Μετά την εμπορική επιτυχία του «The Conjuring» (2013) ήταν μάλλον εύκολο να προβλέψει κανείς τον ερχομό ενός sequel παρόμοιου διαμετρήματος. Άλλωστε το πλούσιο ιστορικό μεταφυσικών ερευνών του ζεύγους Ed και Lorraine Warren προσφέρεται για κινηματογραφική μεταφορά πολλών περιπτώσεων αντιμετώπισης δαιμονικών δυνάμεων. Το sequel αυτό λοιπόν έρχεται ξανά από τον James Wan και την παρέα του φιλοδοξώντας να τρομάξει και πάλι το κοινό και να καταστήσει το The Conjuring ένα από τα σημαντικότερα εκκολαπτόμενα horror franchise της νεότερης εποχής. Και απ’ ό, τι φαίνεται το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό.
Μετά από μια εντυπωσιακή σεκάνς-αναφορά στην τραγική υπόθεση των φόνων του Amityville όπου η Lorraine Warren (Vera Farmiga) γίνεται μάρτυρας των μακάβριων γεγονότων (?) που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη το 1974, το φιλμ μας μεταφέρει στην καθημερινότητα του ζευγαριού η οποία δεν μπορεί να μείνει για μεγάλο διάστημα ήσυχη αφού νέες υποθέσεις δαιμονικών χτυπημάτων ξεφυτρώνουν συνεχώς απαιτώντας την παρέμβασή τους.
Οι δύο ερευνητές μεταβαίνουν στο Λονδίνο ως απεσταλμένοι της εκκλησίας για να διεξάγουν έρευνα στο σπίτι μιας οικογένειας στο Enfield, τα μέλη της οποίας βιώνουν τρομακτικά γεγονότα μεταφυσικής χροιάς. Το ζεύγος καλείται να αποφασίσει αν η εν λόγω υπόθεση είναι αληθινή ώστε να την παραδώσει στην εκκλησία ή αποτελεί προϊόν απάτης και παρερμηνειών. Από νωρίς βέβαια, εμείς, οι θεατές, βλέπουμε την «αλήθεια» με την οικογένεια να δέχεται τα τρομακτικά χτυπήματα του δαίμονα το ένα μετά το άλλο. Η δαιμονική οντότητα σποραδικά καταλαμβάνει την ψυχή και το σώμα ενός εκ των κοριτσιών της οικογένειας μέσω του οποίου εξαπολύει απειλές. Το θέμα είναι να πειστούν και οι Warren που έκαναν όλο αυτό το ταξίδι.
Μπορεί να πρόκειται απλά για μια ταινία τρόμου, ωστόσο οι ιθύνοντες της παραγωγής κάλεσαν ιερέα την πρώτη μέρα των γυρισμάτων του φιλμ για να «αγιάσει» το χώρο.
Δε χρειάζεται να πούμε άλλα για την υπόθεση αφού νομίζω ότι λίγο πολύ οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι θα οδηγηθούμε σε άλλη μια ιστορία κακόβουλου πνεύματος που οι Warren καλούνται να σταματήσουν. Σίγουρα δεν πρόκειται ούτε για εύκολο ούτε για ακίνδυνο εγχείρημα και η ταινία έχει βάλει από νωρίς τους πρωταγωνιστές σε αβέβαιη μοίρα.
Το «The Conjuring 2» είναι μια πειστικά τρομακτική ταινία. Παρά τη μεγάλη της διάρκεια δεν αφήνει πολλά διαστήματα «νεκρά». Γεμίζει τα λεπτά με σκηνές αγωνίας και τρόμου χωρίς να επικεντρώνεται τόσο πολύ στην ανάπτυξη των χαρακτήρων (η οποία δεν είναι και αμελητέα όμως). Βέβαια η διαδικασία τρομάγματος δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από συνηθισμένες νόρμες που ακολουθούν οι supernatural ταινίες τρόμου. Κοινότυπες τεχνικές όπως η χρήση των μάλλον αναπόφευκτων jump scares εμφανίζονται σε αρκετές περιπτώσεις που προσπαθεί να σε τρομάζει η ταινία.
Ωστόσο υπάρχει και κάποια φρεσκάδα. Η ταινία μεταδίδει σκοτάδι και ανατριχίλες χρησιμοποιώντας εμπνευσμένες φιγούρες τρόμου όπως μια παραμορφωμένη καλόγρια, ένας ανατριχιαστικός ψηλόλιγνος καμπούρης από παιδικό παιχνίδι και ο τρομακτικός ηλικιωμένος κύριος Bill που πέθανε σε συγκεκριμένη καρέκλα του σπιτιού της οικογένειας.
Οι ηθοποιοί είναι παραπάνω από επαρκείς στους ρόλους τους, τα προσεγμένα ειδικά εφέ καθιστούν τις σκηνές τρόμου αποτελεσματικές και η σκηνοθετική δουλειά του James Wan είναι άκρως επαγγελματική και φινετσάτη. Το σενάριο κάνει τα νερά του αλλά τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα επισκιάζουν τα όποια προβλήματα γραψίματος. Κι αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για μία ακόμα παραγωγή που βασίζεται σε «αληθινή ιστορία», τότε καταλαβαίνουμε εύκολα γιατί το «The Conjuring 2» αποτελεί λουκούμι για τον σύγχρονο horror θεατή. Εκείνες δε οι αληθινές φωτογραφίες από τα περιστατικά στο Enfield το 1977 συνιστούν ιδανικό επιστέγασμα μιας horror παραγωγής υψηλού προφίλ.
