Το ορφανό: Πρώτος φόνος (Orphan: First Kill) Review

Μπορεί το sequel του εμβληματικού φιλμ τρόμου των 00s να μην έχει έρθει ακόμα μετά από τόσα χρόνια, όμως κανείς δεν λέει όχι σε ένα νέο φιλμ γύρω από την σατανική Έστερ, έστω και με τη μορφή prequel. Το «Orphan: First Kill» σκηνοθετεί ο άνθρωπος πίσω από δημοφιλείς αν και όχι ιδιαίτερα σπουδαίες ταινίες τρόμου William Brent Bell (The Devil Inside, Stay Alive, The Boy κ.α.).

Στο prequel βλέπουμε αυτό για το οποίο μας είχε δώσει μια γενική ιδέα η πρώτη ταινία του 2009. Η ψυχικά διαταραγμένη και άκρως επικίνδυνη κοπέλα που ονομάζεται Έστερ, το σκάει από το ψυχιατρικό ίδρυμα στην παγωμένη Εσθονία όπου κρατείτο, αφήνοντας πίσω της μερικά πτώματα. Στη συνέχεια υιοθετεί την ταυτότητα ενός χαμένου κοριτσιού και εισχωρεί στην ανυποψίαστη οικογένειά του. Καθώς ξεδιπλώνει τα ύπουλα σχέδιά της, η Έστερ ανακαλύπτει ότι η νέα της οικογένεια κρύβει επίσης ένα σοκαριστικό μυστικό. Μια σφοδρή σύγκρουση αναμένεται να ξεκινήσει…και όποιον πάρει ο Χάρος!

Το «Orphan: First Kill» είναι γενικά πετυχημένο ως prequel. Ανταποκρίνεται πολύ καλά στο χτίσιμο του σκοτεινού background της φονικής Έστερ. Η ενοχλητική και απειλητική συμπεριφορά της που απολαύσαμε στο αρχικό «Orphan» (2009) είναι παρούσα και στο εν λόγω φιλμ. Μόνο που εδώ η αίσθηση απειλής δεν προκύπτει μόνο από την παρανοϊκή «ανταγωνίστρια» με την ασυνήθιστη μορφή νανισμού αλλά και από άλλους παράγοντες που εμφανίζονται στην πλοκή εντελώς απρόσμενα.

Στη διάρκεια των γυρισμάτων ορισμένοι ηθοποιοί που έχουν το ίδιο ύψος με την Isabelle Fuhrman που υποδύεται την Έστερ, έπρεπε να φορούν ψηλά παπούτσια για να δείχνουν ψηλότεροι στην ταινία.

Η δημιουργικότητα των σεναριογράφων δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Μπορεί το φιλμ να πάσχει από κάποιες σεναριακές κακοτοπιές αλλά η ανατρεπτική κατεύθυνση που παίρνει από ένα σημείο κι έπειτα, το καθιστά απροσδόκητα συναρπαστικό. Οι αγωνιώδεις σκηνές συγκρούσεων μεταξύ των πρωταγωνιστών και το πλούσιο gore στα φονικά ανεβάζουν τον δείκτη του σοκ ψηλότερα απ’ ό,τι περιμέναμε. Δυστυχώς υπάρχει και μια αχρείαστη σκηνή που αντιγράφει το «The Good Son» του 1993. Πέρα από αυτήν όμως η σκηνοθετική προσέγγιση διαθέτει την απαραίτητη ευρηματικότητα και φρεσκάδα.

Οι ερμηνείες όλων κυμαίνονται σε καλά επίπεδα αλλά σίγουρα την παράσταση κλέβει ξανά η θαυμάσια Isabelle Fuhrman στον ρόλο της Έστερ. Θετικά κρίνεται και η διάρκεια της ταινίας. – ούτε πολύ μικρή ούτε χρονικά ξεχειλωμένη. Συνοπτικά λοιπόν το «Orphan: First Kill» δεν είναι απλά ένα διεκπαιρεωτικό prequel που στοχεύει στην κονόμα εκμεταλλευόμενο το hype του φημισμένου προκατόχου του αλλά ένα πλήρες φιλμ τρόμου που μπορεί να λειτουργήσει αυτοτελώς και να ικανοποιήσει πολυάριθμους λάτρεις των ποιοτικών ταινιών τρόμου.

Εξαιρετική παρουσία της διαβολικής Έστερ, πολλοί βίαιοι φόνοι, συναρπαστική πλοκή με ανατροπές που δεν περιμένεις.

Η έλλειψη της «πρωτοτυπίας» του πρώτου μέρους, μερικές σεναριακές προχειρότητες.

Ο αιματηρός φόνος ενός φύλακα στο ίδρυμα.
Η αιματοβαμμένη δολοφονία ενός ντετέκτιβ και το κρύψιμο του πτώματός του σε μια σκηνή με μια φοβερή ανατροπή.
Η αγωνιώδης απόπειρα της Έστερ να ρίξει στις γραμμές του τρένου δύο μέλη της «οικογένειάς» της.
Ένας εντυπωσιακός φόνος με βαλλίστρα και πολλές μαχαιριές.