Τι να πρωτοαναφέρει κανείς γι’ αυτό το αριστούργημα τρόμου του γίγαντα Dario Argento; Το «Suspiria» είναι ταινία σταθμός στην σπουδαία καριέρα του Ιταλού σκηνοθέτη ο οποίος είχε ήδη αποδείξει το τεράστιο ταλέντο του από το προγενέστερο και εξίσου αριστουργηματικό «Deep Red» (1975) αλλά και από τα παλιότερα giallo του στις αρχές των 70s. Η ταινία ξεκινάει σκοτεινά με την πρωταγωνίστρια να μεταβαίνει με ταξί στη σχολή κατά τη διάρκεια μιας δυνατής νυχτερινής καταιγίδας που στοιχειώνει το τοπίο. Φτάνοντας στη σχολή παρατηρεί μια νεαρή κοπέλα να βγαίνει τρομαγμένη ξεστομίζοντας ταυτόχρονα ορισμένα «ακατανόητα» λόγια και στη συνέχεια να τρέχει προς το κοντινό δάσος. Περιέργως ούτε η Suzy καταφέρνει να μείνει στη σχολή εκείνο το βράδυ αφού μια μυστηριώδης φωνή από το θυροτηλέφωνο της αναφέρει πως δεν την γνωρίζει. Συνεπώς η Suzy θα διαμείνει το πρώτο βράδυ σε ένα πανδοχείο. Ακολουθεί ένας θρυλικός αιματοβαμμένος φόνος με θύμα την κοπέλα που το έσκασε από τη σχολή και με δολοφόνο ένα μυστηριώδες πλάσμα στο σπίτι μιας φίλης της. Η δράση ξεκινά!
Το «Suspiria» είναι το πρώτο μέρος της «τριλογίας των Μητέρων» του Argento. Τα άλλα δύο είναι το ενδιαφέρον «Inferno» του 1980 και το απογοητευτικό «Mother of Tears» του 2007.
Από την επόμενη μέρα η Suzy εγκαθίσταται στη σχολή και καλοσωρίζεται από τις δύο επιβλητικές καθηγήτριες όπου σιγά σιγά θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Περίεργα γεγονότα, ανεξήγητες ζαλάδες, μυστηριώδεις ήχοι και οι αποκαλυπτικές πληροφορίες που της δίνει μια συγκάτοικος της στην ίδια σχολή, θα δημιουργήσουν δικαιολογημένες ανησυχίες στη νεαρή πρωταγωνίστρια η οποία πλέον καταλαβαίνει ότι ο κίνδυνος παραμονεύει. Παρ’ όλα αυτά, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, ειδικά όταν η συγκάτοικος της «εξαφανίζεται» μυστηριωδώς και κάνει ό,τι μπορεί για να λύσει το μυστήριο γύρω από τη σατανική αυτή οργάνωση, έστω κι αν ξέρει πλέον ότι παίζει με τη φωτιά.
Γενικότερα το Suspiria προσφέρει πολλές ατμοσφαιρικές και ανατριχιαστικές σκηνές οι οποίες συνοδεύονται συχνά από την εξίσου ατμοσφαιρική και φουλ τρομακτική μουσική του συγκροτήματος Goblin. Παρά τον χαμηλό προϋπολογισμό, τα μέτρια εφέ και τις πρόχειρες ερμηνείες το τελικό αποτέλεσμα είναι κατά ένα μαγικό τρόπο εκθαμβωτικό. Το αριστοτεχνικό πάντρεμα μυστηρίου, νοσηρής ατμόσφαιρας, ζωηρών χρωμάτων, αλλόκοτων διακοσμήσεων, οπτικών παιχνιδιών, απόκοσμης μουσικής και βίαιων φονικών εκτοξεύει την ταινία σε δυσθεώρητα ύψη μετατρέποντας τις προαναφερθείσες κακοτοπιές σε ασήμαντες λεπτομέρειες. Ο ορισμός «αλλόκοτα ωραία» ή «διαβολικά όμορφη» θα μπορούσαν να περιγράψουν συνοπτικά το Suspiria. Μοναδικά διαμάντια σαν κι αυτό δύσκολα εντοπίζονται στις μέρες μας και η προτροπή μου είναι να παρακολουθήσετε οπωσδήποτε το έξοχο αυτό μνημείο τρόμου, αν και φαντάζομαι ότι πολλοί θα το έχετε ήδη κάνει…
