Προτού ο Νεοζηλανδός Peter Jackson εκτιναχτεί στον κινηματογραφικό κόσμο με την απόλυτη epic-fantasy τριλογία «The Lord of the Rings», είχε φροντίσει να δώσει διαπιστευτήρια της σκηνοθετικής του μαεστρίας με μια σειρά comedy-horror κυρίως ταινιών που αγαπήθηκαν από τους λάτρεις των B movies αλλά και από ένα ευρύτερο κοινό της σκηνής του τρόμου. Το «The Frighteners» του 1996 δεν είναι βέβαια B movie κρίνοντας από τον υψηλό προϋπολογισμό του, αλλά διατηρεί μια παρακμιακή αισθητική καθώς και μπόλικα στοιχεία κωμωδίας τηρώντας την παράδοση των παλιότερων ταινιών του Jackson (π.χ. Braindead, Bad Taste) και πιστοποιώντας το ιδιαίτερο στιλ του Νεοζηλανδού σ’ αυτή την πρώτη περίοδο της καριέρας του. Μπορεί να μην πήγε καλά στο box office, ίσως λόγω του ανταγωνισμού από το «Independence Day», αλλά απέσπασε θετικά σχόλια από κριτικούς της εποχής και συνεχίζει να αρέσει στο horror κοινό.
Με πρωταγωνιστή τον πολυπράγμονα Michael J. Fox το φιλμ «The Frighteners», αφηγείται την αλλόκοτη ιστορία του Frank Bannister, ενός αρχιτέκτονα ο οποίος μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα όπου έχασε την σύζυγό του, ανέπτυξε ψυχικές ικανότητες, που του επιτρέπουν να επικοινωνεί με τους νεκρούς και να βλέπει όλες εκείνες τις «οντότητες» που έχουν παγιδευτεί στον κόσμο μεταξύ ζωντανών και νεκρών. Παράλληλα έχει αναπτύξει φιλικούς δεσμούς με μερικά φαντάσματα τα οποία τον βοηθούν να βγάζει τα προς το ζην ασκώντας το τσαρλατανίστικο επάγγελμα του ψυχικού ερευνητή/εξορκιστή.
Ο Frank επισκέπτεται «στοιχειωμένα» σπίτια που εμφανίζουν «πνευματική» δραστηριότητα (με την ευγενική χορηγία των φαντασμάτων φίλων του βεβαίως) και διώχνει τις κακόβουλες δυνάμεις χρησιμοποιώντας τον «ειδικό», μαϊμουδίστικο εξοπλισμό του. Κάποια στιγμή όμως το πνεύμα ενός μανιακού δολοφόνου, υπεύθυνου για ένα μακελειό σ’ ένα ψυχιατρικό ίδρυμα στο παρελθόν, δραπετεύει από την κόλαση και με τη μορφή του Χάρου επεμβαίνει στον κόσμο των ζωντανών σκοτώνοντας ανθρώπους δίχως έλεος, συμπιέζοντας τις καρδιές τους! Ο Frank αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα της κατάστασης προσπαθεί με τη βοήθεια των φίλων του και μιας φυσικού να σταματήσει το φονικό πνεύμα.
Το «The Frighteners» αρχικά προοριζόταν να κυκλοφορήσει ως επεισόδιο της σειράς «Tales From the Crypt» (1989-1996) αλλά ο παραγωγός Robert Zemeckis λόγω της λατρείας του για το σενάριο, προτίμησε την κυκλοφορία του ως ξεχωριστή ταινία.
Το «The Frighteners» περιέχει στοιχεία που χαρακτήρισαν τις ταινίες του Peter Jackson μέχρι εκείνη την περίοδο. Συνεχής δράση, πλούσιος χαβαλές, κοφτερές χιουμοριστικές ατάκες αλλά συρρικνωμένο gore, σε σχέση τουλάχιστον με τις προηγούμενες αιματοβαμμένες δουλειές του, χαρακτηρίζουν το φιλμ, δίνοντάς του όμως ξεχωριστή ταυτότητα μέσα από μια δημιουργική ανακύκλωση του παρελθόντος. Πέρα από τα προαναφερθέντα θετικά στοιχεία, προτερήματα αποτελούν επίσης τα εντυπωσιακά εφέ και η ποικιλία χαρακτήρων που κάνουν το φιλμ διασκεδαστικό και πολυδιάστατο.
Εύσημα πρέπει να δώσουμε στον δημιουργό και για το πρωτότυπο σενάριο το οποίο αν δεν είχε την ειδική περιποίηση ενός κινηματογραφιστή του επιπέδου του Jackson πιθανώς δεν θα μπορούσε να αναδειχθεί και θα έμοιαζε εξαιρετικά αφελές. Ο Νεοζηλανδός όμως έκανε το θαύμα του παραδίδοντας ένα ψυχαγωγικό φιλμ το «The Frighteners», που αν ήταν μικρότερο σε διάρκεια θα το ευχαριστιόμασταν ακόμη περισσότερο. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει και για την συμμετοχή του Jeffrey Combs στον ρόλο του ιδιόρρυθμου μυστικού πράκτορα του FBI, ο οποίος ενσαρκώνει καλύτερα από τον καθένα τον χαρακτήρα του νευρικού ερευνητή με τις παρανοϊκές εμμονές, αντανακλώντας τις ένδοξες στιγμές του «Re-Animator» (1985).
Θετικά: Αφθονία δράσης, περιπέτειας και χαβαλέ, ευρηματικοί χαρακτήρες, καλά εφέ, φρέσκια σεναριακή ιδέα με πρωτοτυπίες, υψηλού επιπέδου σκηνοθεσία από έναν μετρ του σύγχρονου mainstream κινηματογράφου.
Αρνητικά: Υπερβολικά μεγάλη διάρκεια, έλλειψη πλούσιου gore παρότι άνετα θα μπορούσε να ταιριάξει με την καταιγιστική δομή της ταινίας.
Συμπέρασμα: Απαραίτητη η παρακολούθησή του από τους φίλους των κωμωδιών τρόμου. Πρόκειται βέβαια για φιλμ που μπορεί να διασκεδάσει εύκολα ένα ευρύτερο κοινό τρόμου αλλά και δράσης, sci-fi κ.α.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Τα εντυπωσιακά εφέ των φαντασμάτων και ειδικά η μουράτη φιγούρα του «Στρατηγού».
- Το flashback του ήρωα όπου περνούν από μπροστά του εικόνες μακελειού στο νοσοκομείο.
- Η ξεκαρδιστική παρουσία του Jeffrey Combs ως ο ψυχάκιας, παρανοϊκός και συμπλεγματικός πράκτορας του FBI.