Τι να πρωτογράψει κανείς για μια από τις πιο ξεχωριστές ταινίες τρόμου που κυκλοφόρησαν ποτέ; Τι να πρωτογράψει για μια από τις χαρακτηριστικότερες «φιγούρες» τρόμου, για έναν από τους πλέον κλασικούς «κακούς» στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου που ακούσει στο όνομα Freddy Krueger…
Πρόκειται για την πιο γνωστή και σημαντικότερη ταινία τρόμου του σπουδαίου Wes Craven το «A Nightmare On Elm Street». Πατώντας πάνω σ’ ένα άκρως ευρηματικό και πρωτότυπο κεντρικό θέμα ο Craven παντρεύει αριστοτεχνικά τον κόσμο των ονείρων με την πραγματικότητα αναπτύσσοντας την πλοκή με μια διαβολικά όμορφη και πειστική ευελιξία. Ο ανατριχιαστικός τύπος με το ριγέ μπλουζάκι, το γάντι με τις λεπίδες και την καμένη σάρκα αναδεικνύεται σε νούμερο ένα κίνδυνο για τους άτυχους νέους που θα τον ονειρευτούν καθώς ενδεχόμενος θάνατος στο όνειρό τους ισοδυναμεί με θάνατο και στην πραγματικότητα! Είπατε τίποτα; Αυτή η εξαιρετική ιδέα έμελλε να γίνει ο βασικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πολλά sequel που εκμεταλλεύτηκαν την τεράστια επιτυχία του κλασικού πρώτου μέρους.
Στο παρόν φιλμ ηρωίδα είναι η Nancy μια έφηβη κοπέλα η οποία βλέπει τους φίλους της να δολοφονούνται από τον μυστηριώδη Freddy Krueger και ταυτόχρονα γίνεται και η ίδια υποψήφιο θύμα αφού τον συναντά στα όνειρά της να την κυνηγά ουκ ολίγες φορές. Μάταια προσπαθεί να πείσει τους γύρω της για την αλλόκοτη αυτή απειλή που την περιστοιχίζει και το μόνο που της απομένει είναι να προσπαθήσει να μεταφέρει τον φονικό Freddy από τον ονειρικό κόσμο σε αυτόν της πραγματικότητας. Σταδιακά ανακαλύπτει το ιστορικό υπόβαθρο του Krueger και το ρόλο που έπαιξαν οι γονείς της καθώς και οι γονείς των παιδιών της περιοχής στη διαμόρφωσή του. Άλλη μια σπουδαία ιδέα του Craven που αιτιολογεί τα δεδομένα γύρω από τον Freddy Krueger. Οι ερμηνείες είναι γενικά καλές με την Heather Langenkamp να σηκώνει το μισό βάρος του φιλμ (η ίδια θα ξαναεμφανιστεί στο τρίτο μέρος για να δώσει «λύσεις») και το άλλο μισό ο Robert Englund στο ρόλο του δαιμονικού Freddy Krueger. Αξίζει να σημειωθεί και η πρώτη σημαντική κινηματογραφική εμφάνιση του Johnny Depp στο ρόλο του αγοριού της Nancy καθώς και η άψογη παρουσία της Ronee Blakley στο ρόλο της τραγικής μυστικοπαθούς μητέρας της Nancy με έντονη κλίση προς το αλκοόλ.
Ο Craven εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του Freddy Krueger από διάφορα περιστατικά της παιδικής ζωής του. Το όνομα προήλθε από έναν ενοχλητικό συμμαθητή του, τον Fred Krueger ο οποίος τον φοβέριζε ενώ την κουρελιασμένη ενδυμασία του Freddy την εμπνεύστηκε από έναν ζητιάνο που κοιτούσε επίμονα τον μικρό Wes μέσα από το παράθυρό του όταν αυτός ήταν μόλις 10 ετών.
Κρίνοντας όσο αντικειμενικότερα γίνεται το «A Nightmare On Elm Street» και μακριά από συναισθηματισμούς, προκύπτει ότι η ταινία σαφώς δεν είναι τέλεια. Σαφώς έχει ψεγάδια, σαφώς υπήρχε περιθώριο για βελτίωση και καλύτερες λύσεις από ορισμένες απλοϊκές που προσφέρει ο Craven, κυρίως στον τομέα του σεναρίου. Κάποιες αφελείς ιδέες όπως π.χ. οι «παιδικές» παγίδες που βάζει η Nancy στον Freddy εντός του σπιτιού της δείχνουν εκτός κλίματος και ασόβαρες για τα σημερινά δεδομένα. Τα μικροπροβλήματα αυτά όμως δεν δείχνουν αρκετά για να μειώσουν την αξία του φιλμ αφού η φύση του είναι τέτοια που τα μετατρέπει σε ασήμαντες λεπτομέρειες. Στο πρώτο μισό η ταινία είναι απίστευτα ατμοσφαιρική και σ’ αυτό συμβάλλει η σκοτεινή, υπέροχη μουσική του Charles Bernstein.
Γενικότερα το «A Nightmare On Elm Street» κατάφερε να δώσει υπερφυσική χροιά στην κατηγορία των slashers με τρόπο που μόνο επιτυχημένος μπορεί να χαρακτηριστεί. Οι ιδέες του Craven με τις οποίες εμπλουτίζει τη μεταφυσική/ονειρική εικόνα του φιλμ μένουν στη μνήμη για καιρό και καθιερώνονται ως κλασικές στις συνειδήσεις των φίλων του τρόμου. Σκηνές όπως τα λευκοντυμένα κοριτσάκια που παίζοντας σκοινάκι λένε το γνωστό τραγουδάκι με «κανόνες» προφύλαξης έναντι στο Freddy συνιστούν άλλο ένα έξοχο δείγμα της ευρηματικότητας του Craven. Σε κάθε περίπτωση το «A Nightmare On Elm Street» αποτελεί μια ιστορική ταινία τρόμου που δεν θα χάσει την σπουδαιότητά της όσα χρόνια κι αν περάσουν αφού είναι βαθιά ριζωμένη ως «κλασική» στις συνειδήσεις του κόσμου. Κι αυτό το κέρδισε με την αναμφισβήτητη αξία της!
