Το «The Hole in the Ground» έρχεται σε μια εποχή που οι ταινίες τρόμου βομβαρδίζουν τους λάτρεις του κινηματογράφου χωρίς σταματημό. Ενδεχομένως επισκιάστηκε από τις πιο δημοφιλείς και εμπορικές παραγωγές (π.χ. Us, το remake του Pet Sematary κ.α.) της περιόδου κυκλοφορίας του στις αίθουσες. Υπάρχει λόγος να ανησυχεί κανείς που ίσως δεν το πήρε πρέφα και το έχασε; Χμμ..μάλλον όχι.
Πρόκειται για ιρλανδική παραγωγή που συνδυάζει ψυχολογικό και fantasy τρόμο. Το μείγμα ακούγεται ενδιαφέρον αρχικά αλλά το αποτέλεσμα δυστυχώς δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες. Η εντύπωση ότι το φιλμ ακολουθεί την πεπατημένη των supernatural horror ταινιών δίνεται λανθασμένα από το ξεκίνημα. Ωστόσο, το «The Hole in the Ground» ξεδιπλώνει την δική του ταυτότητα καθώς διεισδύουμε στον πυρήνα της ιστορία του.
Με άλλα λόγια η κεντρική ιδέα δείχνει φρέσκια. Η εκτέλεση όμως πάσχει από πολλά προβλήματα που αναπόφευκτα ζημιώνουν την γενική εικόνα αλλά ευτυχώς όχι μέχρι τελικής πτώσεως. Το φιλμ διαθέτει καλά στοιχεία όπως ασφυκτική ατμόσφαιρα που αναδίδει αισθήματα απελπισίας. Τα σκοτεινά πλάνα από το δάσος προκαλούν ρίγη. Η εντυπωσιακή και ογκώδης «τρύπα» εντός του δάσους προμηνύει την κάθοδο σε έναν άγνωστο, σκοτεινό κόσμο.
Το «The Hole in the Ground» είναι η πρώτη μεγάλης διάρκειας ταινία του Ιρλανδού σκηνοθέτη Lee Cronin.
Το τετ-α-τετ μάνας γιου συνοδεύεται από πολλές τρομακτικές εξελίξεις. Η πολύ καλή παρουσία της ηθοποιού που υποδύεται τη μάνα είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες της επιτυχίας καθώς ο νεαρός παρτενέρ της φαίνεται ότι δεν το κατέχει ακόμα τόσο καλά το σπορ. Τα ειδικά εφέ είναι καλά αλλά κάπως συγκρατημένα.
Από την άλλη το σενάριο του «The Hole in the Ground» κάνει πολλά νερά. Βλέπουμε τους πρωταγωνιστές να καταφεύγουν σε δυσερμήνευτες και συχνά μη ρεαλιστικές ενέργειες. Η ιστορία ενώ διαθέτει φρεσκάδα, δεν αναπτύσσεται ολοκληρωμένα ούτε εμπλουτίζεται με ευρηματικές ιδέες. Βασικά πολλά ζητήματα μένουν ανοιχτά κι αυτό ενοχλεί ακόμα και τον πιο ανεκτικό. Οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν το δίδυμο μάνας-γιου όπως ο περίλυπος ηλικιωμένος γείτονας μένουν στο περιθώριο.
Γενικά το φιλμ επιδεικνύει μια έκδηλη αμηχανία στο θέμα της δημιουργικής αξιοποίησης του υλικού του. Συνεπώς η τελική γεύση που αφήνει το «The Hole in the Ground» είναι γλυκόπικρη. Κρίμα διότι υπήρχαν οι προϋποθέσεις για μια πολύ καλύτερη και αξιοπρεπέστερη ταινία τρόμου με μεγαλύτερο αντίκτυπο.
