Παρότι παίχτηκε σε αρκετά φεστιβάλ κινηματογράφου, το εν λόγω φιλμ τρόμου έχει περάσει απαρατήρητο από το ευρύ κοινό. Βλέπετε, οι πιο εμπορικές και γκλαμουράτες horror παραγωγές του 2013 το επισκίασαν σημαντικά, ωστόσο το «Jug Face» δεν υστερεί σε ποιότητα από τους πολυδιαφημισμένους συγγενείς του, του ίδιου έτους.
Αντιθέτως, μπορεί να θεωρηθεί και ανώτερο από πολλά φιλμ τρόμου εκείνης της χρονιάς και αν είχε τη βοήθεια ενός μεγαλύτερου προϋπολογισμού ενδεχομένως θα είχε ξεχωρίσει με τη μία. Ακόμα κι έτσι πάντως, το αμερικάνικο αυτό κρυφό διαμαντάκι έχει πολλά να μας πει με τις φρέσκιες ιδέες, το ταλαντούχο cast και την προκλητική του εικόνα εν γένει.
To «Jug Face» καταπιάνεται με θέματα ταμπού όπως οι χωριάτικες προκαταλήψεις και οι πουριτανικές συνήθειες των κλειστών, συντηρητικών κοινωνιών που συνθλίβουν την προσωπικότητα και την ψυχή των νέων ανθρώπων. Η προσέγγιση του σκηνοθέτη για τα προαναφερθέντα είναι επικριτική αλλά και διακριτική ταυτόχρονα. Παράλληλα φέρνει στο προσκήνιο το θέμα των νοσηρών δοξασιών με εξέχουσα εκδήλωση θρησκευτικής παράνοιας την ανθρωποθυσία ως ανταλλακτικό όρο της ευημερίας του συνόλου.
Το «Jug Face» είναι η πρώτη και η μοναδική μέχρι τώρα ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη Chad Crawford Kinkle.
Τόσο στο σενάριο όσο και στη σκηνοθεσία έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Στο πλαίσιο της δραματικής αφήγησης συναντάμε ευρηματικές ιδέες όπως την επιλογή του επόμενου θύματος για ανθρωποθυσία ύστερα από σχεδιασμό του προσώπου του σε κανάτα που κατασκευάζει ο συγχωριανός αγγειοπλάστης ύστερα από έκσταση.
Εξαιρετικές είναι επίσης και οι ερμηνείες των ηθοποιών με κυριότερη αυτή της δύστυχης πρωταγωνίστριας που καλείται να σηκώσει τεράστιο βάρος κυοφορώντας ένα παιδί προϊόν αιμομιξίας μέσα σ’ ένα περιβάλλον εντελώς αφιλόξενο και επικίνδυνο. Υπάρχουν και στιγμές με αυξημένο gore αλλά ο τρόμος εντοπίζεται περισσότερο στις νοσηρές ιδέες και στην φρικτή απειλή που δεν βλέπουμε αλλά γνωρίζουμε ότι έρχεται και σπέρνει το θάνατο.
Στον αντίποδα συναντάμε και κάποιες ατυχείς στιγμές που θα έπρεπε να είχαν αποφευχθεί όπως οι ερασιτεχνικά φτιαγμένες σκηνές επικοινωνίας της ηρωίδας με το πνεύμα του αγοριού που της δίνει οδηγίες για το πώς πρέπει να δράσει. Προσωπικά ανέμενα ουσιαστικότερη συμμετοχή του παππού της πρωταγωνίστριας και της πωλήτριας του mini market της κοντινή πόλης αλλά τελικά οι χαρακτήρες τους περιορίστηκαν σε αισθητά ουδέτερους ρόλους.
Η γενικότερη εντύπωση που αφήνει το «Jug Face» είναι σαφώς θετική, ίσως και κάτι παραπάνω δεδομένης της πρωτοτυπίας και της ασυγκράτητης, «in your face» αισθητικής της. Αν λοιπόν είστε από αυτούς που επιθυμούν ασυνήθιστο τρόμο με άρρωστη ατμόσφαιρα που αποπνέει σήψη, παρακμή και…ολίγο από Lovecraft (τελικά δεν συγκρατήθηκα και το είπα) δώστε μια ευκαιρία στο «Jug Face».
