Μετά το πολύ καλό comedy horror «The Visit» του 2015, ο σπουδαίος M. Night Shyamalan επιστρέφει πολύ σύντομα στα γνώριμα μονοπάτια του ψυχολογικού τρόμου με το «Split» εξερευνώντας αυτήν την φορά το θέμα των διαφορετικών προσωπικοτήτων που είναι γνωστό στην ψυχιατρική επιστήμη ως διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων. Κατά μία έννοια το φιλμ είναι θεματικό sequel του «Άφθαρτου» (2000) ενός εκ των κορυφαίων ταινιών θρίλερ του εν λόγω σκηνοθέτη.
To «Split» συνδυάζει στοιχεία χιτσκοκικού σασπένς και γνήσιου ψυχολογικού με κατάληξη α λα Dr Jekyll and Mr Hyde, όταν η απεχθής και τερατώδης προσωπικότητα του παρανοϊκού έρχεται στην επιφάνεια. Παρά τη μεγάλη διάρκειά του δεν κουράζει σχεδόν πουθενά, με τη ροή να κυλάει ευχάριστα κάνοντας σποραδικές εξάρσεις πριν την τελική έξαρση βίας (εκεί εντοπίζεται και το σχετικά περιορισμένο gore).
Ο James McAvoy είναι θαυμάσιος στο ρόλο του «κακού» με τις πολλαπλές προσωπικότητες ενώ πολύ καλή είναι και η πιτσιρίκα Anya Taylor-Joy στο ρόλο της πιο έξυπνης από τις τρεις κοπέλες που εκμεταλλεύεται την διαταραχή του απαγωγέα τους προκειμένου να βρει διέξοδο από το κτίριο που τις έχει φυλακίσει. Τα flashbacks για τη ζωή της κοπέλας που υποδύεται η Anya Taylor-Joy δένουν αρμονικά με το υπόλοιπο story δίνοντας τις απαραίτητες εξηγήσεις του ιδιάζοντος χαρακτήρα της.
Κατά τη διάρκεια της παραγωγής ο πρωταγωνιστής James McAvoy έσπασε το χέρι του αλλά δεν το ανέφερε σε κανέναν για δύο μέρες συμμετέχοντας στα γυρίσματα κανονικά.
Συναντάμε πολλές καλοσκηνοθετημένες σκηνές που επιβεβαιώνουν την ευρηματικότητα και το ταλέντο του Shyamalan. Συναντάμε επίσης ενδιαφέροντες διαλόγους του «μανιακού» με την ψυχοθεραπεύτριά του την οποία υποδύεται εξαιρετικά η Betty Buckley. Γενικά αν εξαιρέσουμε λίγες υπερβολές στο σενάριο, το «Split» είναι άλλη μια συναρπαστική ταινία του Shyamalan που μπορεί να μην φτάνει σε μεγαλείο τις παλιότερες δουλειές του αλλά προσφέρει δυναμικές δόσεις αυθεντικού ψυχολογικού τρόμου πετυχαίνοντας τον σκοπό του.
