The Monkey Review: Μια ψεύτικη μαϊμού προκαλεί αιματοβαμμένο όλεθρο

Το «The Monkey» ήταν μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες για το 2025. Η ψυχαγωγική ιστορία του Stephen King όπου βασίζεται καθώς και το όνομα του συνεχώς βελτιωμένου κινηματογραφιστή Osgood Perkins (Longlegs, Gretel & Hansel) στη σκηνοθεσία και το σενάριο καλλιέργησαν υψηλές προσδοκίες στους απανταχού φίλους του υπερφυσικού κόσμου. Επειδή όμως συχνά οι ταινίες που βασίζονται σε βιβλία του King αποτελούν ρίσκο, είχαμε και τις λογικές επιφυλάξεις μας. Βλέποντας όμως την ταινία αυτές διαλύθηκαν εντελώς!

Το φιλμ περιστρέφεται γύρω από ένα κουρδιστό κουκλάκι μαϊμού που όταν κουρδίζεται χτυπάει το τύμπανο που κρατά και μετά από λίγο συμβαίνει ένας αποτρόπαιος φόνος ενός τυχαίου ανθρώπου που όμως σχετίζεται με τους κατόχους της μαϊμούς. Κάτοχοι είναι αρχικά δύο μικρά δίδυμα αδέρφια που δεν συμπαθιούνται και πολύ μεταξύ τους. Αντιλαμβανόμενα το επικείμενο χάος και ειδικά μετά την απώλεια ενός στενού τους προσώπου από τα τερτίπια της μαϊμούς ξεφορτώνονται το διαβολεμένο αντικείμενο. Κατάφεραν όμως τα αλήθεια να το ξεφορτωθούν; Ή μήπως πρόκειται να το ξαναβρούν μπροστά τους και πολύ αργότερα μετά την ενηλικίωσή τους.

Όλα αυτά θα τα μάθετε βλέποντας το τρομερό «The Monkey». Πρόκειται για μια δυνατή εμπειρία που θα σας εντυπωσιάσει με την ωμότητά της και θα σας ψυχαγωγήσει αφάνταστα με τον κωμικό κυνισμό της. Συνδυάζοντας άψογα ευρηματικούς θανάτους στο στιλ του «Βλέπω τον Θάνατό σου» και πικάντικες ατάκες, το «The Monkey» μας παίρνει τα μυαλά μέχρι τελικής πτώσης. Το ψεύτικο μαϊμουδάκι με το διαβολικό χαμόγελο προκαλεί εφιάλτες ενώ τα λουτρά αίματος που επιφέρει θα ανακατέψουν πολλά στομάχια.

Το τραγούδι που παίζει η μαϊμού είναι το δημοφιλές βρετανικό κομμάτι «I Do Like To Be Beside The Seaside».

Ο ένας φόνος είναι πιο ευφάνταστος από τον άλλον και έρχεται εκεί που δεν τον περιμένεις. Μιλάμε για βίαιες, ζουμερές καταστάσεις που κατά κανόνα ονομάζουμε «σκηνές ανθολογίας» με όλο το νόημα της λέξης. Εκτός από τα υπερβίαια φονικά, υπάρχουν οι εκκεντρικοί χαρακτήρες με τις φοβερές ατάκες τους όπως εκείνος ο νεαρός μακρυμάλλης ιερέας που βγάζει απροσάρμοστες, χυδαίες ομιλίες σε κηδείες και ο κάφρος θείος των δύο παιδιών που πρωταγωνιστούν. Οι ερμηνείες είναι άρτια προσαρμοσμένες στο κωμικό αλλά όχι ανάλαφρο κλίμα της ταινίας.

Οι κοντινές λήψεις στη μαϊμού την ώρα που ετοιμάζεται για ένα ακόμη αιματοκύλισμα καθώς και οι ανατριχιαστικοί εφιάλτες ενός εκ των πρωταγωνιστών συνιστούν mini σκηνοθετικούς θριάμβους. Η διάρκεια είναι ικανοποιητική με την έννοια ότι ούτε κουραζόμαστε από αχρείαστα σεναριακά ξεχειλώματα ούτε θεωρούμε ημιτελή τη συνολική εικόνα. Προσεγμένα είναι και τα ειδικά εφέ που καθιστούν τους φόνους απολαυστικούς παρά τις σποραδικές υπερβολές.

Εν κατακλείδι, το «The Monkey» είναι μια ισοπεδωτική κωμωδία τρόμου που θα ενθουσιάσει μεγάλη γκάμα θεατών. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι συνιστά μια από τις καλύτερες μεταφορές ιστορίας του Stephen King στον κινηματογράφο τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία. Είναι μια ταινία που έχει σχεδόν τα πάντα και ευχαριστιέσαι να την βλέπεις χωρίς βαρεμάρα μέχρι το τέλος. Αυτό δεν θέλουμε άλλωστε οι περισσότεροι από μια ταινία τρόμου;