Το «The Watchers» είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ishana Shyamalan, της κόρης του καταξιωμένου M. Night Shyamalan. Η φιλόδοξη σκηνοθέτρια και σεναριογράφος έπλασε το πρωτότυπο αυτό φιλμ τρόμου δουλεύοντας πάνω στην ιστορία του ομότιτλου βιβλίου του Ιρλανδού συγγραφέα A. M. Shine. Πρόκειται για ένα αξιόλογο ντεμπούτο από το οποίο βέβαια δεν απουσιάζουν οι κακοτοπιές. Ελπίζουμε στο μέλλον να βελτιωθεί και να έχουμε μία ακόμα πετυχημένη κινηματογραφίστρια στο horror οπλοστάσιο.
Η ταινία φαίνεται από την πρώτη στιγμή ότι θα περιέχει στοιχεία λαϊκής ιρλανδικής παράδοσης και πάνω σε αυτά χτίζει όλη την πλοκή, εντάσσοντάς τα σε πλαίσια καθαρόαιμου τρόμου. Πρωταγωνίστρια είναι μια νεαρή γυναίκα η οποία καθοδόν για το Μπέλφαστ περνάει μέσα από ένα μυστηριώδες δάσος που δεν υπάρχει στους χάρτες. Το αυτοκίνητο χαλάει και το σήμα του κινητού χάνεται (μα τι κλισέ ε;). Εγκλωβισμένη στο απέραντο δάσος νιώθει μια απροσδιόριστη απειλή να την περικλείει.
Τελικά η γυναίκα συναντά άλλα τρία άτομα που έχουν εγκλωβιστεί από καιρό στο δάσος και έχουν βρει καταφύγιο σε ένα παράξενο καταφύγιο με μεγάλη τζαμαρία που κατασκεύασε στο παρελθόν ένας νεφελώδης επιστήμονας-καθηγητής. Η νεοεισερχόμενη πληροφορείται από τους τρεις ανθρώπους για τα αλλόκοτα πλάσματα της ιρλανδικής μυθολογίας που κατοικούν στο δάσος και κάθε βράδυ βγαίνουν από τις υπόγειες σπηλιές τους για να παρακολουθήσουν τους ανθρώπους. Αλίμονο όμως σε όποιον δεν καταφέρει να μπει στο καταφύγιο πριν πέσει το σκοτάδι…
Ο τίτλος του φιλμ άλλαξε κάποια στιγμή σε «The Watched» για να αποφευχθεί η σύγχυση με την σχεδόν ομότιτλη σειρά του Netflix (The Watcher) αλλά τελικά επικράτησε το αρχικό «The Watchers».
Σίγουρα η υπόθεση είναι φρέσκια και σε παρακινεί να δεις το φιλμ. Δεν υπάρχουν πολλά φιλμ με φολκλορικές αναφορές, επομένως όταν τα συναντάμε έχουμε έναν λόγο παραπάνω να τους δίνουμε μια ευκαιρία. Τέτοια ευκαιρία δώσαμε και στο «The Watchers». Μείναμε ευχαριστημένοι από το περιεχόμενό του αλλά όχι ενθουσιασμένοι. Έχει καλά στοιχεία αλλά και εμφανή προβλήματα. Ξεκινώντας από τα πρώτα θα έλεγα ότι εντυπωσιάζει η καταπληκτική φωτογραφία της ιρλανδικής φύσης. Μαζί με αυτήν σχηματίζεται μια σκοτεινή ατμόσφαιρα με νότες απελπισίας.
Ο εγκλεισμός στο δάσος δημιουργεί κατάλληλο περιβάλλον για να εκτυλιχθεί μια ιστορία φολκλορικού τρόμου. Υπάρχουν επίσης αρκετές σκηνές με σασπένς που οι άνθρωποι κινδυνεύουν και σώζουν τις ζωές τους στο παρά πέντε. Η αίσθηση ότι μερικοί κάτι κρύβουν ή δεν λένε την αλήθεια καθιστά τις εξελίξεις ακόμη πιο ενδιαφέρουσες. Η αγωνία για το μέλλον των πρωταγωνιστών δεν μας εγκαταλείπει στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας.
Το σενάριο βέβαια κάνει πολλά νερά και επινοεί βιαστικές, πρόχειρα δομημένες λύσεις για να εξηγήσει τις καταστάσεις στις οποίες υπόκεινται οι πρωταγωνιστές. Κι ενώ γίνεται μια ωραία ανατροπή καθώς οδεύουμε στην τελική ευθεία, χύνεται και πάλι η καρδάρα με το γάλα αφού η Shyamalan διαχειρίζεται την ανατροπή με επιπόλαιο και βιαστικό (ξανά) τρόπο. Εδώ φάνηκε ξεκάθαρα η έλλειψη έμπνευσης και η ανάγκη για βελτίωση της σεναριογράφου. Όσον αφορά τις ερμηνείες, θα έλεγα ότι κινούνται απλά σε αξιοπρεπή επίπεδα χωρίς να συναντάμε κάποια ερμηνεία που να αξίζει ειδικής μνείας. Τα ειδικά εφέ των μοχθηρών πλασμάτων που γνωστοποιούνται ως «παρατηρητές» είναι σαφώς προσεγμένα. Η έλλειψη gore πάντως χτύπησε αρνητικά εδώ.
Συνοπτικά λοιπόν, το «The Watchers» είναι μια καλοσκηνοθετημένη horror παραγωγή που καταφέρνει να εντάξει τη μαγεία του φολκλόρ στην πλοκή μιας ταινίας τρόμου. Είναι μια ατμοσφαιρική ταινία τρόμου με εξάρσεις αγωνίας αλλά ελάχιστο gore. Διάφορες προχειρότητες όπως αυτές που αναφέρθηκαν την συγκρατούν σε χαμηλότερα standards από αυτά που αναμέναμε να φτάσει. Ευχόμαστε η επόμενη προσπάθεια της Ishana Shyamalan να είναι ανώτερη και να την χειροκροτήσουμε όλοι.
