Η επιστροφή στην παιδική αθωότητα των 80s ή αλλιώς το κινηματογραφικό κύμα των retro horror με αναγωγή στην αγαπημένη δεκαετία του ’80 έχει εξελιχθεί σε μια από τις χαρακτηριστικότερες τάσεις της horror σκηνής στις μέρες μας. Επιτυχημένες σειρές όπως το sci-fi horror Stranger Things και υψηλού προφίλ ταινίες τρόμου με retro αισθητική όπως το εκπληκτικό It Follows (2015), το διασκεδαστικό The Final Girls (2015) και το πρόσφατο remake του «It» (2017) έχουν θέσει ισχυρά θεμέλια για ένα υποείδος που φαίνεται να έχει πολύ καλές προοπτικές.
Το «Summer of 84» μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είναι μια από τις καλύτερες στιγμές των τελευταίων ετών στο εν λόγω retro-κύμα. Είναι μια ταινία τρόμου με στοιχεία μυστηρίου που απευθύνεται στους αμετανόητους λάτρεις των cult ταινιών των 80s αλλά οπωσδήποτε έχει να πει πολλά και στους νεότερους θεατές που αναζητούν μια αίσθηση «παλιού» στις κινηματογραφικές επιλογές τους.
Γενικά μιλάμε για ένα φιλμ προσεγμένο σκηνοθετικά που τρομάζει προβάλλοντας μια όχι πρωτότυπη αλλά διαχρονικά σοκαριστική ιδέα: ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας μπορεί να κρύβει τα σατανικότερα μυστικά. Το πάντα επίκαιρο θέμα των εξαφανίσεων νεαρών ατόμων αποδίδεται με εξαιρετική πειστικότητα μέσα από την ροή της ιστορίας, θυμίζοντας μάλιστα -κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό μέρος- αληθινές περιπτώσεις εξαφανίσεων και serial killers.
Ένα Volkswagen Beetle σαν κι αυτό που διατηρεί στην αποθήκη του ο ύποπτος αστυνομικός οδηγούσε επίσης ο πραγματικός serial killer Ted Bundy αλλά σε λευκό χρώμα (στο φιλμ είναι πράσινο).
Η παρέα των τεσσάρων παιδιών απαρτίζεται από τυπικές «φιγούρες» που έχουμε ξαναδεί σε teen horror ταινίες και όχι μόνο. Έχουμε δηλαδή, τον ροκά αλητάμπουρα, τον φλώρο με τα γυαλιά και τις «επιστημονικές» γνώσεις, τον αγαθό «γεματούλη» της παρέας και τον πρωταγωνιστή με την πιο ισορροπημένη, «λίγο απ’ όλα» προσωπικότητα που κινεί τα νήματα των εξελίξεων. Φυσικά υπάρχει και η καυτή ξανθιά babysitter που κάποια στιγμή κολλάει με τους πιτσιρικάδες και κάνει τα δρώμενα πιο πικάντικα.
Μου άρεσε που το «Summer of 84» δεν αποκαλύπτει όλα τα χαρτιά του από νωρίς διατηρώντας μέχρι το τέλος κλίμα μυστηρίου και αβεβαιότητας. Οι ερμηνείες είναι επίσης αξιόλογες. Οι αναφορές στα 80s πολλές και συγκινητικές. Η ambient απειλητική μουσική δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει από το μενού και προσδίδει με τη σειρά της περισσότερη μαγεία στο χορταστικό μείγμα.
Τα ελάχιστα αδύναμα σημεία του «Summer of 84» θα έλεγα ότι εντοπίζονται σε σποραδικές κακοτοπιές του σεναρίου και στην ανεπαρκή αξιοποίηση των δευτερευόντων χαρακτήρων όπως του μαύρου αστυνομικού που έρχεται κάποια στιγμή σε επαφή με τους μικρούς πρωταγωνιστές. Το gore επίσης είναι αισθητά περιορισμένο με την ταινία να αποκαλύπτει την αιματηρή της όψη με μεγάλη καθυστέρηση.
Το φινάλε πάντως μας αποζημιώνει αφού και έντονο είναι και ασυνήθιστο από άποψη περιεχομένου. Αν λοιπόν είστε νοσταλγός της δεκαετίας του ’80 και αγαπάτε τις ταινίες τρόμου με παιδιά και serial killers, το «Summer of 84» είναι μια από τις καλύτερες επιλογές που μπορείτε να κάνετε.
