Απροσδόκητο διαμαντάκι από την Αυστραλία είναι η συνοπτική περιγραφή που θα ταίριαζε στο «The Loved Ones». Η ευχάριστη αυτή έκπληξη από την χώρα των καγκουρό κινείται στα γνώριμα σκληρά μονοπάτια των «Hostel» και «Texas Chainsaw Massacre» αλλά καταφέρνει να διατηρεί τη δική της ταυτότητα χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι βλέπουμε μια από τα ίδια.
Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο χεβιμεταλάς Brent (Xavier Samuel) του οποίου η ζωή κινείται μεταξύ κατάθλιψης και περιορισμένων εξάρσεων χαράς κυρίως λόγω της κοπέλας του που τον κρατά όρθιο. Βλέπετε ο νεαρός Brent έχασε τον πατέρα του ύστερα από τροχαίο ατύχημα όπου οδηγούσε ο ίδιος κι από τότε το φέρει βαρέως. Σύντομα όμως ο ήρωας μας θα αντιμετωπίσει πολύ χειρότερες καταστάσεις μετά την άρνησή του να συνοδεύσει τη ντροπαλή συμμαθήτριά του Lola (Robin McLeavy) στον σχολικό χορό. Ο ψυχάκιας πατέρας της τον απαγάγει και τον φέρνει στο σπίτι τους. Εκεί ο άτυχος Brent θα βιώσει τον μεγαλύτερο εφιάλτη της ζωής του. Δεμένος σε μια καρέκλα υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια από την Lola και τον πατέρα της.
Η υπόθεση μπορεί να ακούγεται συνηθισμένη αλλά παραδόξως το «The Loved Ones» δείχνει φρέσκο και ευρηματικό. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από ένα θαυμάσιο μίγμα βίας και μαύρου χιούμορ όπου οι καταπληκτικές ερμηνείες των άρρωστων χαρακτήρων δίνουν ρεσιτάλ παραφροσύνης. Γινόμαστε μάρτυρες εκπληκτικών αντιθέσεων, άριστα δοσμένων ερμηνευτικά όπως το χαζοχαρούμενο γέλιο και βλέμμα του πατέρα της Lola το οποίο γίνεται ψυχρό και άκρως απειλητικό όταν πρόκειται να κάνει ζημιά στο θύμα του. Παρομοίως η παιδική και αφελής διάθεση της Lola εναλλάσσεται με το άγριο look της αιμοδιψούς σκύλας που δεν διστάζει να κατακρεουργήσει τον φουκαρά που της την έσπασε!
Η Robin McLeavy που υποδύεται τη Lola έκανε την κατάλληλη προετοιμασία για να ανταπεξέλθει στο ρόλο της. Συγκεκριμένα έλαβε οδηγίες από τον σκηνοθέτη να παρακολουθήσει τα «Natural Born Killers», «Misery» καθώς και ταινίες του Tarantino. Επίσης μελέτησε και την ιστορία του κατά συρροή δολοφόνου Jeffrey Lionel Dahmer που συγκλόνισε τις ΗΠΑ έχοντας σκοτώσει και διαμελίσει 14 ανθρώπους μεταξύ 1978 και 1991!
Πετυχημένες αντιθέσεις συναντάμε και σε άλλες περιπτώσεις όπως στα έντονα ροζ χρώματα του φορέματος της Lola, στην ντισκόμπαλα και στα διάφορα αντικείμενα που συναντάμε σε πάρτι από τη μία, και στο σκοτεινό εξωτερικό περιβάλλον, στην ψυχική μαυρίλα του άτυχου Brent καθώς και στις αποκρουστικές εκπλήξεις που κρύβει το σπίτι από την άλλη. Ο πρωταγωνιστής παρότι μένει βουβός σε όλη τη διάρκεια των βασανιστηρίων του, μεταδίδει πειστικά στον θεατή την αγωνία και τον πόνο του που εκδηλώνονται μέσα από τις δραματικές εκφράσεις του προσώπου του και τις ρεαλιστικές ενστικτώδεις αντιδράσεις του σώματός του. Καίτοι υποφέρει τα πάνδεινα, δεν χάνει ποτέ την σκληράδα και τον τσαμπουκά του.
Ο γρήγορος ρυθμός βοηθάει την ταινία να κυλήσει ευχάριστα χωρίς βαρετά διαστήματα. Από κει και πέρα υπάρχουν ορισμένα μειονεκτήματα που με λίγη προσοχή θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Παραδείγματος χάριν ενώ το φιλμ συνδέει ικανοποιητικά το δράμα του Bent και τα βασανιστήριά του με το αινιγματικό ξεκίνημα, αφήνει την εικόνα ανολοκλήρωτης δουλειάς, με κάποιους χαρακτήρες να μην αξιοποιούνται όσο θα έπρεπε. Τόσο ο φίλος του Bent όσο και η αισθησιακή γκοθού με την οποία ερωτοτροπεί μπορούσαν να παίξουν ουσιαστικότερο ρόλο στα γεγονότα κι όχι να αποτελούν ένα αρκετά άσχετο ντουέτο που απλά γεμίζει τα λεπτά. Ο Sean Byrne έπρεπε να δουλέψει περισσότερο το δέσιμο των αποκαλύψεων και όχι να αφήσει τις πράγματι ωραίες ιδέες του να χαραμιστούν.
Όπως και να ‘χει όμως, το «The Loved Ones» είναι σαφώς καλύτερη ταινία από πολλές παραπλήσιου στιλ των τελευταίων χρόνων. Διαθέτει νεανικό χαρακτήρα, νοσηρή ατμόσφαιρα και συχνά χρωματίζεται με rock/heavy metal πινελιές. Ας σημειωθεί ότι το φιλμ πέρα από τη βία και το κλίμα παράνοιας γίνεται ακόμη πιο προκλητικό με σκηνές που προβάλλουν το αυθόρμητο νεανικό σεξ, την απαγορευμένη «απόλαυση» ελαφριών ναρκωτικών ενώ κάπου αφήνει και αιμομικτικό υπονοούμενο. Δύσκολα πάντως θα απογοητευτεί κανείς από το γενικότερο αποτέλεσμα.
Θετικά: Πετυχημένος συνδυασμός εκτεταμένης βίας και χιούμορ, φοβερές ερμηνείες, γρήγορος ρυθμός, εμπνευσμένη σκηνοθεσία, φινάλε με ωραία έκπληξη.
Αρνητικά: Μικροπροβλήματα στο σενάριο, ελλιπής συμμετοχή ορισμένων χαρακτήρων που φαίνονταν σημαντικότεροι.
Συμπέρασμα: Προσεγμένη δουλειά που δίνει έναν αέρα φρεσκάδας στη σκηνή του τρόμου. Από τις πιο αξιόλογες ταινίες τρόμου με παρανοϊκές οικογένειες της τελευταίας δεκαετίας.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Όλα τα βασανιστήρια που δέχεται ο Bent είναι ουσιαστικά ένα highlight. Αν όμως πρέπει να διαλέξω, καταλήγω μεταξύ του καρφώματος των ποδιών του στο πάτωμα και του τρυπήματος του μετώπου!
- Το σκοτεινό μυστικό που κρύβει το σπίτι της Lola πέραν των βασανιστηρίων στα οποία αρέσκονται οι κάτοικοί του. Κάπου εκεί κορυφώνεται η παράνοια του φιλμ.