλογραμμένο σενάριο και υπέροχες ερμηνείες. Το ανατρεπτικό φινάλε στέλνει ισχυρές δόσεις σοκ στους θεατές.
Sweets to the Sweet: Μετά τον σπουδαίο Peter Cushing περνάμε στον έτερο γίγαντα της βρετανικής horror σκηνής Christopher Lee. Ο μεγάλος ηθοποιός υποδύεται έναν χήρο ο οποίος μετακομίζει στο ίδιο σπίτι μαζί με την μικρή κόρη του. Το κοριτσάκι φαίνεται προβληματικό. Φοβάται τη φωτιά, δεν κάνει παρέα ούτε παίζει με τα άλλα παιδιά και γενικά ο πατέρας της δείχνει να την περιορίζει αυστηρά για κάποιον παράξενο λόγο που ο ίδιος γνωρίζει. Μάλιστα δεν την αφήνει να έχει στην κατοχή της ούτε κούκλες! Η ιδιωτική δασκάλα που προσλαμβάνει για να εκπαιδεύσει την κόρη του προσπαθεί να βελτιώσει την κατάσταση και να ελαφρύνει τα δεσμά που έχει επιβάλλει στην κόρη ο αλύγιστος πατέρας της. Σύντομα όμως θα ανακαλύψει έκπληκτη τα σκοτεινά μυστικά που κρύβει το αθώο κατά τα φαινόμενα κορίτσι. Εξαιρετικές ερμηνείες και εδώ από όλους τους συμμετέχοντες. Η σταδιακή αποκάλυψη του εφιάλτη που κρύβει η ιστορία προκαλεί γνήσια ανατριχίλα.
The Cloak: Σειρά έχει ο βαμπιρισμός και αυτή η ιστορία μάς τον σερβίρει στιλάτα, ατμοσφαιρικά και παλιομοδίτικα (με την καλή έννοια πάντα) όπως ακριβώς αγαπούν οι λάτρεις του old school ποιοτικού τρόμου. Εκπληκτική performance από τον John Pertwee αλλά και από την γοητευτική παρτενέρ του Ingrid Pitt. Ο Pertwee υποδύεται τον εκκεντρικό ηθοποιό που αναζητά ο ντετέκτιβ της βασικής ιστορίας. Σαν ηθοποιός προτιμά να παίζει σε ταινίες τρόμου αλλά είναι ιδιαίτερα απαιτητικός όσον αφορά τον ρουχισμό του. Όταν αγοράζει έναν μανδύα από ένα περίεργο κατάστημα για τις ανάγκες του ρόλου του ως βρικόλακας, ανακαλύπτει ότι ο μανδύας κρύβει κάτι πολύ σκοτεινό…Και σ’ αυτό το segment ο πήχης βρίσκεται ψηλά με το αναπάντεχο φινάλε να εκπλήσσει ευχάριστα.
Τον ρόλο του ηθοποιού που υποδύεται ο Jon Pertwee ήταν να πάρει αρχικά ο μεγάλος Vincent Price κάτι που τελικά δεν έγινε λόγω συμβολαίου με την American International Pictures που δέσμευε τον τελευταίο.
Δε χρειάζεται να προστεθούν πολλά για την παρούσα cult ανθολογία. Όλα όσα αναζητούν οι φίλοι της παλιομοδίτικης γοτθικής σκηνής βρίσκονται εδώ. Μόνο η πρώτη ιστορία έχει γυριστεί λίγο πρόχειρα αλλά σε γενικές γραμμές η ποιότητα των ιστοριών είναι εξαιρετική. Η κεντρική ιστορία-περιτύλιγμα ικανοποιεί χωρίς να είναι κι από τις ελκυστικότερες που έχουμε δει. Ανεβάζει όμως στροφές κι αυτή προς το φινάλε προς τέρψη των θεατών. Η έλλειψη βίας αντισταθμίζεται πλήρως από την έντονη, καθηλωτική ατμόσφαιρα κι από την περίτεχνη αξιοποίηση του αναπάντεχου. Αναζητήστε το «The House That Dripped Blood» και δεν θα χάσετε. Ειδικά όσοι αρέσκεστε σε ανθολογίες τρόμου.
