Το τέταρτο φιλμ στο επιτυχημένο franchise The Purge είναι γεγονός. Αυτή τη φορά με τη μορφή του prequel που αποτελεί μαζί με τα remakes μια εξαιρετικά δημοφιλή τάση στο σύγχρονο cinema τρόμου. Το «The First Purge» καλείται να δώσει εξηγήσεις για την παγίωση του βάρβαρου εθίμου της «Κάθαρσης» στο οποίο προβαίνει το αμερικάνικο κράτος μια φορά το χρόνο.
Εδώ που τα λέμε τα prequel ασκούν κάποια γοητεία με την έννοια ότι είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς ξεκίνησαν όλα όσα οδήγησαν σε μια σειρά ταινιών τρόμου που με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο άφησε τη στάμπα της στη horror σκηνή. Και μπορεί η σημασία των ταινιών The Purge να μη μπορεί να συγκριθεί με την αντίστοιχη ιστορική σημασία ποιοτικότερων και διαχρονικότερων franchise τρόμου αλλά σίγουρα δεν τη λες και αδιάφορη.
Κατάφερε να αγγίξει τουλάχιστον ένα μέρος της νέας γενιάς των φίλων του τρόμου, των θρίλερ και της δράσης και διαθέτει διακριτή ταυτότητα ως παρακλάδι του δυστοπικού τρόμου – μια κινηματογραφική κατηγορία που δεν έχει κορεστεί ακόμα. Υπό αυτή την έννοια τέτοιες ταινίες είναι ευπρόσδεκτες αλλά δεν παύουμε να έχουμε και υψηλές απαιτήσεις από αυτές.
Είναι η πρώτη ταινία του franchise που δεν σκηνοθετήθηκε από τον James DeMonaco.
Βασικά το «The First Purge» βαδίζει στα χνάρια των προκατόχων του τόσο από άποψη ύφους όσο και περιεχομένου. Τουτέστιν περιέχει αναρίθμητες σκηνές δράσεις με πυροβόλα όπλα και αιχμηρά αντικείμενα διεξαγόμενες σ’ ένα απειλητικό περιβάλλον δυστοπικής αισθητικής. Επικεντρώνεται σε μια συμμορία «έγχρωμων» εγκληματιών και περισσότερο στον αρχηγό τους που κατά τη διάρκεια της Κάθαρσης βρίσκονται αντιμέτωποι με βίαια περιστατικά. Θα καταφέρουν να επιβιώσουν;
Κάπου εδώ γίνεται εμφανές ένα από τα βασικά προβλήματα της ταινίας. Οι πρωταγωνιστές δεν σου κρατάνε το ενδιαφέρον όντας ρηχοί και άχρωμοι. Ελάχιστοι χαρακτήρες σου μένουν στο μυαλό όπως ο παρανοϊκός Skeletor που εγκαινιάζει τους φόνους κατά τη διάρκεια εφαρμογής του πειράματος και που με το επιθετικό ύφος του δημιουργεί ψήγματα σοκ και τρόμου.
Από εκεί και πέρα κυριαρχεί χάος. Το σενάριο φαίνεται προχειρογραμμένο. Καμία ιδιαίτερή συγκίνηση, ελάχιστη φαντασία στη ροή. Δεν υπάρχουν μεγάλες στιγμές, ούτε μνημειώδεις καταστάσεις. Η δράση και η βία κατέχουν διεκπεραιωτικό ρόλο. Δεν πρόκειται για ερασιτεχνική παραγωγή αλλά για ένα κινηματογραφικό πόνημα που δεν σου λέει τίποτα καινούριο, τίποτα ενδιαφέρον και συναρπαστικό.
Συστήνουμε να δείτε το «The First Purge» αν είστε ένθερμος φίλος του franchise και των δυστοπικών ταινιών θρίλερ/τρόμου γενικότερα. Από ιστορική άποψη -και μόνο στο context των ταινιών The Purge- έχει να προσθέσει λίγα πράγματα. Δυστυχώς όμως δεν είναι το σοκαριστικό και χορταστικό prequel που θα περίμεναν οι λάτρεις του franchise.
