Στην υποκατηγορία των ταινιών τρόμου με βρικόλακες υπάρχουν δυστυχώς πολλές μέτριες και αδιάφορες ταινίες. Δεν είναι εύκολο πράγμα να παρουσιάσεις το είδος αυτού του κλασικού κινηματογραφικού «τέρατος» με πειστικότητα, πλαισιωμένο από ένα ενδιαφέρον και αξιόλογο σενάριο.
Σε αυτή την κατηγορία των προβληματικών ταινιών με βαμπίρ ανήκει και το «The Last Sect» το οποίο δυστυχώς δεν καταφέρνει να φτάσει ούτε στα επίπεδα της μετριότητας. Κεντρικό θέμα της ταινίας είναι ένα γραφείο γνωριμιών για άντρες με την ονομασία Artemis που λειτουργεί υπό τις οδηγίες μιας γοητευτικής ξανθιάς βρικολακίνας με το όνομα Anna, προσελκύοντας θύματα μέσω του διαδικτύου. Τα θύματα δένονται -μάλλον με τη θέλησή τους- σ’ ένα πάγκο και στη συνέχεια δαγκώνονται από γοητευτικά θυληκά βαμπίρ, σε μια διαδικασία που προβάλλεται στο διαδίκτυο.
Έχοντας γίνει μάρτυρες μιας τέτοιας διαδικασίας από το pc τους, δύο συνεργάτες σ’ ένα περιοδικό, η δημοσιογράφος Sydney και ο φωτογράφος Sam, επισκέπτονται το πρακτορείο για να πάρουν συνέντευξη από την διευθύντρια Anna. Μετά τη συνέντευξη η Sydney αρχίζει να αισθάνεται περίεργα και να βλέπει παράξενα όνειρα στα οποία συνομιλεί και γοητεύεται από την Anna. Στην πραγματικότητα ο σκοπός της Anna είναι να προσελκύσει τη Sydney ώστε μέσω της γοητείας της να την πείσει να διαφυλάξει τον σπόρο των βαμπίρ, αφού αυτή και τα κορίτσια της εταιρείας της πρόκειται να πέσουν σε βαθύ ύπνο για πάρα πολλά χρόνια.
Είναι η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Jonathan Dueck.
Παράλληλα, η ταινία κινείται και σε δεύτερο ταμπλό αφού εκτός από τα προαναφερθέντα, παρακολουθούμε και την προσπάθεια του γνωστού κυνηγού Δρ. Van Helsing και των συνεργατών του να εντοπίσουν το γραφείο γνωριμιών, να εξοντώσουν τα ύπουλα βαμπίρ και να σώσουν την Sydney από τα δίχτυα τους προτού είναι αργά.
Μπορεί τα παραπάνω να ακούγονται ενδιαφέροντα αλλά δυστυχώς η εκτέλεση πάσχει. Η ταινία είναι αρκετά βαρετή, με εκνευριστικά αργό ρυθμό και ανούσιες ψευτοερωτικές σάλτσες που προσπαθούν μάταια να κερδίσουν το ενδιαφέρον. Οι αισθησιακές σκηνές ελαφριού λεσβιακού στιλ, κυρίως μεταξύ Anne και Sydney, αποδεικνύονται εν τέλει αδιάφορες, η πλοκή δεν καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή και δεν θα παραξενευόμουν αν μερικοί έκλειναν το DVD λόγω πλήξης.
Το μόνο που κατορθώνει να σώσει κάπως την ταινία από ολοκληρωτικό στραπάτσο είναι λίγες εντυπωσιακές σκηνές μάχης μεταξύ των βαμπίρ και ενός κουστουμαρισμένου συνεργάτη του Van Helsing, αν και οι περισσότερες βρίσκονται προς το τέλος του φιλμ.
