Το «The Vatican Tapes» είναι από τις πολυδιαφημισμένες ταινίες τρόμου του 2015 και ως εκ τούτου οι προσδοκίες είναι αναμενόμενα υψηλές. Το εν λόγω φιλμ σκηνοθετεί ο Mark Neveldine που στο παρελθόν μας έχει δώσει ταινίες δράσης όπως τα «Crank» και το «Ghost Rider: Spirit of Vengeance». Όχι και φοβερό βιογραφικό αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποτρέπει από το να του δώσουμε μία ακόμα ευκαιρία αξιολόγησης στον τομέα του τρόμου αυτή τη φορά. Ε λοιπόν ο Neveldine και η παρέα του στο σεναριακό κομμάτι κατάφεραν να ξενερώσουν το πολυπληθές κοινό που πίστεψε στην προσπάθειά τους.
Το «The Vatican Tapes» κινείται υφολογικά κάπου ανάμεσα στον κλασικό «Εξορκιστή» (προφανώς δεν επιχειρούμε καμία σύγκριση) και στο «End of Days» (1999) αλλά σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Ξεκινά με μια αναφορά σε περιπτώσεις δαιμονισμών και συνεχίζει δείχνοντας πώς μια συμπαθητική εικοσιεπτάχρονη κοπέλα καταλήφθηκε από μια κακόβουλη δαιμονική οντότητα η οποία βλάπτει με ύπουλους τρόπους ανθρώπους του περίγυρού της. Αφού το ψυχιατρείο δεν μπορεί να την βοηθήσει αναλαμβάνει δράση το Βατικανό με την παρακίνηση ενός δραστήριου ιερέα (Michael Peña) που διέγνωσε έγκαιρα τη μεταφυσική απειλή. Η ιερή ομάδα έρχεται αντιμέτωπη με ένα μεγαλύτερο κακό που δεν απειλεί μόνο την κοπέλα αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Θα καταφέρει να το σταματήσει;
Το cast και οι ερμηνείες αποτελούν ένα από τα πιο «σίγουρα» χαρτιά του «The Vatican Tapes» αν και καμία ερμηνεία δεν εντυπωσιάζει ούτε θα μας κάνει να την μνημονεύουμε. Ίσως μάλιστα μερικοί ρόλοι να μην ταίριαζαν τόσο καλά με συγκεκριμένους ηθοποιούς. Η δαιμονισμένη κοπέλα (Olivia Taylor Dudley) ξεχωρίζει ελαφρώς από τους υπόλοιπους αλλά αυτό οφείλεται περισσότερο στην εγγενή «σκοτεινότητα» του ρόλου της παρά σε κάποια φοβερά χαρίσματά της στην υποκριτική. Άλλο δυνατό σημείο εντοπίζεται στα ειδικά εφέ αλλά μιλάμε για κάτι αναμενόμενο δεδομένου και του διαθέσιμου budget.
Στην ταινία εκτός από την αγγλική γίνεται και χρήση της αραμαϊκής γλώσσας που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην αρχαία Μέση Ανατολή.
Στα παραπάνω μπορούμε να προσθέσουμε και το τελευταίο ενδιαφέρον εικοσάλεπτο όπου πραγματοποιείται ο εξορκισμός και υπάρχει κάποια ένταση. Το υπόλοιπο φιλμ είναι αδιάφορο και ανήμπορο να τρομάξει (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ή -ακόμα χειρότερα- να συντηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Neveldine εμφανίζει φοβερές αδυναμίες τόσο σε τεχνικά θέματα (π.χ. κακές λήψεις) όσο και σε θέματα γενικότερης διαχείρισης του υλικού του. Το σενάριο δείχνει εγκλωβισμένο σε χιλοσερβιρισμένες ιδέες και παρεμφερείς αμήχανες καταστάσεις.
Αν δεν έχετε ξαναδεί ταινία τρόμου με εξορκισμό (μάλλον απίθανο), τότε το «The Vatican Tapes» κάτι θα έχει να σας πει. Σαν ταινία τρόμου όμως αποδεικνύεται υπερβολικά κατώτερη των περιστάσεων, βγάζοντας προς τα έξω μια εικόνα απροσδόκητης προχειρότητας, καταρρέοντας τελικά κάτω από το βάρος των κλισέ και της επανάληψης.
