Όχι που θα έμενε έξω από τη μόδα των sequels το «Joy Ride». Μετά το επιτυχημένο και καλοδεχούμενο «Joy Ride» του 2001, ήρθε και η αναμενόμενη συνέχεια το 2008 από διαφορετικό σκηνοθέτη και σεναριογράφους και με διαφορετικό cast.
Όπως προβλεπόταν, ο δολοφονικός φορτηγατζής με το παρατσούκλι Rusty Nail κάνει comeback επιδεικνύοντας ένα σαφώς βιαιότερο προφίλ συγκριτικά με το αρχικό φιλμ. Αυτή τη φορά βάζει στόχο τέσσερις νέους (τα γνωστά…ζευγαράκια) που ταξιδεύουν οδικώς με προορισμό το Las Vegas. Η άτακτη παρέα κάνει το μοιραίο λάθος να κλέψει το αυτοκίνητο του Rusty Nail από την παρακμασμένη κατοικία του στη μέση του πουθενά και αυτός για «αντάλλαγμα» απαγάγει έναν από την παρέα αρχίζοντας τα γνώριμα, σαδιστικά του παιχνιδάκια με τους υπόλοιπους. Αν θέλουν να ξαναδούν τον άτυχο φίλο τους ζωντανό, πρέπει να ακολουθήσουν τις οδηγίες του Rusty Nail που δίνει από το φορτηγό του μέσω της γνωστής κι από το πρώτο μέρος, ασύρματης επικοινωνίας. Βέβαια ο μανιακός φορτηγατζής ζητάει παράλογα πράγματα από τους φίλους του απαχθέντα με αποτέλεσμα το παιχνίδι να εξελίσσεται ιδιαίτερα βίαια και αιματηρά.
Το «Joy Ride 2: Dead Ahead» δεν καινοτομεί πουθενά. Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο άλλωστε αλλά τουλάχιστον είχαμε την απαίτηση να μην αφθονεί από τα τετριμμένα, χιλοεπαναλαμβανόμενα μοτίβα των νεανικών θρίλερ αγωνίας με μανιακούς που κυνηγούν νέους. Δυστυχώς το κάνει όμως εμφανίζοντας όλα τα παραδοσιακά και κουραστικά κλισέ όπως το αμάξι των πρωταγωνιστών που χαλάει στη μέση του πουθενά, η μοιραία επιλογή των νέων να κάνουν οδική παράκαμψη, οι τυπικές ερωτικές σχέσεις μεταξύ των ζευγαριών κλπ.
Το «Joy Ride 2: Dead Ahead» έχει πουλήσει γύρω στα 200.000 DVD και Blue Ray Discs, αποφέροντας έσοδα 4.307.361 δολάρια.
Παρόλα αυτά, σαν ταινία διασκεδάζει ικανοποιητικά τον μέσο λάτρη του τρόμου με τις πολυάριθμες αγωνιώδεις σκηνές, την πληθώρα αιματηρών φόνων και την υψηλή ένταση που συνοδεύει τα γεγονότα. Σε καλά επίπεδα κυμαίνονται οι ερμηνείες των νεαρών ηθοποιών ενώ και η βλοσυρή μορφή του Rusty Nail διατηρεί αμείωτη την απειλητικότητα και την παράνοιά της. Σαν φιλμ είναι λιγότερο σοβαρό από τον προκάτοχό του με το σενάριο να παρουσιάζει κάποιες αξιοσημείωτες αφέλειες αλλά ευτυχώς όχι υπεράριθμες. Και όπως συνηθίζεται στις σύγχρονες ταινίες τρόμου, μετά το αγωνιώδες φινάλε η πόρτα έμεινε ανοιχτή και για το 3ο μέρος που τελικά ήρθε κι αυτό προς περαιτέρω τέρψη του horror κοινού.
