Ο σκηνοθέτης του πολύ καλού «The Exorcism of Emily Rose» (2005) επιστρέφει με άλλο ένα σκοτεινό φιλμ τρόμου το «Sinister». Αυτή τη φορά πρωταγωνιστής είναι ο πολύς Ethan Hawke που προφανώς δεν χρειάζεται συστάσεις. Αυτή τη φορά ο Hawke υποδύεται έναν συγγραφέα που γράφει βιβλία διερεύνησης αληθινών ανθρωποκτονιών και σε γενικές γραμμές τα πάει μια χαρά. Αρκεί αυτό όμως;
Τι είναι λοιπόν το «Sinister»; Σίγουρα έχει να διηγηθεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αρχικά ιστορία που περιστρέφεται γύρω από τους μυστηριώδεις φόνους οικογενειών. Οι φόνοι δεν γίνονται τυχαία αλλά ακολουθούν συγκεκριμένο pattern, διεξάγονται κατά κάποιο τρόπο «τελετουργικά»και με ένα από τα παιδιά να αγνοείται σε κάθε περίπτωση. Την φρικιαστική αυτή υπόθεση ανακαλύπτει ο οικογενειάρχης εδώ Ethan Hawke βλέποντας τα ανατριχιαστικά βιντεοσκοπημένα πλάνα που ανακάλυψε στη νέα του κατοικία όπου μετακόμισε με τη δική του οικογένεια. Το νέο σπίτι δεν είναι τυχαίο αλλά αποτελούσε τόπο διαμονής της οικογένειας που δολοφονήθηκε τελευταία…από απαγχονισμό! Ο συγγραφέας αφοσιώνεται στη διερεύνηση των αποτρόπαιων εγκλημάτων με απώτερο στόχο τη συγγραφή ενός βιβλίου που θα διαφωτίσει την υπόθεση, αλλά αυτή η διαδικασία φέρνει και τις ανάλογες επιπτώσεις στην ψυχική του υγεία και στην σχέση του με τη σύζυγό του. Και τα δύο χειροτερεύουν! Τελικά όσο πιο πολύ βυθίζεται στην έρευνά του, τόσο περισσότερο φλερτάρει με έναν τρομακτικό κίνδυνο!
Το «Sinister» παρουσιάζει μια διχασμένη εικόνα. Το ξεκίνημα και οι πρώτες φρικτές ανακαλύψεις σε συνδυασμό με την προσπάθεια του συγγραφέα να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και να λύσει το αίνιγμα είναι απολαυστικά, δίνοντας την εντύπωση μιας καλογραμμένης και ευφυούς ιστορίας εγκλήματος που θα κορυφωθεί στη συνέχεια. Όταν όμως εισάγονται διάφορα μεταφυσικά στοιχεία –με τα κλισέ να είναι πλέον αναπόφευκτα– που συνδέονται με τη λύση της τραγικής υπόθεσης το φιλμ χάνει αρκετούς πόντους στα μάτια μου. Ευτυχώς όμως όχι τόσους πολλούς ώστε να απορριφθεί ως άλλη μια απ’ τα ίδια. Για να μην παρεξηγηθώ, το «Sinister» είναι προσεγμένο σκηνοθετικά, διαθέτει σκοτεινή ατμόσφαιρα και έναν έμπειρο πρωταγωνιστή που σηκώνει το φιλμ εύκολα στους ώμους του. Αυτό που του λείπει είναι μια ευφυής κατάληξη όλων αυτών των φρικιαστικών περιστατικών για τα οποία επιλέγεται τελικά η ευκολία της μεταφυσικής και του απόκρυφου.
Ο συν-σεναριογράφος του φιλμ C. Robert Cargill εμπνεύστηκε την κεντρική ιδέα μετά από έναν φρικτό εφιάλτη που είχε αφού είχε παρακολουθήσει το τρομακτικό…The Ring (2002)!
Να προσθέσουμε βέβαια ότι παρά την απογοήτευση για την εξέλιξη που πήρε το φιλμ, σίγουρα εξακολουθεί να είναι σοβαρότερο από παρεμφερή μεταφυσικά θρίλερ της σειράς. Πείθει περισσότερο και ρίχνει στο παιχνίδι 2-3 ιδιαίτερα αποκρυφιστικά στοιχεία που το διαφοροποιούν κάπως από τα υπόλοιπα της συνομοταξίας του. Ακόμα και η μεταφυσική του μορφή προσφέρει συχνές τρομάρες και δεν μας αφήνει να πάρουμε ανάσα εύκολα. Υπό αυτή την έννοια το «Sinister» είναι απλά μια ικανοποιητική ταινία τρόμου παρά την κατώτερη των προσδοκιών τροπή που παίρνει. Τίποτα περισσότερο όμως.
