Martyrs (Μάρτυρες) Review

Άλλη μια ταινία έκπληξη από τη «συνήθη ύποπτο» Γαλλία που έχει πολυσυζητηθεί προκαλώντας μεγάλη αίσθηση. Το «Martyrs» είναι πραγματικά μια πολύ δυνατή και πρωτόγνωρη εμπειρία που καθηλώνει τόσο για τις πολυάριθμες βίαιες σκηνές όσο και για τους φιλοσοφικούς προβληματισμούς που δημιουργεί σχετικά με τη μεταθανάτια ζωή.

Η ταινία ουσιαστικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως δύο ταινίες σε μία. Στο πρώτο κύριο μέρος παρακολουθούμε τη λυσσαλέα εκδίκηση της νεαρής Lucie η οποία αφού κατάφερε να δραπετεύσει από ένα υπόγειο όπου κάποιοι άγνωστοι την βασάνιζαν φρικτά στην παιδική της ηλικία, επιστρέφει δυναμικά στην κατοικία τους για να τιμωρήσει τους πρώην καταπιεστές της και να απαλλαγεί από το όραμα μιας άλλης βασανισμένης κοπέλας που δεν κατάφερε να σωθεί.

Στο δεύτερο μέρος παρακολουθούμε την αιχμαλωσία της Anna (φίλη της Lucie που την συνόδευε στο μακελειό) από συνεργάτες των δολοφονημένων βασανιστών της Lucie και την φρικτή διαδικασία βασανισμού της στα πρότυπα του βασανισμού της φίλης της. Ωστόσο, οι συγκεκριμένοι βασανισμοί δεν συνιστούν ένα απλό παιχνίδι σαδιστικής διασκέδασης αλλά παίζουν έναν βαθύτερο ρόλο που σχετίζεται με την απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η άτυχη Anna καλείται να βιώσει ίσως την πιο συγκλονιστική εμπειρία που έχει βιώσει ποτέ άνθρωπος και να κοιτάξει πέρα από τα όρια του γήινου κόσμου.

Η ταινία ανήκει στο κινηματογραφικό ρεύμα που αποκαλείται «New French Extremity» και αναπτύχθηκε στον γαλλικό κινηματογράφο από την αρχή του αιώνα μας. Το χαρακτηρίζουν η εκτεταμένη βία, τα προκλητικά γυμνά πλάνα και οι έντονες ψυχώσεις. Άλλες γνωστές γαλλικές ταινίες τρόμου που εντάσσονται στο εν λόγω ρεύμα είναι οι Baise-moi (2000), In My Skin (2002), Haute Tension (2003), Sheitan (2006), Frontiere(s) (2007) και πολλές άλλες.

Το «Martyrs» είναι από εκείνα τα φιλμ που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν εύκολα. Παρά τον εντοπισμό παρόμοιων στοιχείων με ταινίες όπως το «Hostel» για παράδειγμα, μπορεί να είναι περήφανο για τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα. Η υπέρμετρη βία είναι μεν συνηθισμένη σε πολλές ταινίες τρόμου αλλά στο «Martyrs» αυτό που συγκλονίζει είναι η αιτιολόγησή της με κριτήρια που παραπέμπουν σε ανώτερους, υπερβατικούς σκοπούς. Το σενάριο είναι διαβολικά ευρηματικό, η εκτέλεση εκπληκτική, οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται με τον καλύτερο τρόπο στο έργο τους και το φινάλε είναι μυστηριώδες και συνταρακτικό ταυτόχρονα.

Απαιτείται γερό στομάχι για να αντέξετε τη βία της ταινίας αφού σε αυτήν γινόμαστε «μάρτυρες» (κι εμείς!) πολλών βάρβαρων περιστατικών όπως μιας σύνθλιψης κεφαλιού με βαριοπούλα, ενός αιματηρού ξεβιδώματος δεσμών μιας άτυχης κοπέλας -θύματος των βασανισμών, και ενός ανατριχιαστικού, χειρουργικής ακρίβειας γδαρσίματος που σοκάρει. Αν μπορούσα να περιγράψω τα δύο μέρη θα χαρακτήριζα το πρώτο «καταιγιστικό», γεμάτο δυναμικές, αιματοβαμμένες σκηνές και το δεύτερο «φιλοσοφικό», χωρίς όμως να στερείται βίας. Δεν ωφελεί να στεκόμαστε άλλο σε ταμπέλες και περιγραφές. Απλά απολαύστε την συγκλονιστική εμπειρία που μόνο ξεχωριστές ταινίες όπως το «Martyrs» έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν.

Θετικά: Η υπέρμετρη βία και η ευφυής δικαιολόγησή της, οι πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών, το καταιγιστικό tempo του πρώτου «μέρους» της ταινίας, το συγκλονιστικό φινάλε!

Αρνητικά: Δύσκολα βρίσκουμε αρνητικά στην ιδιαίτερη αυτή ταινία. Ίσως το δεύτερο μέρος να κουράζει κάπως με τον πιο αργό ρυθμό του αλλά αυτό πιθανώς να οφείλεται στο εκρηκτικό πρώτο μέρος που μας καθήλωσε. Το φινάλε αν και συγκλονιστικό μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικά απότομο από μερικούς.

Συμπέρασμα: Φοβερή εμπειρία που καθηλώνει και σοκάρει όσο ελάχιστες ταινίες τρόμου, κυρίως λόγω των εκτεταμένων σκληρών σκηνών της. Η ευρηματική δικαιολόγηση της βίας στέλνει την ταινία σε άλλα επίπεδα υψηλής διανόησης και μας αποζημιώνει με την πρωτοτυπία της.

Βαθμός:

Gore: