Σε μια εποχή που το υποείδος των κωμωδιών τρόμου βρίσκεται σε μεγάλη παραγωγικότητα και ο ανταγωνισμός των συγκεκριμένων ταινιών είναι μεγάλος, έρχεται αυτή η εξαιρετική ταινία από τον Καναδά για να κάνει την έκπληξη. Το «Tucker And Dale vs Evil» καταφέρνει να ξεχωρίσει μέσα από την πληθώρα ταινιών asylum χαρακτήρα κυρίως χάρη στις φρέσκες και έξυπνες ιδέες που παρουσιάζει αλλά και λόγω των εκκεντρικών, αξιομνημόνευτων πρωταγωνιστών της.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από δύο αντικοινωνικούς βλάχους που πρόσφατα αγόρασαν το σπίτι των «ονείρων» τους – ήτοι μια κακοδιατηρημένη καλύβα στο δάσος. Κι ενώ απολαμβάνουν το νέο τους «θέρετρο» καταφεύγοντας μεταξύ άλλων και στις αγαπημένες τους δραστηριότητες όπως το ψάρεμα, η ριμάδα η τύχη τα φέρνει έτσι που οι ξένοιαστες διακοπές τους θα αναστατωθούν από μια νεανική παρέα που συναντούν. Οι δύο βλάχοι –που φέρουν τα ονόματα Tucker και Dale όπως προκύπτει κι από τον τίτλο της ταινίας– διασώζουν από πνιγμό μια από τις κοπέλες της παρέας και την παίρνουν στο σπίτι τους για να την περιθάλψουν. Όμως οι φίλοι της κοπέλας παρερμηνεύουν το συμβάν και οργανώνουν αποστολή «διάσωσης» της φίλης τους από τους φαινομενικά «παρανοϊκούς» Tucker και Dale. Τα αποτελέσματα της αποστολής προμηνύονται κωμικά και φουλ αιματοβαμμένα…
Το «Tucker And Dale vs Evil» είναι ένα ξεχωριστό φιλμ κωμικού τρόμου για διάφορους λόγους. Αρχικά κάνει σαφή την πρόθεσή του να σατιρίσει τα κλισέ συγκεκριμένων horror ιδιωμάτων όπως τα slasher και οι παρανοϊκές οικογένειες. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινοτόμο ή φοβερά ανατρεπτικό καθώς το είχαν κάνει κι άλλες ταινίες τρόμου παλιότερα. Το υλοποιεί όμως με φινέτσα και αποτελεσματικότητα χωρίς να ξεπέφτει στο επίπεδο της φτηνής παρωδίας. Το καινοτόμο στοιχείο που αξιοποιεί αριστοτεχνικά είναι η διαφορά οπτικής μεταξύ των δύο συγκρουόμενων ομάδων πάνω στην οποία οικοδομείται στέρεα η εξέλιξη της καταιγιστικής ιστορίας.
Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων οι ηθοποιοί κατέφυγαν σε αυτοσχεδιασμούς. Η σκηνή που ο Tucker χύνει μια μπύρα στο πρόσωπό του για να ανακουφίσει τις πληγές από τσιμπήματα σφηκών ήταν προϊόν καθαρά δικής του έμπνευσης.
Η άφθονη δράση συνοδεύεται από πλούσιο gore και αστείρευτο χαβαλέ. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τη μνημειώδη πτώση ενός ατόμου σε κοπτική μηχανή ξύλου; Τις πτώσεις ατόμων σε αιχμηρά αντικείμενα ύστερα από βλακώδεις απερισκεψίες; Τον κωμικό θάνατο ενός μπάτσου από πτώση τάβλας με καρφιά στο δόξα πατρί; Τον κωμικοτραγικό αυτοπυροβολισμό ενός χαζοβιόλη έφηβου; Το «Tucker And Dale vs Evil» είναι γεμάτο από τέτοιες σκηνές ανθολογίας που θα σας ξετρελάνουν.
Υποψιάζομαι επίσης ότι οι δημιουργοί του «Tucker And Dale vs Evil» επεδίωξαν πιθανώς και μια πιο ψαγμένη, «φιλοσοφική» προσέγγιση στο έργο τους έστω και σε πολύ περιορισμένη κλίμακα. Επί παραδείγματι, η αναφορά στο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» από έναν χαρακτήρα ή η «ψυχανάλυση» μέσω της υγιούς αντιπαραβολής απόψεων που επιχειρείται από έναν άλλο χαρακτήρα ίσως να προδίδει αυτή την προσπάθεια. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζεται η δράση από τα μικρά αυτά «διαλείμματα».
Τα μόνα παράπονα εστιάζονται σε σποραδικές αστοχίες του σεναρίου το οποίο φαίνεται να ξεχειλώνει μετά από ένα σημείο. Ίσως και οι χαρακτήρες να ήταν υπερβολικά πολλοί αριθμητικά αναγκάζοντας τους δημιουργούς να τους ξεπαστρεύουν με παράλογα εύκολους τρόπους. Ευτυχώς όμως τα ελάχιστα ατοπήματα του «Tucker And Dale vs Evil» προσπερνιούνται σχετικά εύκολα και δεν ζημιώνουν την συνολική εικόνα που αποκομίζουμε. Χαιρετίζουμε λοιπόν την αξιέπαινη προσπάθεια των Eli Craig και Morgan Jungerson και αναμένουμε το επερχόμενο sequel που ήδη ετοιμάζεται! Το πρώτο μέρος πάντως έχει ήδη γίνει cult!
