Το «Oxygen» μπορεί κάλλιστα να καταταχθεί στις κορυφαίες ταινίες του Γάλλου κινηματογραφιστή Alexandre Aja. Πρόκειται για μια δυναμική ταινία με ετερόκλητα στοιχεία από τους χώρους των survival horror, sci-fi και δράματος. Όλα δένουν άψογα μεταξύ τους και το τελικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.
Ας δούμε όμως την σχετικά απλή υπόθεση. Μια γυναίκα που δεν θυμάται πολλά για τον εαυτό της και το παρελθόν της, ξυπνά αγχωμένη μέσα σε μια κάψουλα κρυογενετικής. Φαίνεται ότι βρισκόταν σε κατάσταση ύπνου για πολλά χρόνια. Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα: το διαθέσιμο οξυγόνο τελειώνει. Συνεπώς η γυναίκα πρέπει να βρει οπωσδήποτε έξοδο από την κλειδωμένη κάψουλα προτού είναι αργά γι’ αυτήν. Η προσπάθεια απόδρασης συνεπάγεται επαναφορά της μνήμης της και των λόγω που βρέθηκε εκεί.
Μπορεί η κεντρική ιδέα να φαίνεται απλή αλλά πιστέψτε με αυτό δεν καθιστά την ταινία αδιάφορη. Αντιθέτως το ενδιαφέρον και η αγωνία γιγαντώνονται όσο η πλοκή προχωράει και σιγά σιγά αποκαλύπτει τα κομμάτια του σύνθετου αυτού παζλ. Υπάρχουν πολλές εκπλήξεις, ορισμένες με μακάβριο χαρακτήρα, που θα σας καθηλώσουν. Φυσικά όλα αυτά ξεδιπλώνονται μέσα σε μια ασφυκτική ατμόσφαιρα απόγνωσης.
Η πρωταγωνίστρια είναι εκπληκτική. Ανταποκρίνεται άψογα σε έναν δύσκολο ρόλο. Οι ρεαλιστικές της αντιδράσεις, το ισχυρό συναίσθημα που βγάζει και ο σπαρακτικός αγώνας που κάνει για να επιβιώσει, είναι αδύνατο να μην σε συγκλονίσουν. Μιλάμε για ταινία «one woman show», όπου η ηθοποιός Mélanie Laurent (Inglorious Basterds, Now You See Me) ξεπερνάει τον εαυτό της! Οι διάλογοι με τον υπολογιστή της κάψουλας έχουν κι αυτοί τη χάρη τους παρότι υπήρχε ο γνωστός κίνδυνος το αποτέλεσμα να βγει cheesy.
Προτού οριστικοποιηθεί η ανάληψη του ρόλου από την Mélanie Laurent άλλες δύο διάσημες ηθοποιοί πλησίασαν τον ρόλο αλλά τελικά δεν τον πήραν: οι Noomi Rapace και Anne Hathaway.
Το σενάριο είναι σφιχτό και ανατρεπτικό με ελάχιστες ατέλειες και υπερβολές. Τα flashbacks της ηρωίδας δένουν υπέροχα με το δράμα που βιώνει. Η κάμερα του Alexandre Aja κάνει παπάδες εστιάζοντας έξυπνα σε πράγματα και χώρους. Η ευρηματικότητα κάποιων σκηνών είναι αξιέπαινη. Σε υψηλό επίπεδο βρίσκονται και τα ειδικά εφέ. Αν ψάχνετε τώρα παραλληλισμός, η πιο κοντινή ταινία είναι το φοβερό survival horror φιλμ «Buried» του 2009. Εντόπισα επίσης και λίγα στοιχεία από τη sci-fi σειρά «Westworld».
Η διάρκεια του «Oxygen» είναι κάπως μεγάλη αλλά ευτυχώς ο ρυθμός είναι αρκετά ταχύς. Κάθε λεπτό που περνάει δείχνει να έχει νόημα. Δεν υπάρχουν πολλά περιττά σημεία κι αυτό αποτελεί θρίαμβο για το έργο του Aja αλλά και της πρωτάρας σεναριογράφου Christie LeBlanc. Μπράβο και στους δύο για αυτή την θαυμάσια δουλειά. Οι φίλοι της επιστημονικής φαντασίας και των ψυχολογικών θρίλερ θα ενθουσιαστούν με την ταινία αυτή.
