Υποψιάζομαι πολλοί θα γνωρίζουν αυτόν τον διάσημο αστικό θρύλο με την babysitter και τον παρανοϊκό άντρα που κρύβεται στο πάνω μέρος του σπιτιού και της τηλεφωνεί. Σε μερικές εκδοχές ο άντρας φέρεται να την ρωτάει αν τσέκαρε τα παιδιά που κοιμούνται και συνήθως έχει σκοτώσει τουλάχιστον ένα από τα παιδιά των οποίων ο αριθμός ποικίλει από ιστορία σε ιστορία. Η μπέιμπι σίτερ τελικά μόλις που προλαβαίνει να γλιτώσει από το αιματοβαμμένο τσεκούρι του μανιακού ο οποίος συλλαμβάνεται από την αστυνομία που έχει μόλις φτάσει στο σπίτι.
Αυτόν τον αστικό θρύλο πραγματεύεται το «When A Stranger Calls» αλλά δεν χρειάζεται να αποκαλύψουμε την ακριβή εκδοχή της ιστορίας για να μην χαλάσουμε την έκπληξη σε όσους πρόκειται να το δουν. Η ταινία οφείλει τη φήμη της κυρίως στο πρώτο ανατριχιαστικό 20λεπτο. Σ’ αυτό το διάστημα χτίζεται μια απίστευτα τρομακτική ατμόσφαιρα που αγριεύει και τον πιο έμπειρο θεατή. Απ’ τη στιγμή που η νεαρή μπέιμπι σίτερ δέχεται τα τρομακτικά τηλεφωνήματα από τον άγνωστο άνδρα το έργο μάς αιχμαλωτίζει σ’ ένα πέπλο ανελέητου τρόμου που κορυφώνεται με την αγωνιώδη κατάληξη της φρικιαστικής βραδιάς.
Η εναρκτήρια σεκάνς με τη μπέιμπι σίτερ που δέχεται τα τρομακτικά τηλεφωνήματα τοποθετήθηκε στην 28η θέση της λίστας των τρομακτικότερων στιγμών ταινιών του καναλιού Bravo το 2004.
Δυστυχώς, μετά το πέρας της τρομερής εισαγωγής η ποιότητα της ταινίας πέφτει κατακόρυφα. Ο τρόμος ελαχιστοποιείται και υποκαθίσταται από την αστυνομική έρευνα για τον εντοπισμό του ίδιου παρανοϊκού ο οποίος δραπέτευσε από το άσυλο φρενοβλαβών όπου είχε τοποθετηθεί μετά την τραγική βραδιά πριν 7 χρόνια. Παρακολουθούμε από τη μία την προσπάθεια του επιθεωρητή να τον εντοπίσει κι από την άλλη τον παρανοϊκό να ταλαιπωρεί μια μεσήλικη γυναίκα (Colleen Dewhurst). Τελικά οι δρόμοι του παρανοϊκού και της μπέιμπι σίτερ θα διασταυρωθούν ξανά προς το φινάλε, αυτή τη φορά στο σπίτι της δεύτερης.
Και ευτυχώς για την ταινία που επανέφερε το πρωταγωνιστικό δίδυμο του εκπληκτικού ξεκινήματος, αφού η συγκεκριμένη κίνηση την διέσωσε από το ρίξιμο στο σακούλι των μετριοτήτων. Οι τελικές σκηνές, αν και δεν φτάνουν στα επίπεδα τρόμου της εναρκτήριας σεκάνς, προσφέρουν εντούτοις ικανοποιητικές δόσεις σασπένς και τρόμου κλείνοντας ιδανικά αυτό το ιδιόρρυθμο φιλμ. Να προσθέσουμε ότι η κληρονομιά του «When A Stranger Calls» δεν ήταν αδιάφορη αφού γονιμοποίησε ένα sequel το 1993 (When A Stranger Calls Back) και ένα μέτριο remake το 2006 με τον ίδιο τίτλο.
Τέλος, για αυτούς που επιθυμούν να τσεκάρουν τον συγκεκριμένο αστικό θρύλο στο cinema τρόμου, ας υπενθυμίσουμε μερικές γνωστές ταινίες τρόμου που τον χρησιμοποιούν στην πλοκή τους, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο. Πρόκειται για τα «Black Christmas» (1974), «Urban Legend» (1998) και «Amusement» (2008).
