Λίγες σπονδυλωτές ταινίες τρόμου της περασμένης δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει ή εντυπωσιάσει. Εξαίρεση αποτελεί το «Trick r’ Treat» του 2007 προσφέροντάς μας μια απίστευτα διασκεδαστική και δυναμική εμπειρία εντελώς αναπάντεχα!
Ακριβέστερα, στο «Trick r’ Treat» οι 5 ιστορίες τρόμου δεν αποτελούν ασύνδετα μέρη που αφηγούνται από μια κεντρική φιγούρα όπως συνηθίζεται σε πολλές ταινίες του είδους, αλλά συνδέονται άμεσα μεταξύ τους με κοινό πεδίο εξέλιξης την ίδια περιοχή στη διάρκεια της νύχτας του Halloween. Το περιβάλλον είναι πράγματι κατάλληλο για τα τρομακτικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν αποπνέοντας μια σκοτεινή, μυστικιστική ατμόσφαιρα. Οι ιστορίες αφορούν την αιματηρή επίθεση που δέχεται ένα ζευγάρι από ένα μυστηριώδες ον επειδή δεν τήρησε ένα έθιμο της ιερής αυτής ημέρας, έναν καθηγητή ο οποίος έχει ταυτόχρονα και το φρικιαστικό δεύτερο προφίλ του serial killer, μια νεαρή «παρθένα» ντυμένη κοκκινοσκουφίτσα της οποίας οι φίλες προσπαθούν να βρουν ταίρι για την «πρώτη της φορά» σ’ ένα αλλόκοτο πάρτι στο δάσος, μια παιδική φάρσα εμπνευσμένη από έναν παλιό θρύλο που εξελίσσεται σε εφιάλτη για τους μικρούς συμμετέχοντες και τέλος άλλη μια βίαιη επίθεση που δέχεται ένας αφιλόξενος γείτονας από έναν μασκαρεμένο επισκέπτη του Halloween.
Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας είναι ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο συνδυάζει τα εκτυλισσόμενα γεγονότα. Οι ιστορίες είναι όλες ενδιαφέρουσες με εξαίρεση ίσως την πρώτη αλλά το τελικό αποτέλεσμα την εντάσσει ικανοποιητικά στο πλαίσιο αναφοράς του φιλμ. Υπάρχουν τρομερές ανατροπές και απρόβλεπτες εξελίξεις που αφήνουν τον θεατή με το στόμα ανοιχτό. Σχεδόν πουθενά δεν υστερεί ούτε κάνει κοιλιά το «Trick r’ Treat» και οι σκοτεινές ατμοσφαιρικές σκηνές εναλλάσσονται με σκηνές βίας και έντασης στο σωστό timing. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το cast από το οποίο ξεχωρίζουν ιδιαίτερα ο Dylan Baker (ο Dr. Curt Connors στο Spiderman 2) και η Anna Paquin (η Rogue των X-Men) με τον Brian Cox (o Αγαμέμνων της «Τροίας») να βρίσκεται λίγο πιο κάτω αλλά σε γενικές γραμμές όλοι οι ηθοποιοί έχουν αξιόλογη συμμετοχή.
Το φιλμ προέρχεται από μια ταινία μικρού μήκους του σκηνοθέτη με τίτλο «Season’s Greetings» (1996).
Πραγματικά το «Treat r’ Treat» είναι ένα φιλμ τρόμου που μπορεί κανείς να καταευχαριστηθεί, ένα φιλμ που παρακαλάς να μην τελειώσει και σ’ αυτό συμβάλλει ο γρήγορος ρυθμός του και η ψιλοκωμική διάθεση που αναδύεται ανά διαστήματα. Συμπερασματικά έχουμε να κάνουμε με μια απολαυστική και μαεστρικά σκηνοθετημένη ταινία που δεν πρέπει να χάσετε. Δεν θα ήταν υπερβολή να την εντάσσαμε στις 30 καλύτερες ταινίες τρόμου της τελευταίας δεκαετίας.
Θετικά: Έξυπνα τοποθετημένες ιστορίες στο γενικά σφιχτοδεμένο σενάριο, παραμυθένια και σκοτεινή ατμόσφαιρα, δυναμική σκηνοθεσία, καλές ερμηνείες, πολύ καλές ιστορίες με εκπλήξεις, τρόμο και ένταση.
Αρνητικά: Η πρώτη ιστορία είναι αισθητά πιο αδύναμη από τις άλλες.
Συμπέρασμα: Εξαιρετική, ευφυής και άκρως διασκεδαστική σπονδυλωτή ταινία τρόμου με σωστές εναλλαγές τρόμου και κωμωδίας. Από τα καλύτερα δείγματα στην κατηγορία των σπονδυλωτών ταινιών τρόμου της νεότερης εποχής.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το τρομακτικό τέλος της δεύτερης ιστορίας όχι τόσο για το αποτρόπαιο θέαμά του αλλά για τα πρόσωπα που το επικροτούν!
- Ο σαγηνευτικός χορός των φίλων της νεαρής κοκκινοσκουφίτσας κατά τη διάρκεια της νύχτας στο δάσος. Οι απρόβλεπτες εξελίξεις του καθιστούν την σκηνή μάλλον την κορυφαία σ’ όλο το φιλμ!
- Το άγριο «βρωμόξυλο» μεταξύ του κατσούφη γείτονα και του μυστηριώδη μασκαρά που τον επισκέπτεται. Πρόκειται για σκηνή μεγάλης έντασης που ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη!
