Μόνο δέος μπορεί να νιώσει κανείς όταν βλέπει αυτόν τον μοναδικό ηθοποιό, Vincent Price, να ξεδιπλώνει το ατελείωτο ταλέντο του και να δίνει μαθήματα ηθοποιίας, εκφραστικότητας και αριστοκρατίας στους υπόλοιπους. Σε κάθε ταινία που πρωταγωνιστεί, όσο και χάλια να είναι αυτή, ο ίδιος δεν περνάει ποτέ απαρατήρητος και το μόνο που θα σου μείνει από την ταινία είναι οι εκφράσεις του, η χαρακτηριστικότατη φωνή του και το παράστημα του.
Στο «Theatre of Blood» υποδύεται έναν ηθοποιό ο οποίος έχει πάθος με τα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και σε όλη την καριέρα του υποδύεται μόνο ρόλους από τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Όντας μοναχικός και απόλυτος, δεν γίνεται ποτέ αποδεκτός από τους κριτικούς. Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι είναι όταν δεν του απονέμουν το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού. Εκεί λοιπόν απελπίζεται και μετά από έναν εκπληκτικό μονόλογο, αυτοκτονεί.
Είναι η αγαπημένη ταινία του Vincent Price. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από έξι γαλόνια (23 λίτρα) ψεύτικου αίματος για τους οχτώ φόνους.
Καιρό μετά τον θάνατό του, αρχίζουν οι μυστηριώδεις δολοφονίες των κριτικών οι οποίοι δεν τον αναγνώρισαν ποτέ. Αιματηροί φόνοι, πάντα με μια ποιητική διάσταση και την κατάλληλη δόση χιούμορ. Έξυπνα δοσμένοι και με έναν Vincent Price να «κεντάει». Απόλυτα απολαυστικός, μακάβριος, με την λύσσα για εκδίκηση να αντικατοπτρίζεται στα μάτια, στο σώμα αλλά και σε όλη του την αύρα. Βασισμένος σε φόνους που έχουν γίνει στα έργα του μεγάλου βάρδου, σκοτώνει έναν-έναν αυτούς που του στέρησαν την μεγαλύτερή του διάκριση. Μεγάλη έκπληξη για εμένα αποτελεί ο βοηθός του. Θα καταλάβετε γιατί στο τέλος της ταινίας.
Μαθήματα ηθοποιίας από αυτόν τον τεράστιο, μοναδικό, αρχοντικό ηθοποιό του τρόμου. Μέσα από τον ρόλο του, βλέπουμε την απόγνωση ενός ανθρώπου για την αναγνώριση της δουλειάς του, την λατρεία ως προς αυτό που κάνει και το πόσο αφοσιωμένος είναι σε αυτό.
Τι μπορεί να προκύψει όταν ο μέγιστος Άγγλος συγγραφέας Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «συναντά» τον άρχοντα του παλιομοδίτικου τρόμου Vincent Price; Μα φυσικά ένα ημιθεατρικό αριστούργημα τρόμου και μαύρης κωμωδίας ταυτόχρονα! Τι να πρωτοαναφέρει κανείς για μια από τις σπουδαιότερες ταινίες στην καριέρα του Price που έχει σχεδόν τα πάντα;
Στο «Theatre of Blood» ο Price υποδύεται τον Edward Lionheart, έναν σαιξπηρικό ηθοποιό ο οποίος μετά την απόρριψη και τον εξευτελισμό του από μια ομάδα κριτικών θεάτρου επιδίδεται σε μια σειρά εκδικητικών φόνων με θύματα τους κριτικούς που τον εξευτέλισαν. Αρχικά όλοι νόμιζαν ότι η βουτιά θανάτου του Lionheart στον Τάμεση τον είχε κυριολεκτικά «τελειώσει» αλλά δυστυχώς για τους κριτικούς, ο ηθοποιός επέζησε και σα να μην έφτανε αυτό κατάφερε να μαγνητίσει ένα μπουλούκι άστεγων μεθύστακων που τον διέσωσαν και τώρα με την άοκνη συνεργασία τους δολοφονεί τα μέλη της κριτικής ομάδας εμπνευσμένος από έργα του ινδάλματός του, του Σαίξπηρ! Ένας από τους κριτικούς προσπαθεί να βοηθήσει την αστυνομία στην εύρεση του μανιακού αλλά δεν γίνεται τόσο εύκολα πιστευτός, τουλάχιστον στο ξεκίνημα των φονικών. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα όμως ο δαιμόνιος Lionheart πάντα βρίσκει τρόπο να προσεγγίζει τα θύματά του και τα υπόλοιπα είναι…σκέτη ποίηση ή μήπως τραγωδία…
Το σενάριο έχει αρκετές ομοιότητες με το αντίστοιχο του πολύ καλού «The Abominable Dr. Phibes» με τη διαφορά ότι εδώ όλα σχεδόν βρίσκονται τουλάχιστον ένα κλικ παραπάνω από ποιοτική άποψη. Παρότι στο cast συμμετέχουν πολλοί αξιόλογοι ηθοποιοί του βρετανικού κινηματογράφου της εποχής, ο Vincent Price δίνει ρεσιτάλ (όπως συνήθως άλλωστε) και ξεπερνά τους πάντες σε απόδοση. Γεμάτος οργή για το καταστροφικό θάψιμο της θεατρικής του καριέρας, επιδίδεται σ’ ένα κρεσέντο εκδίκησης, που το χαρακτηρίζουν οι βάρβαροι φόνοι και η θεατρική εκτέλεση. Εδώ βρίσκεται και το μεγαλείο του «Theatre of Blood». Σε κάθε φόνο ο Price μαζί με τον συρφετό του έχοντας φορέσει τα κατάλληλα κουστούμια παίζουν μια σύντομη θεατρική παράσταση στην οποία το θύμα δολοφονείται αφού πρώτα γνωρίσει τον φονιά του και το κίνητρο που τον ώθησε στην πράξη αυτή. Οι ατάκες του Lionheart στάζουν μίσος και δηλητήριο ενώ η ειρωνεία και το μαύρο χιούμορ συμπληρώνουν ιδανικά το προφίλ του ευφυούς «τιμωρού». Αυτός είναι κατά τον Lionheart ο σωστός τρόπος τιμωρίας των άσχετων κριτικών που καταστρέφουν τα όνειρα των ηθοποιών και δεν χαρίζεται σε κανέναν!
Η αξιοποίηση των έργων του Σαίξπηρ ως βασικό συστατικό του τρόμου του «Theatre of Blood» γίνεται με μαεστρία. «Ιούλιος Καίσαρας», «Ο Έμπορος της Βενετίας», «Οθέλος», «Κυμβελίνος», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» καθώς και άλλα σπουδαία σαιξπηρικά έργα εξελίσσονται σε αιματηρά πεδία όπου ο διψασμένος για εκδίκηση Lionheart υλοποιεί το μακάβριο σχέδιό του. Ο θεατρικός χαρακτήρας του φιλμ απλά καθηλώνει και ο αρκετά γρήγορος ρυθμός του βοηθάει στο να μην βαριόμαστε πουθενά. Οι σκληροί για την εποχή φόνοι είναι σκηνές ανθολογίας.
Κανένας λάτρης του παλιομοδίτικου τρόμου δεν πρέπει να χάσει αυτό το βρετανικό διαμάντι. Ένας απολαυστικός Vincent Price και μια άρτια δομημένη ιστορία βγαλμένη από όνειρο εγγυώνται παραπάνω από 100 λεπτά ψυχαγωγίας.
Καταπληκτικός συνδυασμός τρόμου, κωμωδίας και θεάτρου. Το ευφυέστατο «Theatre of Blood» αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της καριέρας του Vincent Price.