Λυκάνθρωπος (Wolf Man) Review: Όταν η λυκανθρωπία συναντά την οικογενειακή αγάπη

Το «Wolf Man» ήταν μια ταινία που πολλοί φίλοι των ταινιών τρόμου με λυκάνθρωπους περίμεναν με ανυπομονησία. Η εν λόγω υποκατηγορία έχει δώσει κάποια διαχρονικά αριστουργήματα στο παρελθόν (π.χ. An American Werewolf In London) αλλά σε γενικές γραμμές δεν είναι τόσο πλούσια σε αριθμό ποιοτικών ταινιών όσο άλλες horror υποκατηγορίες. Άραγε το νέο φιλμ του έμπειρου Leigh Whannell (Insidious, The Invisible Man), μπορεί να αλλάξει την εικόνα και να φέρει χαμόγελα στους fans της λυκανθρωπίας; Για να δούμε…

Το φιλμ ξεκινά 30 χρόνια πριν τη σημερινή εποχή δείχνοντας την μοναχική ζωή ενός πατέρα με τον γιο του σε μια φάρμα μέσα στο δάσος του Oregon. Μετά από μια επεισοδιακή συνάντηση με ένα λυκάνθρωπο, η χρονολογία πηγαίνει στη σημερινή εποχή όπου πλέον ο πιτσιρικάς έχει μεγαλώσει και έχει αποκτήσει οικογένεια. Η οικογένεια αποφασίζει να επισκεφθεί το σπίτι του πατέρα του πατέρα της τωρινής οικογένειας μετά την ανακήρυξή του ως νεκρού από την πολιτεία.

Λάθος, μεγάλο λάθος…Όσο ειδυλλιακό κι αν είναι το τοπίο κρύβει έναν απρόσμενο κίνδυνο. Όχι δεν εννοούμε τα άγρια ζώα του δάσους όπως λύκους, αγριόχοιρους και αρκούδες. Κάτι πιο τρομερό…όπως το θηριώδες κτήνος που αποκαλούμε «λυκάνθρωπος» ελλοχεύει στο δάσος της περιοχής. Η οικογένεια μετά από ένα οδικό ατύχημα γίνεται υποψήφιο μενού του λυκάνθρωπου και αγωνίζεται για τη ζωή της. Θα καταφέρει να επιβιώσει από τη μανία του φοβερού κτήνους;

Το φορτηγό που βλέπουμε στην ταινία ανήκει σε μια φανταστική εταιρία που λέγεται Jack Pierce. Η επιλογή του ονόματος έγινε προς τιμήν του ειδικού του make-up Jack Pierce ο οποίος εργάστηκε στη Universal της δεκαετία του ’30 και του ’40 όταν κυκλοφόρησαν πολλά φιλμ τρόμου με τα κλασικά τέρατα υπό την αιγίδα της.

Αρχικά να παραδεχτώ ότι μου άρεσε η υπόθεση του φιλμ. Την βρήκα αρκετά ελκυστική όπως και το cast που πρωταγωνιστεί. Μετά από ένα αγωνιώδες ξεκίνημα με κάποια αινίγματα, μεταφερόμαστε για λίγο στο περιβάλλον της πόλης όπου ζει η οικογένεια για να γνωρίσουμε τους βασικούς χαρακτήρες. Χωρίς πολλές καθυστερήσεις περνάμε στη δράση. Από τη στιγμή που το φορτηγό της οικογένειας ανατρέπεται στο δάσος η δράση είναι ακατάπαυστη.

Η απομόνωση στο δάσος τη νύχτα δημιουργεί ένα ιδιαίτερα τρομακτικό περιβάλλον που ταιριάζει απόλυτα στις ταινίες τρόμου με λυκάνθρωπους αφού οι λυκάνθρωποι συνήθως δραστηριοποιούνται στην ύπαιθρο. Η πολιορκία των μελών της οικογένειας στο σπίτι από τον λυκάνθρωπο προσφέρει επιπλέον δόσεις αγωνίας και τρόμου. Οι ερμηνείες των ηθοποιών στέκονται κι αυτές σε καλά επίπεδα. Όλοι παίζουν τους ρόλους τους πειστικά.

Καταπληκτική είναι και η φωτογραφία με τα καταπράσινα δάση και τις επιβλητικές κοιλάδες να δεσπόζουν στο τοπίο. Ξεχωριστή εντύπωση προκαλούν τα καλοφτιαγμένα ειδικά εφέ μιας μεταμόρφωσης. Όχι μόνο τα πρακτικά εφέ αλλά και κάποια CGI όσον αφορά την εικόνα που έχει ο λυκάνθρωπος για τον κόσμο γύρω του. Η οπτική του λυκάνθρωπου σπάνια δίνεται με τόση λεπτομέρεια και δημιουργική φαντασία. Μετά από αυτόν τον μικρό σκηνοθετικό θρίαμβο ας έρθουμε τώρα και στα αρνητικά.

Σίγουρα το σενάριο δεν είναι απαλλαγμένο από ευκολίες και λύσεις τις τελευταίας στιγμής. Αυτό το παρατηρούμε π.χ. στις τεχνικές παροχές που είναι ακόμα διαθέσιμες στην υποτίθεται εγκαταλελειμμένη για πολλά χρόνια φάρμα αλλά και στις αποφάσεις των χαρακτήρων κατά τη διάρκεια του κυνηγητού από τον λυκάνθρωπο. Απογοητευόμαστε επίσης από την απρόσμενη έλλειψη gore. Μια ταινία με λυκάνθρωπους προσφέρεται για πλούσια λουτρά αίματος αλλά το «Wolf Man» φαίνεται ότι έδωσε περισσότερο βάρος σε αξίες όπως ο έντονος οικογενειακός δεσμός και η θέληση των γονιών να προστατεύσουν τα τέκνα τους. Σποραδικά η ταινία γίνεται συγκινητική αλλά με έναν επιφανειακό τρόπο που προσωπικά με άφησε αδιάφορο.

Συνοπτικά, το «Wolf Man» είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στην υποκατηγορία των ταινιών τρόμου με λυκάνθρωπους. Έχει αγωνία, ζωηρό ρυθμό, σκοτεινή ατμόσφαιρα και στηρίζεται από μια τριάδα αξιόλογων ηθοποιών. Ωστόσο, δεν καταφέρνει να κάνει τη μεγάλη έκπληξη που ήλπιζαν οι ένθερμοι φίλοι της λυκανθρωπίας. Αυτοσυγκρατήθηκε αδικαιολόγητα ενώ άφησε και λίγα ερωτηματικά στον θεατή. Απ’ ό, τι φαίνεται θα πρέπει να αρκεστούμε για καιρό ακόμα στα αθάνατα λυκανθρωπικά διαμάντια του παρελθόντος.

Μαγευτικά δασώδη τοπία, απειλητική ατμόσφαιρα, πλούσιο σασπένς, αξιοπρεπείς ερμηνείες, εντυπωσιακά ειδικά εφέ.

Έλλειψη gore, σεναριακά προβλήματα, αναπάντητες πτυχές.

Η σκηνή που πατέρας και γιος βρίσκουν καταφύγιο σε ένα παρατηρητήριο στο δάσος ενώ ο λυκάνθρωπος τους πλησιάζει.
Ένα εντυπωσιακό σκίσιμο λαιμού από δάγκωμα.
Το δραματικό φινάλε που επαναφέρει την αρχική σκηνή στο παρατηρητήριο με αλλαγή πρωταγωνιστών.