Πόλεμος και τρόμος. Μια υποκατηγορία εξαιρετικής σπανιότητας που ακόμα δεν έχει κατορθώσει να αναδειχθεί με αξιώσεις στον horror κινηματογράφο. Η αλήθεια είναι ότι οι ταινίες war horror κατεύθυνσης δεν έχουν να επιδείξουν πολλές υψηλού επιπέδου παραγωγές. Κατά συνέπεια κάθε τέτοια νέα παραγωγή όπως το «Overlord» δεν μπορεί παρά να τραβήξει την προσοχή μας. Αν μάλιστα είναι και αξιόλογη σαν ταινία μας πλημμυρίζει με αισιοδοξία για τη συνέχεια της εν λόγω υποκατηγορίας.
Με πρωτάρη σκηνοθέτη (Julius Avery) και τον παραγωγό των διάσημων ταινιών sci-fi horror «Cloverfield» J.J Abrams, το «Overlord» έρχεται να προσθέσει ένα διόλου αμελητέο λιθαράκι στο ιδίωμα του πολεμικού τρόμου. Είναι μια ταινία που καλύπτει τόσο τους φίλους των πολεμικών ταινιών όσο και αυτούς του splatter/horror παρέχοντας τις ανάλογες συγκινήσεις σε σχεδόν ισόποσες δόσεις.
Το «Overlord» διαθέτει καταιγιστική δράση. Είναι γρήγορο σαν φιλμ παρά τη σχετικά μεγάλη διάρκειά του. Η εντυπωσιακή εισαγωγή όπου οι στρατιώτες-αλεξιπτωτιστές προσεγγίζουν το γαλλικό έδαφος κάτω από ανελέητα γερμανικά πυρά κόβει την ανάσα! Διαθέτει επίσης αρκετή φαντασία και αναφέρομαι στα αποτρόπαια μυστικά πειράματα των Ναζί τα οποία παράγουν νοσηρά αποτελέσματα στο πλαίσιο ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου του Χίτλερ!
Στο φιλμ πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων δύο ηθοποιοί από το Game of Thrones. Πρόκειται για τους Jacob Anderson και Pilou Asbæk που υποδύονται έναν Αμερικανό στρατιώτη και τον Ναζί αξιωματικό αντίστοιχα.
Ακούγεται κάπως «cheesy» αυτή η ιδέα αλλά ταυτόχρονα είναι διασκεδαστική με τον απλοϊκό και «χύμα» τρόπο που παρουσιάζεται. Φυσικά από τα σατανικά εργαστήρια των παρανοϊκών γιατρών των Ναζί δεν θα μπορούσε να λείπει η βία. Παρακολουθούμε αρρωστημένες σκηνές με ανθρώπους πειραματόζωα να γίνονται αποδέκτες διαστρεβλωμένων επιστημονικών πρακτικών τις οποίες διαδέχονται οι αιματηρές συγκρούσεις των Αμερικανών με τους Ναζί μέσα και πέριξ της εγκατάστασης όπου «φιλοξενείται» το εργαστήριο του τρόμου.
Εκτός από την αιματοβαμμένη δράση βρίσκουμε κι άλλα καλά στοιχεία. Οι ερμηνείες για παράδειγμα είναι ανέλπιστα καλές παρά την προβλεψιμότητα πολλών χαρακτήρων (π.χ. το μοντέλο του ιδεαλιστή στρατιώτη που μισεί την άδικη βία). Επίσης οι πιο παρατηρητικοί θα βρουν γαργαλιστικές αναφορές σε παλιότερες ταινίες τρόμου του κλασικού ρεπερτορίου. Προσεγμένη δουλειά έχει γίνει και στον τομέα των ειδικών εφέ χάρη στα οποία ανεβαίνει κατακόρυφα ο δείκτης της ψυχαγωγίας.
Φυσικά υπάρχουν και τα αναμενόμενα προβλήματα. Τα περισσότερα εντοπίζονται στο σενάριο. Αστοχίες όπως η μη πιστευτή ευκολία με την οποία ο δεκανέας των Αμερικανών πείθεται από τον πρωταγωνιστή στρατιώτη να αλλάξει την αρχική αποστολή προς εκπλήρωση του πιο «ευγενούς» στόχου της εξάλειψης του εργαστηρίου των φρικτών πειραμάτων, δεν μπορούν να αποφύγουν το κράξιμο των θεατών. Γενικά το Overlord απέτυχε να συνδέσει ρεαλιστικά τους ήρωες με το εργαστήριο των Ναζί καταφεύγοντας σε υπερβολές. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον πολύ δύσκολο έτσι όπως στήθηκαν τα γεγονότα στο φρουρούμενο χωριό όπου βρίσκεται το εργαστήριο.
Δεν πειράζει όμως. Άλλωστε δεν χρειάζεται να είναι μια ταινία αψεγάδιαστη για να καταστεί διασκεδαστική και αξιομνημόνευτη. Το «Overlord» έχει τα φόντα να σας κερδίσει και σίγουρα αξίζει την ευκαιρία του. Ορμάτε!
