Βασισμένο σε υποτιθέμενα αληθινά γεγονότα το φιλμ του σκηνοθέτη των ταινιών «Rec» Paco Plaza συνιστά μια από τις καλύτερες επιλογές κατά τη γνώμη μου όσον αφορά τις ταινίες τρόμου που το supernatural στοιχείο κυριαρχεί. Το «Veronica» μας πηγαίνει στο μακρινό 1991 και συγκεκριμένα στη Μαδρίτη.
Το φιλμ μας βάζει στο κατάλληλο κλίμα αγωνίας και επερχόμενου τρόμου από το ξεκίνημά του όπου παρακολουθούμε την εισβολή αστυνομικών σ’ ένα σπίτι απ’ όπου δέχτηκαν κλήση για βοήθεια. Το έντρομο, σοκαρισμένο βλέμμα τους μπροστά σε κάτι προφανώς σοκαριστικό αποτελεί ένα τέλειο ορεκτικό που ανοίγει την όρεξη για τη δυναμική συνέχεια.
Το κακό αναδύεται όπως και σε άλλες ταινίες τρόμου της πιο πρόσφατης περιόδου από τον κακόφημο πίνακα πνευμάτων γνωστό και ως Ouija. Η πρωταγωνίστρια -που φέρει το όνομα του τίτλου της ταινίας- σε μια απελπισμένη προσπάθεια να επικοινωνήσει με τον νεκρό πατέρα της εισάγει στη ζωή της μια κακόβουλη οντότητα που καταδιώκει την ίδια αλλά και τα μικρά αδέρφια της που έχει αναλάβει να φροντίζει τακτικά.
Η ταινία που βλέπει η πρωταγωνίστρια όταν τα αδέρφια της κοιμούνται είναι το κλασικό ισπανικό φιλμ τρόμου του 1976 «Who Can Kill a Child?» του Narciso Ibáñez Serrador.
Θα καταφέρει να απαλλαγεί από τον εφιάλτη ή θα την καταπιεί μαζί με τα ανυποψίαστα αδερφάκια της; Αυτή είναι η υπόθεση με λίγα λόγια και σίγουρα δεν διεκδικεί βραβείο πρωτοτυπίας. Ωστόσο, το «Veronica» πετυχαίνει εκεί που πολλές ταινίες μεταφυσικού τρόμου αποτυγχάνουν – στο να είναι έντονα τρομακτική και σοβαροφανής στα επιμέρους στοιχεία που την απαρτίζουν.
Σημαντικό ρόλο στα παραπάνω παίζει η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Paco Plaza ο οποίος γεμίζει τη δουλειά του με αισθήματα ανησυχίας και τρόμου γι’ αυτά που βλέπουμε αλλά και γι’ αυτά που έπονται. Επίσης η πρωτάρα πρωταγωνίστρια δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερο ντεμπούτο. Η ταλαντούχα Sandra Escacena επιδεικνύει μεγάλη σοβαρότητα και άψογο επαγγελματισμό ενσαρκώνοντας έναν χαρακτήρα που της ταιριάζει γάντι.
Η εν λόγω ηθοποιός έχει εξαιρετική εκφραστικότητα και βγάζει φοβερό συναίσθημα στις αντιδράσεις της, ειδικά όταν καλείται να υπερασπίσει τα μικρά αδέρφια της από τις δυνάμεις του κακού. Όλοι βέβαια τα πάνε καλά στις ερμηνείες τους αλλά η Escacena είναι αυτή που κλέβει την παράσταση και ασκεί την ασυναγώνιστη έλξη στον θεατή.
Οι τρομακτικές σκηνές είναι πολλές (όχι ιδιαίτερα πρωτότυπες βέβαια), η ανατριχιαστική ατμόσφαιρα πανταχού παρούσα και το σασπένς εκτινάσσεται στα ύψη όσο περνά η ώρα και οδεύουμε στο φινάλε. Η πλοκή κινείται γρήγορα παρά την σχετικά μεγάλη διάρκεια του έργου και παρά την σεναριακή προβλεψιμότητα δεν βαριέσαι πουθενά.
Κάτι άλλο που εντόπισα και προσωπικά με γοήτευσε είναι η ρετρό αισθητική που βγάζει το φιλμ και η επιτυχής απεικόνιση των αρχών της δεκαετίας του ’90. Αν λοιπόν είστε και λίγο νοσταλγικοί έχετε έναν ακόμα λόγο να τσεκάρετε το «Veronica». Για να μην μακρηγορώ, προτρέπω τους φίλους του supernatural horror να δουν οπωσδήποτε αυτό το συναρπαστικό φιλμ τρόμου. Αναμφισβήτητα ξεχωρίζει από το σωρό ταινιών τρόμου γύρω από το μεταφυσικό.
