Paranormal Activity: The Ghost Dimension Review

Για τους βαμμένους fans του franchise το «Paranormal Activity: The Ghost Dimension» μάλλον ήταν το πιο πολυαναμενόμενο φιλμ τρόμου της χρονιάς. Για τους πιο υποψιασμένους και συγκρατημένους φίλους του τρόμου, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Gregory Plotkin έμοιαζε με διεκπεραιωτική προσπάθεια που έπρεπε να υλοποιηθεί για οικονομικούς λόγους πατώντας στην σιγουριά που έχει οικοδομηθεί από την αρχή της σειράς των συγκεκριμένων ταινιών.

Πάντως το κλείσιμο της αυλαίας αυτού του franchise ήταν κάτι που οι περισσότεροι λάτρεις του τρόμου θα ήθελαν να δουν, έστω και από απλή περιέργεια. Αυτός ήταν και ο λόγος που με παρακίνησε να δω το 6ο Paranormal Activity και το trailer άφηνε κάποιες υποσχέσεις. Ενδεχομένως η καχυποψία μου να ήταν υπερβολική. Τελικά το είδα και η καχυποψία μου περί «φόλας» επιβεβαιώθηκε.

Το «Paranormal Activity: The Ghost Dimension» δεν μπορεί να σταθεί με τίποτα δίπλα στο εξαιρετικό πρώτο φιλμ ούτε καν στο αρκετά ενδιαφέρον τρίτο – τα δύο φιλμ του franchise που γενικά θεωρούνται «ανώτερα». Όχι ότι περιμέναμε έκρηξη πρωτοτυπίας και δημιουργικότητας από την τελευταία αυτή πράξη του δράματος αφού τα πλαίσια ελιγμού των ταινιών του franchise είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένα.

Η ταινία γυρίστηκε σε 45 ημέρες και είναι η μοναδική από όλο το franchise που κυκλοφορεί σε 3D.

Περιμέναμε όμως να έχει γίνει σοβαρή δουλειά στους βασικούς τομείς που καθιστούν ευχάριστη την παρακολούθηση μιας ταινίας τρόμου. Τουτέστιν επαγγελματική σκηνοθεσία, ελκυστικό σενάριο που σου διατηρεί το ενδιαφέρον, καλογραμμένους χαρακτήρες με τους οποίους συνδέεσαι προσωρινά, τρομακτικές στιγμές που δεν έρχονται διεκπεραιωτικά αλλά με τσαγανό και επιδεξιότητα. Καμιά από αυτές τις προϋποθέσεις δεν εκπληρώνεται με αποτέλεσμα το «Paranormal Activity: The Ghost Dimension» να δείχνει εντελώς ανούσιο σαν κινηματογραφικό δημιούργημα.

Σίγουρα προσπαθεί να εκπληρώσει έναν στόχο που δεν είναι άλλος από την διασαφήνιση της μεταφυσικής δραστηριότητας που ταλαιπωρεί τους πρωταγωνιστές των ταινιών του franchise. Αυτό όμως δεν αρκεί για να καταστεί ελκυστικό σαν φιλμ τρόμου. Αλλά ακόμα και όσοι ανέμεναν συγκλονιστικές αποκαλύψεις δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ικανοποιηθούν.

Τα πάντα μοιάζουν πρόχειρα και βιαστικά. Τε ειδικά εφέ κάνουν σχετικά καλή δουλειά στην απεικόνιση του δαίμονα Toby αλλά δεν σώζουν την κατάσταση. Πολλά είναι τα νεκρά διαστήματα και το κύριο μέρος της δράσης έχει περιοριστεί στα τελευταία 20 λεπτά περίπου. Εν τέλει δεν σου μένει σχεδόν τίποτα στο μυαλό μετά την παρακολούθηση. Τουλάχιστον το μαρτύριο τελείωσε…ή μήπως το εύκολο χρήμα το αναστήσει κάποια στιγμή με άλλες μορφές; Το μέλλον θα το δείξει…

Λίγες τρομακτικές σκηνές από δω κι από κει, η εμφάνιση της μεταφυσικής οντότητας στην ολότητά της που υποστηρίζεται από προσεγμένα ειδικά εφέ.

Υπερβολικά πεζό σενάριο γεμάτο κλισέ, ευκολίες και προβλέψιμες καταστάσεις. Μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς ένταση και ενδιαφέρον, πρόχειρη σκηνοθεσία, ηθοποιοί και ερμηνείες που δεν αγγίζουν.

Η σεκάνς με τις Kristi και Katie από το 3ο Paranormal Activity να δείχνουν ότι καταλαβαίνουν την παρουσία των θεατών τους – αυτών δηλαδή που τις βλέπουν στη βιντεοκασέτα. Προφέρει γνήσιο ψυχολογικό τρόμο έστω και για λίγο.
Η εμφάνιση του δαιμονικού Toby στην ολότητά του το πρωί στο δωμάτιο της κόρης της οικογένειας.
Ένας άγριος φόνος προς το τέλος όπου το σώμα του θύματος διαπερνάται από τη δαιμονική οντότητα.