Οι ανθολογίες τρόμου είναι μια υποκατηγορία που δύσκολα θα πέσει σε κορεσμό. Η ποικιλία των ιστοριών βλέπετε τις καθιστά απρόβλεπτες και συχνά ενδιαφέρουσες, ειδικά αν τα εκάστοτε segment επιδεικνύουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους κινούμενες γύρω από ένα κοινό πεδίο «σύνδεσης».
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το «Southbound» μια από τις συναρπαστικότερες ανθολογίες τρόμου των τελευταίων ετών. Οι πέντε ιστορίες του εξελίσσονται στο ίδιο ευρύτερο περιβάλλον, έναν αλλόκοτο κόσμο με τη μορφή καθαρτήριου και πραγματοποιούν μια ατέρμονη εφιαλτική διαδρομή κυκλικού χαρακτήρα. Ο εν λόγω κόσμος αποτελείται από έναν αυτοκινητόδρομο στην έρημο, μια μικρή παρακμιακή πόλη και λίγα σπίτια εδώ κι εκεί χωμένα στο ξερό τοπίο της αφιλόξενης υπαίθρου.
Ας δούμε τώρα τις ιστορίες με τη σύντομη περιγραφή τους.
The Way Out: Δύο άντρες οδηγούν αγχωμένοι στον αυτοκινητόδρομο προσπαθώντας να ξεφύγουν από μυστηριώδη πλάσματα. Καταλήγουν σ’ ένα παρακμιακό πανδοχείο αλλά τα πλάσματα συνεχίζουν να τους ακολουθούν με…άγριες διαθέσεις
Siren: Τρεις νεαρές γυναίκες-μέλη συγκροτήματος φεύγουν από το προαναφερθέν μοτέλ με το βαν τους αλλά το λάστιχο σκάει και μένουν στον έρημο αυτοκινητόδρομο. Με τη βοήθεια ενός μυστηριώδους ζευγαριού καταλήγουν σ’ ένα σπίτι όπου τις περιμένει μια εφιαλτική μοίρα.
Οι σκηνές στο νοσοκομείο από το segment The Accident γυρίστηκαν σε πτέρυγα αληθινού νοσοκομείου η οποία δεν λειτουργεί.
The Accident: Ένας άνδρας που οδηγεί τη νύχτα στον ίδιο αυτοκινητόδρομο χτυπάει με το αμάξι του μια κοπέλα και με την καθοδήγηση της ασφαλιστικής του τη μεταφέρει στην κοντινότερη πόλη. Το νοσοκομείο της πόλης όμως είναι έρημο και η προσπάθεια του οδηγού να σώσει την κοπέλα παίρνει απρόβλεπτη τροπή.
Jailbreak: Ένας οπλισμένος άνδρας εισβάλλει σε μπαρ της ίδιας πόλης και ζητάει από τους θαμώνες να του πουν πού είναι η χρόνια χαμένη αδερφή του. Η περιπέτεια του άνδρα παίρνει τρομακτικές διαστάσεις όταν η πραγματική ταυτότητα των ντόπιων αποκαλύπτεται…
The Way In: Μια οικογένεια που διατηρεί εξοχικό σπίτι στην περιοχή πέφτει θύμα τριών μασκοφόρων εισβολέων στο σπίτι της οι οποίοι για κάποιο λόγο θέλουν να σκοτώσουν τους γονείς. Το βράδυ προμηνύεται δραματικό και…αιματηρό!
Όλες οι ιστορίες στο «Southbound» έχουν το ενδιαφέρον τους με ορισμένες να είναι λίγο καλύτερες χωρίς όμως να ξεφεύγει κάποια σε δυσθεώρητα ύψη. Όλες περιέχουν σκηνές τρόμου και παράνοιας και παντού πλανάται μια πειστική ατμόσφαιρα απελπισίας που σε συνθλίβει. Το εν μέρει fantasy περιεχόμενο και ο υποβόσκων σουρεαλισμός διαμορφώνουν μια ιδιαίτερη εικόνα που κινείται μεταξύ της θρυλικής sci-fi/horror σειράς Twilight Zone (1959-1964) και του κλασικού φιλμ τρόμου Carnival of Souls (1962). Η γενικά αξιόλογη ερμηνευτική παρουσία του cast και η αφθονία καλοφτιαγμένης βίας συμπληρώνουν την προαναφερθείσα καλή εικόνα.
Υπάρχουν βέβαια και ελαττώματα όπως οι σεναριακές ευκολίες και σποραδικές κοινοτυπίες. Επίσης το φιλμ δεν δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις για ορισμένα θέματα παρακινώντας μας έτσι μας σε εικασίες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Σαν σύνολο όμως πετυχαίνει το στόχο του που δεν είναι άλλος απ’ το να μας τρομάξει και να μας αιχμαλωτίσει στον ασφυκτικό, εφιαλτικό του κόσμο.
Χωρίς να αποτελεί το αριστούργημα στην πρόσφατη ιστορία των σπονδυλωτών ταινιών τρόμου, το «Southbound» ξεπερνάει αρκετές παραγωγές της ίδιας υποκατηγορίας (βλέπε την πτωτική πορεία των ταινιών V/H/S) όντας φάρος ελπίδας για το μέλλον των ανθολογιών τρόμου. Ειδικά αν είστε fan του anthology horror κινηματογράφου τότε σπεύσατε άφοβα.
