Η συμβολή του βασιλιά των B movies Roger Corman στον γοτθικό τρόμο δε νομίζω ότι σηκώνει αμφισβήτηση. Πλείστα είναι εκείνα τα ιστορικά έργα του, ειδικά της χρυσής δεκαετίας του ’60, που μέσα από την ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του χαρισματικού αυτού κινηματογραφιστή μάς χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές γνήσιου τρόμου πατώντας συχνά στα αειθαλή συγγραφικά έργα του Edgar Allan Poe.
To «Pit And The Pendulum» που εξετάζουμε εδώ ανήκει στην περίοδο αστείρευτης δημιουργικότητας του Corman ο οποίος μετέφερε με χαρακτηριστική άνεση και εκπληκτική μαεστρία ιστορίες του Poe στον κινηματογράφο δίνοντας ένα σπάνιο, ξεχωριστό χρώμα σ’ αυτές. Φυσικά η συνεργασία με ηθοποιούς-εμβλήματα της σκηνής όπως ο Vincent Price και με τον οξυδερκή σεναριογράφο Richard Matheson συνέδραμε αποφασιστικά σε αυτήν την τιτάνια προσπάθεια καθιστώντας την σειρά ταινιών γνωστή στην πιάτσα ως «κύκλο του Poe» πραγματικό κόσμημα για τη σκηνή του cult τρόμου. Περί της ταινίας τώρα…
Από τη στιγμή που ο αδερφός της εκλιπούσας φτάνει στο κάστρο, μια διαδοχή μυστηριωδών γεγονότων προβληματίζει τον θεατή δημιουργώντας εύλογες υποψίες για τον ρόλο των κατοίκων του. Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός του κάθε χαρακτήρα; Ποιος είναι ειλικρινής και ποιος παίζει (ενδεχομένως) διπλό παιχνίδι; Ποιες ήταν οι πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε η αδερφή του ιδιοκτήτη του κάστρου (Vincent Price); Είναι αληθινή η θλίψη και η κάθοδος στην τρέλα του συζύγου της ή ψεύτικες; Και ποιος παίζει εκείνο το πανάρχαιο «πιάνο» αφήνοντας αντικείμενα της πεθαμένης πάνω του;
Σήμερα η χρήση του «εκκρεμούς» ως μεθόδου βασανιστηρίων για εξαγωγή ομολογίας του θύματος αμφισβητείται από μια μερίδα ιστορικών.
Πέρα από τα προκλητικά αυτά ερωτήματα, το φιλμ κάνει και μια μακάβρια σύνδεση με το παρελθόν του σοκαρισμένου συζύγου και της αδερφής του (μέσα από μαγευτικά flashbacks μπλε χρώματος) η οποία οδηγεί στον τρομερό πατέρα τους που εφάρμοζε αποτρόπαια βασανιστήρια στα άτυχα θύματά του ως ιεροεξεταστής που ήταν. Ένα απ’ αυτά, το φρικτό «εκκρεμές» όπου η κοφτερή ογκώδης λεπίδα του ταλαντευόταν βασανιστικά πάνω από το σώμα του θύματος, το βλέπουμε να χρησιμοποιείται στην τελική σεκάνς όταν συγκλονιστικές αλήθειες ξεδιπλώνονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας.
Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Οι φίλοι του παλιομοδίτικου γοτθικού τρόμου ξέρουν τι να περιμένουν. Προτείνουμε και στους νεότερους θεατές να δουν οπωσδήποτε το «Pit And The Pendulum» ώστε να πάρουν μια γεύση από εκείνη τη μαγευτική δεκαετία για τον cult τρόμο που έδωσε αριστουργήματα όπως το παρόν. Αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής ακόμα μια φορά, ο μοναδικός Vincent Price που με τη γνωστή θεατρικότητά του αναδεικνύει τις κλασικές αυτές δουλειές του Corman στον ύψιστο βαθμό. Τα σέβη μας…
Θετικά: Μεγάλη ερμηνεία για πολλοστή φορά από τον Vincent Price, διαπεραστική ατμόσφαιρα μυστηρίου, ατμοσφαιρικά flashbacks με έξυπνη προβολή του κυανού χρώματος, ευφυές σενάριο με φοβερή ανατροπή, ζωηρός ρυθμός που σκοτώνει κάθε ίχνος βαρεμάρας, πλούσιο σασπένς ειδικά στο τελευταίο τέταρτο της ταινίας.
Αρνητικά: Πολύ δύσκολο να εντοπίσουμε αρνητικά σ’ αυτό το αριστούργημα.
Συμπέρασμα: Ένα από τα αθάνατα μνημεία του γοτθικού τρόμου των 60s και ίσως η καλύτερη δουλειά του μεγάλου Roger Corman.
Βαθμός:
Gore:
? Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Όλα τα flashbacks που εξιστορούνται από τους ήρωες. Η προβολή του μπλε χρώματος τους δίνει μοναδική γοητεία.
- Η σοκαριστική σκηνή όπου οι διαμένοντες στο κάστρο ανακαλύπτουν ένα γυναικείο πτώμα μέσα σ’ έναν τάφο.
- Όλο το τελευταίο τέταρτο όπου και βλέπουμε την συσκευή βασανιστηρίου με την τεράστια κοφτερή λεπίδα να τίθεται σε χρήση.
- Η τελευταία τελευταία σκηνή της ταινίας που σου μεταδίδει αυτήν την απίστευτης έκτασης ανατριχίλα…