Το «The Village» είναι το έκτο φιλμ που σκηνοθέτησε ο M. Night Shyamalan και οπωσδήποτε πρόκειται για μια από τις πιο ξεχωριστές δουλειές του αν και μάλλον όχι από τις κορυφαίες. Δεν είναι τυχαίο ότι δίχασε κοινό και κριτικούς με την ιδιαίτερη, αλλόκοτη μορφή του. Μιλάμε για μια παραγωγή με μη εμπορικό χαρακτήρα (παρά την εμπορική της επιτυχία) που δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό των πιο τυπικών ταινιών τρόμου αλλά στους φίλους των πιο πειραματικών κατευθύνσεων.
Το «The Village» επιτυγχάνει στην θεμελίωση ενός ασυνήθιστου περιβάλλοντος εξέλιξης των γεγονότων. Η παραδοσιακή κοινότητα του χωριού με το αυστηρό πλαίσιο κανόνων διαβίωσης και τις μυστηριώδεις δεισιδαιμονίες κεντρίζουν το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Ειδικά τα απόκοσμα τέρατα που λέγεται ότι κατοικούν στο γειτονικό δάσος και ο φόβος των χωρικών για αυτά τροφοδοτούν την περιέργεια του θεατή και ταυτόχρονα εντείνουν το ενδιαφέρον του για τη συνέχεια.
Η σημαντικότερη κινητοποίηση της πλοκής προκύπτει αρχικά από την επιθυμία ενός ντόπιου νεαρού ονόματι Lucius να φύγει για λίγο από το χωριό για να συλλέξει ιατρικές προμήθειες και κατόπιν από το ταξίδι της κοπέλας που τον αγαπά (Ivy) μέσα στο δάσος με προορισμό τα γύρω χωριά προς εύρεση φαρμάκων για τον τραυματισμένο φίλο της. Απαγορευμένες και κατακριτέες ενέργειες και οι δύο στα μάτια της μυστικοπαθούς κοινότητας αλλά να που η ανάγκη μπορεί να αλλάξει πολλά. Η συνέχεια επιφυλάσσει εκπλήξεις και ανατροπές μερικές από τις οποίες είναι πραγματικά καθηλωτικές.
Υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι η ταινία αντιγράφει θέματα του βιβλίου Running Out of Time της συγγραφέως Margaret Peterson Haddix που κυκλοφόρησε το 1996. Και εκεί παρακολουθούμε μια απομονωμένη κοινότητα που τα ενήλικα μέλη της κρύβουν την αλήθεια από τα μικρότερα ενώ η πρωταγωνίστρια αναζητά φαρμακευτικές προμήθειες. Μήνυση πάντως δεν έγινε ποτέ από τους εκδότες.
Εύσημα πρέπει να δοθούν στην προσεγμένη σκηνοθεσία του M. Night Shyamalan. Τα συναισθηματικά πλάνα εμπλουτίζονται από πανέμορφα μουσικά θέματα πλάθοντας μια μοναδική ατμόσφαιρα ήπιας «νοσηρότητας» πλούσια σε δράμα και μυστήριο. Οι ταλαντούχοι ηθοποιοί στέκονται στο ύψος των περιστάσεων της ψυχοφθόρας αυτής ιστορίας αν και σποραδικά η μεταξύ τους επικοινωνία δεν συνοδεύεται από ανάλογα υψηλό επίπεδο διαλόγων.
Τώρα στον αντίποδα, καταλαβαίνω και τα παράπονα των επικριτών. Το «Σκοτεινό Χωριό» δεν πετυχαίνει στο απόλυτο τον στόχο του. Με μια πιο προσεκτική ματιά διαπιστώνουμε ότι δεν είναι ούτε η ταινία των πρωτότυπων, μεγάλων ανατροπών (διαβάστε ενδεικτικά και το Horror Trivia) ούτε τόσο βαθυστόχαστο εγχείρημα όσο αρχικά αναμενόταν. Επίσης δεν τρομάζει στο βαθμό που θα θέλαμε καθώς μοιάζει περισσότερο με μια ψυχολογική/κοινωνιολογική πραγματεία παρά για ταινία ατόφιου ψυχολογικού τρόμου.
Περισσότερο λοιπόν θα ευχαριστηθεί κάποιος το The Village αν το δει υπομονετικά και ανοιχτόμυαλα, έξω από τα πλαίσια του αμιγούς horror. Όποια άποψη κι αν διαμορφώσει κανείς στο τέλος, νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε στο ότι το φιλμ του Shyamalan καταφέρνει να γίνει αξιομνημόνευτο και να αποκτήσει το δικό του ξεχωριστό στάτους στη φιλμογραφία του. Κι αυτό το κατορθώνει επειδή έχει τις αρετές του κι όχι λόγω της υποτιθέμενης ανούσιας διαφορετικότητάς του.
