Από τον αρκετά δραστήριο σκηνοθετικά την τελευταία δεκαετία William Brent Bell (Ο διάβολος μέσα της, Stay Alive, Wer) έρχεται αυτό το ενδιαφέρον φιλμ τρόμου με τον λιτό τίτλο. Το «The Boy» μου είχε δημιουργήσει για κάποιο λόγο μια ευχάριστη αίσθηση αναμονής, παρότι δεν έδειχνε καινοτόμο σαν έργο ούτε έμοιαζε με κάτι πολύ ανατρεπτικό για το horror genre.
Τελικά μετά τους τίτλους του τέλους του σχημάτισα ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Όχι, δεν εντυπωσιάστηκα από το «The Boy» αλλά το θεωρώ πολύ καλύτερο από πολλά άνοστα φιλμάκια τρόμου που κυκλοφορούν στην πιάτσα με το τσουβάλι αυτή την περίοδο και σαφώς πιο φρέσκο και ευρηματικό. Από τη στιγμή που η νεαρή νταντά απομονώνεται στο επιβλητικό παλιομοδίτικο σπίτι του ηλικιωμένου ζεύγους, ξεδιπλώνεται ένα ενδιαφέρον κουβάρι μυστηριωδών και συχνά τρομακτικών γεγονότων που σε ταρακουνούν.
Κάποιες από τις τεχνικές παραγωγής τρόμου που χρησιμοποιούνται τις έχουμε ξαναδεί (οι λεγόμενες jump scares) και δεν αποτελούν εφεύρεση της ταινίας του Bell. Ωστόσο, ο Αμερικανός κινηματογραφιστής κατόρθωσε να φτιάξει μια στέρεα σκηνοθετημένη ταινία και να ξεπεράσει τις υπαρκτές προχειρότητες που αναφύονται κυρίως στο σεναριακό μέρος. Τα πλάνα του εντός και εκτός σπιτιού είναι επιβλητικά. Μεταχειρίζεται άρτια την κάμερα κάθε φορά που ο άγνωστος δράστης ταλαιπωρεί την πρωταγωνίστρια και επικεντρώνεται εύστοχα σε πρόσωπα και άλλα αντικείμενα ενισχύοντας την ανάδυση ανατριχιαστικής και αινιγματικής ατμόσφαιρας.
Δύο από τους πρώιμους τίτλους του φιλμ ήταν «The Inhabitant» και «In a Dark Place» ενώ τον ρόλο της νταντάς επρόκειτο αρχικά να ενσαρκώσει η ηθοποιός Jane Levy (Evil Dead, Suburgatory).
Πετυχημένη κρίνεται και η προσπάθεια της ταινίας να παραπλανήσει στρέφοντας τις εικασίες του θεατή προς συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά τελικά κάνει την έκπληξη με εκείνη την σοκαριστική ανατροπή προς το τέλος. Και μετά το σοκ της αποκάλυψης ακολουθεί ένα πολύ έντονο και αγωνιώδες δεκαπεντάλεπτο-εικοσάλεπτο που καθηλώνει.
Χωρίς να παραβλέψουμε τις αδυναμίες του (π.χ. τη μη πειστική ευκολία με την οποία η ηρωίδα αποδέχεται την υπερφυσική φύση της κούκλας) το «The Boy» είναι μια καλή πρόταση και θα ικανοποιήσει αυτούς που αναζητούν καλοσκηνοθετημένο τρόμο με συγκρατημένες δόσεις πρωτοτυπίας. Αν σεναριακά ήταν το ίδιο προσεγμένο θα μιλούσαμε για τη μεγάλη έκπληξη και σίγουρα θα άρεσε ακόμη περισσότερο.
