O John Landis φημίζεται κυρίως για τις κωμωδίες του και το μνημειώδες «An American Werewolf In London» του 1981 που έχει αφήσει εποχή. Υπάρχουν όμως και μερικά χαμηλότερου προφίλ, λιγότερο γνωστά φιλμάκια υπό τη σκηνοθετική του επιμέλεια που αξίζει να μνημονευτούν, ειδικά στη horror σκηνή που είναι και το αντικείμενο αυτής της ιστοσελίδας. Βρισκόμαστε στο 1992 λοιπόν και ο Landis σκηνοθετεί το «Innocent Blood», ένα ιδιόμορφο φιλμ που κινείται μεταξύ τρόμου, κωμωδίας, ερωτισμού και γκανγκστερισμού.
Πολλοί πιθανώς θα το θυμούνται από παλαιότερες προβολές στην ιδιωτική τηλεόραση. Σίγουρα πάντως θα το θυμούνται και θα το θυμόμαστε για την αισθησιακή παρουσία της ελκυστικής Γαλλιδούλας Anne Parillaud στο ρόλο της femme fatale βαμπιρέλας με το ερωτικό όνομα Marie. Η εν λόγω κυρία απολαμβάνει το αντρικό αίμα ως γνήσιο βαμπίρ, αφού πρώτα ξελογιάζει τα ανυποψίαστα θύματά της. Μετά το καίριο δάγκωμα τα αποτελειώνει ώστε να μην μεταμορφωθούν σε βαμπίρ.
Μια μέρα αποφασίζει να δοκιμάσει «ιταλικό» όπως μας εξομολογείται η ίδια σ’ έναν από τους συχνούς μονολόγους της. Την πέφτει λοιπόν σε μια συμμορία μαφιόζων που δραστηριοποιούνται στο Pittsburgh της Pennsylvania. Όταν όμως επιτίθεται στον αρχηγό της συμμορίας (Robert Loggia) τραυματίζεται από το όπλο του και δεν προλαβαίνει να τον αποτελειώσει. Ο αρχιμαφιόζος πρόκειται να μεταμορφωθεί σε έναν διαβολικό βρικόλακα με μεγαλεπήβολα σχέδια που απορρέουν από τη νέα του υπερφυσική δύναμη.
Κι ενώ έχει αρχίσει ήδη να μετατρέπει τους συνεργάτες του σε βρικόλακες, η Marie σε συνεργασία μ’ έναν κρυφό μπάτσο (Anthony LaPaglia) που κυνηγούσε από πριν τη συμμορία προσπαθεί να σταματήσει τον αρχιμαφιόζο προτού πραγματοποιήσει τα σατανικά του σχέδια. Ταυτόχρονα αναπτύσσεται ένας ιδιαίτερος έρωτας μεταξύ της Marie και του μπάτσου που κορυφώνεται σε μια μνημειώδη σκηνή σεξουαλικής συνεύρεσης – από τα highlights της ταινίας.
Το «Innocent Blood» είναι μια ταινία που δε μασάει. Αδιαφορώντας για οποιαδήποτε πικρόχολα σχόλια, ο Landis και ο σεναριογράφος Michael Volk παραδίδουν ένα ξέφρενο και πολυπρόσωπο φιλμ με βρικόλακες που ανεβάζει την διάθεσή μας στα ύψη. Διασκεδαστικό, αιματοβαμμένο και συναισθηματικό ταυτόχρονα κερδίζει τους οπαδούς όχι μόνο των B movies αλλά απευθύνεται και σ’ ένα ευρύτερο κοινό με προϋπόθεση το ανοιχτό μυαλό και την καλή διάθεση βεβαίως.
Όσον αφορά το cast, αξίζει να αναφερθούν οι cameo συμμετοχές της διάσημης «Scream Queen» Linea Quigley στο ρόλο της νοσοκόμας και του Ιταλού σκηνοθέτη Dario Argento στο ρόλο του τραυματιοφορέα. Λίγο πιο μεγάλη σε διάρκεια συμμετοχή έχει ο Sam Raimi ως κρεοπώλης! Είπατε τίποτα;;;!!!
Τα κοκκινωπά φωσφορίζοντα μάτια της Marie όταν δαγκώνει και η μεταμορφωμένη χοντρή φωνή της μπορεί σήμερα να φαίνονται cheesy και παρωχημένα σαν μοτίβα αλλά προσωπικά τα βρήκα απόλυτα ταιριαστά με το κλίμα χαβαλέ που περνάει το «Innocent Blood». Η ερμηνεία της Anne Parillaud μπορεί να φαίνεται ελαφρώς ξύλινη (μάλλον σκοπίμως) αλλά αν τη δούμε από διαφορετική σκοπιά, επιτυγχάνει μ’ αυτό τον τρόπο την σταθεροποίηση μιας γοητευτικής αντίθεσης: της (φαινομενικά) ντροπαλής κοπέλας που κρύβει έναν αχαλίνωτα θερμό και επικίνδυνο εαυτό.
Πέρα από την Parillaud, εξαιρετική παρουσία επιδεικνύει και ο Robert Loggia στο ρόλο του μοχθηρού βαρόνου της νύχτας. Ειδικά ως βρικόλακας…δεν παίζεται! Τα καμώματά του βγάζουν άφθονο γέλιο αποτελώντας mini σκηνές ανθολογίας. Γενικότερα το cast μόνο αδιάφορο δεν είναι αφού συμμετέχουν πολλοί ακόμη αξιόλογοι ηθοποιοί όπως οι Chazz Palminteri (Analyze This, The Usual Suspects κ.α.), David Proval (The Shawshank Redemption, Four Rooms κ.α.) και Luiz Guzman (μα τι σκατόφατσα) ο οποίος ταιριάζει απόλυτα σε ταινίες γκανγκστερικής φύσης (εξού και η συμμετοχή του π.χ. στο Carlito’s Way). Όπως καταλαβαίνετε υπάρχει πολύ ψωμί και το cast κρύβει κι άλλες εκπλήξεις.
Ok, το «Innocent Blood» δεν είναι η καλύτερη ταινία βαμπιρικής θεματολογίας και ενδεχομένως η σημερινή, διαφορετικά συνηθισμένη μάζα να το θεωρεί outdated και παρακμιακό κρίνοντας με βάση τα σύγχρονα standards. Μολαταύτα είναι μια τίμια, ειλικρινής δουλειά που ακόμα μπορεί να μας ψυχαγωγήσει και γιατί όχι να βγάλει τη γλώσσα σε πολλές νεότερες σαβουροταινίες τρόμου (υποτίθεται) που ασελγούν πάνω στην έννοια του βαμπιρισμού με καταγέλαστους βρικόλακες-μαϊντανούς για πρωταγωνιστές και ανύπαρκτα σενάρια.
Θετικά: Η σαγηνευτική παρουσία της Anne Parillaud, το ανεβαστικό κλίμα, πληθώρα αξιόλογων ηθοποιών.
Αρνητικά: Μερικά παρωχημένα τρικ τρόμου ενδέχεται να ξενερώσουν μερίδα θεατών.
Συμπέρασμα: Ενδιαφέρουσα επιλογή για τους φίλους των βαμπιρικών ταινιών. Η ταινία πάντως βλέπεται ευχάριστα ακόμα κι αν δεν είστε λάτρης του είδους αλλά επιζητάτε ανάλαφρη διασκέδαση στο χώρο του τρόμου.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η περιπετειώδης συνάντηση της Marie με τον αρχιμαφιόζο όπου τον ξεγελάει και τον μετατρέπει άθελά της σε βρικόλακα μέσα στο μπάνιο.
- Η μνημειώδης σκηνή σεξουαλικής συνεύρεσης μεταξύ της Marie και του μπάτσου κατά την οποία το συναίσθημα και η οπτική μαγεία εκτινάσσονται στα ύψη.
- Τα ξεκαρδιστκά πλάνα των κινήσεων του Robert Loggia μέσα στο νοσοκομείο όπου ακόμα «ψάχνεται» μέχρι να καταλάβει τι του έχει συμβεί.
- Η αηδιαστική σκηνή όπου ένας συνεργάτης του Loggia γίνεται παρανάλωμα του πυρός στο νοσοκομειακό κρεβάτι μπροστά στα μάτια της έκπληκτης συζύγου του.