Παρότι το found footage ιδίωμα έχει κατά γενική ομολογία κουράσει μεγάλο μέρος του horror κοινού, οι horror κινηματογραφιστές δεν λένε να σταματήσουν να το ανακυκλώνουν παντί τρόπω. Αυτή την τακτική ακολούθησαν και στο «The Gallows» οι νέοι στο χώρο του τρόμου Travis Cluff και Chris Lofing έχοντας αναλάβει τη σκηνοθεσία και το σενάριο του παρόντος φιλμ.
Ένα φιλμ που δεν διαφοροποιείται από την πεπατημένη της found footage συνομοταξίας, με τα εκδικητικά φαντάσματα να διαδραματίζουν πρωταρχικό ρόλο από την πλευρά των «κακών» της υπόθεσης. Όπως διαβάζετε και στην υπόθεση πιο πάνω, εδώ μιλάμε ουσιαστικά για ένα φάντασμα και μια παλιά θεατρική παράσταση που περιλάμβανε κρεμάλα και…πήγε στραβά, πολύ στραβά. Ένας ηθοποιός κρεμάστηκα κατά λάθος και έχασε τη ζωή του άδικα. Τώρα, 20 χρόνια μετά, το ανήσυχο πνεύμα του θέλει εκδίκηση και ταλαιπωρεί μια παρέα νέων που μπήκαν στο χώρο όπου θα ξαναπαιχτεί η ίδια παράσταση για να προκαλέσουν βανδαλισμούς. Θα καταφέρουν να επιβιώσουν;
Αν σας καίει τόσο πολύ να μάθετε, τότε μπορείτε να δώσετε μια ευκαιρία στο «The Gallows» αλλά μην πείτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε. Και για ποιους λόγους το κάνουμε αυτό; Μα γιατί απλά το «The Gallows» είναι ένα κάτω του μετρίου found footage φιλμ τρόμου, γεμάτο κλισαρισμένα jump scares, βαρετούς χαρακτήρες (με 1-2 εξαιρέσεις), προχειροδομημένη πλοκή και πεζή σκηνοθεσία. Βγάζει μια γενικότερη αίσθηση μιζέριας, όχι όμως με την θετική έννοια που περιστοιχίζει άλλες ταινίες τρόμου.
Οι περισσότεροι ηθοποιοί χρησιμοποιούν τα αληθινά μικρά τους ονόματα στην ταινία.
Μια σχετικά καλή ανατροπή προς το φινάλε και διάσπαρτες αλλά ελάχιστες στιγμές γνήσιου τρόμου είναι ό, τι έχει να προσφέρει συνολικά το «Η Αγχόνη». Ένα φιλμ τρόμου που γρήγορα θα ξεχαστεί και που σίγουρα δεν ανήκει στα αξιόλογα της found footage κατηγορίας. Κρίμα γιατί το περιμέναμε με κάποιο ενδιαφέρον…
