Στην horror πιάτσα η δεκαετία του ’90 δεν βρίσκεται σε τόσο μεγάλη εκτίμηση, όντας κάπως ριγμένη, ξεχασμένη και ελαφρώς απαξιωμένη. Ο κλασικός τρόμος των 60s και 70s, οι cult και περιστασιακά αριστουργηματικές ταινίες τρόμου των 80s που ανέδειξαν μεταξύ άλλων και κλασικούς «κακούς» της σκηνής, και τέλος η μοντέρνα εποχή -από το 2000 και μετά- των υψηλού προφίλ ταινιών, supernatural ή torture porn κυρίως κατεύθυνσης, με ιδιαίτερη απήχηση στο ευρύ κοινό, έχουν συσκοτίσει αισθητά τα ταλαιπωρημένα 90s. Πέρα από ορισμένες πολύ γνωστές και καταξιωμένες ταινίες τρόμου, αιωρείται μια αντίληψη ότι γενικά τα 90s, παρότι ιδιαίτερα ανεβασμένα σε άλλου τύπου ταινίες όπως αστυνομικές, δράματα, αστυνομικά θρίλερ, περιπέτειες κ.α, στην κατηγορία του τρόμου δεν είναι τόσο ποιοτικά. Με άλλα λόγια θεωρούνται περίοδος «παρακμής» αν και όχι τόσο καθολικά αφού οι πιο ψαγμένοι γνωρίζουν το αξιόλογο horror υλικό από την εν λόγω δεκαετία και σίγουρα το απολαμβάνουν.
Στο πλαίσιο αυτό, το horrormovies.gr επιχειρεί μια υπενθύμιση, υπό μορφή best of λίστας, των 30 αξιολογότερων ταινιών τρόμου των 90s, μαζί με άλλες 10 μικρότερης σημασίας αλλά καθόλου αδιάφορες. Η λίστα έχει διαμορφωθεί με σειρά αξιολόγησης από την λιγότερο καλή ταινία στη θέση 30 μέχρι την καλύτερη της δεκαετίας στην 1η θέση, σύμφωνα πάντα με τα κριτήρια του horrormovies.gr. Να σημειώσουμε ότι αποφύγαμε σκόπιμα να συμπεριλάβουμε στη λίστα ορισμένα καταξιωμένα, υψηλού προφίλ αστυνομικά θρίλερ όπως τα «Silence of the Lambs» και «Seven» (που θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται στην πρώτη θέση) διότι επιθυμία μας ήταν να επικεντρωθούμε σε όσο το δυνατόν πιο καθαρόαιμο horror υλικό χωρίς πολλές παρεκκλίσεις (γι’ αυτό επίσης δεν θα βρείτε π.χ. ταινίες όπως το Cape Fear του 1991). Διαβάζοντας τη λίστα, οι φίλοι του τρόμου έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν για ταινίες τρόμου που ενδεχομένως αγνοούσαν εντελώς ή να ξαναθυμηθούν ταινίες που είχαν σχεδόν ξεχάσει αλλά τους είχαν κάνει εντύπωση. Ποιος ξέρει; Μετά την ανάγνωση της λίστας και την παρακολούθηση ορισμένων ταινιών που περιλαμβάνει, ίσως μερικοί να αναθεωρήσουν την εικόνα που έχουν για τη συγκεκριμένη δεκαετία και να δουν τα 90s με άλλο μάτι. Για να δούμε τι ωραία πράγματα μας περιμένουν λοιπόν…
30. Child’s Play 2 – Η Κούκλα του Σατανά 2 (1990)
Ο διαβολικός Chucky επιστρέφει δριμύτερος για να κατακτήσει το σώμα του πιτσιρικά Andy. Στην αυγή των 90s, το franchise «Child’s Play» αρχίζει να ξεδιπλώνεται παρακάμπτοντας τα αρχικά εμπόδια όπως οι κινητοποιήσεις των συντηρητικών γονιών κατά την προβολή του πρώτου «Child’s Play». Ο serial killer Charles Lee Ray παραμένει εγκλωβισμένος στο σώμα της κούκλας Chucky και προσπαθεί να πετύχει αυτό που δεν κατάφερε στο πρώτο φιλμ: να εγκαταλείψει το σώμα της κούκλας μπαίνοντας στο σώμα του μικρού Andy. Το «Child’s Play 2» μπορεί να μην φτάνει στο επίπεδο του προκατόχου του αλλά παραμένει ένα αξιόλογο sequel με πλουσιότερο body count και αρκετό σασπένς.
Σκηνοθεσία: John Lafia
Σενάριο: Don Mancini
Ηθοποιοί: Alex Vincent, Jenny Agutter, Gerrit Graham
29. Ravenous – Τα αρπακτικά (1999)
Το θέμα-ταμπού του κανιβαλισμού έχει την τιμητική του σ’ αυτό το αλλόκοτο φιλμ τρόμου το οποίο αξιοποιώντας την ακραία θεματολογία του και τις πινελιές μαύρου χιούμορ σοκάρει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Το «Ravenous» ξεχωρίζει για το σπουδαίο cast του, τις εκτεταμένες σκηνές βίας και σαρκικής φθοράς, την εσωτεριστική-φιλοσοφική μέθοδο με την οποία παρουσιάζει το φαινόμενο του κανιβαλισμού και τέλος επειδή φαίνεται να έχει επηρεαστεί από μια αληθινή περίπτωση κανιβαλισμού στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, όταν ένα καραβάνι αποκλείστηκε για μεγάλο διάστημα στα χιόνια. Στον ίδιο αιώνα μας μεταφέρει και το «Ravenous» και συγκεκριμένα σ’ ένα μικρό οχυρό των Αμερικανών στα χρόνια του Αμερικανο-Μεξικανικού πολέμου όπου ένας ασυγκράτητος κανίβαλος ζει ανάμεσα στους στρατιώτες προκαλώντας χάος με τις ιδιόρρυθμες ορέξεις του. Υποτιμημένη ταινία που παρά το θάψιμο των κριτικών κατάφερε να συγκεντρώσει το δικό της cult κοινό. Στα συν η θεσπέσια μουσική των Michael Nyman και Damon Albarm.
Σκηνοθεσία: Antonia Bird
Σενάριο: Ted Griffin
Ηθοποιοί: Guy Pearce, Robert Carlyle, David Arquette
28. Urban Legend – Το Ξύπνημα των Θρύλων (1998)
Το «Urban Legend» ανήκε σε εκείνο το νέο-slasher ρεύμα που ξεπήδησε από τη μήτρα του «Scream». Ωστόσο, ήταν από τα απότοκα που ξεχώρισαν από το σωρό των εκκολαπτόμενων ταινιών και στέκεται άξια μόνο του χωρίς προβλήματα παρά τις συνήθεις υπερβολικές κριτικές-θαψίματα των «ειδικών». Εκμεταλλευόμενο άψογα τον «whodunit» χαρακτήρα του, καταφέρνει να διατηρήσει την αγωνία και το μυστήριο μέχρι το τέλος σε μια δυναμική κλιμάκωση που μόνο αδιάφορη δεν είναι.
Σκηνοθεσία: Jamie Blanks
Σενάριο: Silvio Horta
Ηθοποιοί: Jared Leto, Alicia Witt, Rebecca Gayheart
27. Tales From The Darkside: The Movie – Σκοτεινές Ιστορίες (1990)
Από τις σπουδαιότερες σπονδυλωτές ταινίες τρόμου της δεκαετίας. Συγκεντρώνοντας πρωτοκλασάτα και δευτεροκλασάτα ονόματα ηθοποιών, το «Tales From The Darkside: The Movie» ικανοποιεί εύκολα το horror κοινό παρουσιάζοντας τρεις πολύ καλές ιστορίες τρόμου. Τις ιστορίες αφηγείται ένας πιτσιρικάς στη μάγισσα Deborah Harry που τον έχει αιχμαλωτίσει με σκοπό να τον φάει. Ο Michael McDowell έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο σενάριο των δύο ιστοριών όπως επίσης και ο μεγάλος George Romero στη μεταφορά της ιστορίας «Cat From Hell» από τον μαέστρο του συγγραφικού τρόμου Stephen King. Η ταινία βασίζεται στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Tales From The Darkside» του George Romero που προβλήθηκε στην αμερικανική τηλεόραση τη δεκαετία του ’80.
Σκηνοθεσία: John Harrison
Σενάριο: Michael McDowell, George Romero
Ηθοποιοί: Deborah Harry, Mathew Lawrence, Christian Slater
26. Thinner – Αδυναμία (1996)
Πρόκειται για μια από τις πιο παρεξηγημένες ταινίες της δεκαετίας. Το «Thinner» είναι από εκείνες τις αμφιλεγόμενες μεταφορές νουβέλας του Stephen King που γνώρισαν την απαξίωση των κριτικών για κάποιον ακατανόητο λόγο. Είμαι σίγουρος όμως ότι με μια πιο προσεκτική ματιά και χωρίς παρωπίδες μπορεί κανείς να βρει εύκολα αρετές στο φιλμ το οποίο χρησιμοποιεί τις τσιγγάνικες κατάρες για να σοκάρει. Και πιστέψτε με, το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό μέσα από ποικίλες ανατριχιαστικές στιγμές, περιστρεφόμενες γύρω από την κατάρα που καταδικάζει τον πρωταγωνιστή-δικηγόρο στην απώλεια κιλών μέχρι…θανάτου! Με την περιποιημένη σκηνοθεσία του έμπειρου Tom Holland και τις σοβαρές ερμηνείες των πρωταγωνιστών του το «Thinner» αποκτά έναν αέρα αυτοτέλειας και βγάζει τη γλώσσα κοροϊδευτικά σ’ αυτούς που το έθαψαν και εν τέλει το απέρριψαν. Αυτοί χάνουν!
Σκηνοθεσία: Tom Holland
Σενάριο: Michael McDowell, Tom Holland
Ηθοποιοί: Joe Mantegna, Robert John Burke, Lucinda Jenney
25. The People Under The Stairs – Οι Άνθρωποι Κάτω Από Τις Σκάλες (1991)
Ο μεγάλος Wes Craven μετά την παραγωγική του πορεία τις δύο προηγούμενες δεκαετίες στις οποίες έχτισε το μύθο του, μπαίνει δυναμικά στα 90s με το «The People Under The Stairs» (το αδιάφορο «Night Visions» του 1990 μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί) προσφέροντας ένα αγωνιώδες και κλειστοφοβικό φιλμ τρόμου με αξιομνημόνευτους χαρακτήρες και μπόλικη παράνοια. Οι σκηνές κυνηγητού του πιτσιρικά μέσα στο σπίτι της παρανοϊκής οικογένειας στέλνουν γερές δόσεις σασπένς και τρόμου στις καρδιές μας. Αν και το τελείωμα είναι παρατραβηγμένο και υπερβολικά «χολιγουντιανό», το έργο τελικά σε κερδίζει και στέκεται σε υψηλά standards.
Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Wes Craven
Ηθοποιοί: Brandon Quintin Adams, Everett McGill, Wendy Robbie
24. Mute Witness – Σιωπηλή Μάρτυρας (1994)
Γυρισμένο στη Ρωσία με ντόπιο, ρωσικό επιτελείο ηθοποιών ως επί το πλείστον, το «Mute Witness» συνιστά άλλη μια ευχάριστη έκπληξη από τα 90s. Καταπιάνεται με το αμφιλεγόμενο θέμα των «snuff films» όπου οι φόνοι υποτίθεται γίνονται στην πραγματικότητα. Αυτή την φρικτή πραγματικότητα ανακαλύπτει η όμορφη Ρωσίδα Marina Zudina στο ρόλο της μουγκής Billy η οποία αφού υπήρξε μάρτυρας ενός φόνου σε snuff ταινία, παλεύει να ξεφύγει από τους φονιάδες που την αντιλήφθηκαν και να πείσει τις δύσπιστες αστυνομικές αρχές για το αληθές του συμβάντος. Πολύ ωραία ταινία με απόλυτο highlight την αγωνιώδη σεκάνς κρυφτοκυνηγητού της πρωταγωνίστριας στις εγκαταστάσεις του κινηματογραφικού studio, μια από τις καλύτερες σε ταινία τρόμου. Σημειώστε επίσης την σύντομη παρουσία του γίγαντα Alec Guinness.
Σκηνοθεσία: Anthony Waller
Σενάριο: Anthony Waller
Ηθοποιοί: Marina Zudina, Fay Ripley, Evan Richards
23. Event Horizon – Το Σκάφος Του Τρόμου (1997)
Μια από τις κορυφαίες sci-fi/horror ταινίες της δεκαετίας. Το «Event Horizon» αναμειγνύει δημιουργικά στο διαστημικό του μπλέντερ συστατικά από τα «Alien» (1979), «The Shining»(1980) και «The Haunting» (1963) φτάνοντας σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα υψηλού επιπέδου, χωρίς να μοιάζει με ανούσιο rip-off. Με ενδιαφέρον cast, στιβαρή σκηνοθεσία, πειστικές ερμηνείες, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, επιβλητικά σκηνικά, εντυπωσιακά χρώματα και εφέ, αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση για τους φίλους του τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας.
Σκηνοθεσία: Paul W. S. Anderson
Σενάριο: Philip Eisner
Ηθοποιοί: Laurence Fishburne, Sam Neill, Kathleen Quinlan
22. Dellamorte Dellamore (1994)
Είναι ίσως η πιο αλλόκοτη ταινία της δεκαετίας. Το «Dellamorte Dellamore» γνωστό και ως «Cemetery Man» κινείται στην ψυχαγωγική, κωμική κατεύθυνση ταινιών με νεκροζώνταντους όπως τα «Re-Animator» και «Return of the Living Dead» αλλά περνώντας τα στοιχεία τους μέσα από ένα ιδιόμορφο φίλτρο σουρεαλισμού, ερωτισμού και δράματος με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας ξεχωριστής ταινίας τρόμου που σίγουρα δεν είναι για πολλούς αλλά για το πιο πιστό cult κοινό της. Οι νεκροί ενός νεκροταφείου της Ιταλίας δεν λένε να μείνουν στη θέση τους και ο εσωστρεφής συντηρητής του χώρου μαζί με τον παράξενο βοηθό του προσπαθούν να τους κρατήσουν εντός νεκροταφείου, μακριά από τον έξω κόσμο. Τρελή ιδέα που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Tiziano Sclavi και απογειώνεται από την άρτια σκηνοθεσία του Michele Soavi.
Σκηνοθεσία: Michele Soavi
Σενάριο: Gianni Romoli
Ηθοποιοί: Rupert Everett, François Hadji-Lazaro, Anna Falchi
21. Candyman (1992)
Οι αστικοί θρύλοι έρχονται στο προσκήνιο. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με οποιαδήποτε παραμυθένια ιστορία για παιδάκια αλλά για τον θρύλο του Candyman, ενός νέγρου δαίμονα με γάντζο στο ένα του χέρι αντί για παλάμη και τις μέλισσες για βασική συνοδεία. Ο Candyman επισκέπτεται τον κόσμο των ζωντανών αφού αναφωνήσουν το όνομά του στον καθρέφτη 5 φορές για να προκαλέσει αιματοχυσία. Κάποτε υπήρξε ο γιος ενός μαύρου σκλάβου που έκανε το λάθος να ερωτευτεί και να αφήσει έγκυο μια λευκή, με αποτέλεσμα να εκτελεστεί από τον όχλο που προσέλαβε ο πατέρας της. Στο «Candyman» λοιπόν μια νεαρή φοιτήτρια ερευνά τον συγκεκριμένο αστικό θρύλο παίζοντας με τη φωτιά. Ο δαίμονας έρχεται για να την πάρει μαζί του και να διαιωνίσει τον θρύλο του. Φοβερή ερμηνεία από τον Tony Todd στον ρόλο του Candyman και άλλος ένας «κακός» του cinema τρόμου γεννιέται. Μπορεί ο Candyman να μην χαίρει του υψηλού προφίλ ενός Freddy Krueger ή Jason Voorhees αλλά παραμένει μια από τις πιο ξεχωριστές και ανατριχιαστικές φιγούρες της σκηνής του τρόμου.
Σκηνοθεσία: Bernard Rose
Σενάριο: Bernard Rose
Ηθοποιοί: Virginia Madsen, Xander Berkeley, Tony Todd
20. Body Bags – Σημεία Και Τέρατα (1993)
Βλέποντας τα ονόματα των John Carpenter και Tobe Hooper στη σκηνοθεσία υποψιαζόμαστε ότι εδώ υπάρχει «θέμα». Πράγματι το «Body Bags» αποτελεί μια από τις καλύτερες ανθολογίες τρόμου, όχι απλά των 90s, αλλά όλων των εποχών κι αυτό το λέμε χωρίς καμία επιφύλαξη. Είναι διασκεδαστικό αλλά όχι ακίνδυνο, κωμικό αλλά όχι ασόβαρο. Και το σημαντικότερο; Μα φυσικά οι ποιοτικές ιστορίες τρόμου που το συνθέτουν! Με τον Carpenter σε ρόλο αφηγητή-ιατροδικαστή μέσα από νεκροτομείο (!) και cameo εμφανίσεις-έκπληξη από μεγάλους σκηνοθέτες όπως Wes Craven, Sam Raimi και Roger Corman το «Body Bags» υπόσχεται πολύ ευχάριστες στιγμές που θα ικανοποιήσουν τους φίλους της horror σκηνής.
Σκηνοθεσία: John Carpenter, Tobe Hooper
Σενάριο: Billy Brown, Dan Angel
Ηθοποιοί: John Carpenter, Stacy Keach, Robert Carradine
19. Army Of Darkness – Ο Στρατός Του Σκότους (1992)
Στο τρίτο μέρος του «The Evil Dead» franchise του πρωτοποριακού Sam Raimi εισάγονται πολλά fantasy/epic στοιχεία καθώς και άφθονες κωμικές πινελιές που διαφοροποιούν αισθητά το «Army of Darkness» από τους προκατόχους του, με τον πρωταγωνιστή να αποστέλλεται…στον Μεσαίωνα! Ωστόσο, παρά τη μεγάλη απόκλιση που υπήρξε εδώ, το τελικό αποτέλεσμα είναι μαγευτικό δικαιώνοντας τον δημιουργό του και μπορεί να το ευχαριστηθεί όχι μόνο ο οπαδός του τρόμου αλλά ένα ευρύτερο κοινό με κλίση στις κωμωδίες και στη φαντασία. Σκοτεινά τοπία, μεσαιωνικό κλίμα, καλοσχεδιασμένες μορφές σκελετών, ηρωικό feeling, λαβκραφτιανή θεματολογία, φασαριόζικες μάχες και ένας αχαλίνωτος Bruce Campbell που αναζητά το Necronomicon για να γυρίσει στην εποχή του, υπόσχονται πλούσιες δόσεις ψυχαγωγίας μέχρι τελικής πτώσεως. Το «Army of Darkness» αποτέλεσε το ιδανικό επιστέγασμα μιας από τις πιο cult τριλογίες στη σκηνή του τρόμου.
Σκηνοθεσία: Sam Raimi
Σενάριο: Sam Raimi, Ivan Raimi
Ηθοποιοί: Bruce Campbell, Embeth Davidtz, Marcus Gilbert
18. The Blair Witch Project (1999)
Πολύ σημαντική ταινία τρόμου από ιστορική άποψη αφού κατέστησε δημοφιλή την τεχνική «found footage» η οποία χρησιμοποιήθηκε σε πολλές ενδιαφέρουσες ταινίες τρόμου της πιο πρόσφατης εποχής. Το «The Blair Witch Project» δεν είναι όμως σπουδαίο μόνο για ιστορικούς λόγους αλλά και σαν ταινία τρόμου γενικότερα. Έχει καλογραμμένη ιστορία, πειστικές ερμηνείες, πρωτοτυπία, τρόμο, δραματική ατμόσφαιρα και έντονο σασπένς που καθηλώνει. Και όλα αυτά μέσα από τον ρεαλισμό που προσδίδει η χειροκίνητη κάμερα των πρωταγωνιστών της οι οποίοι εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς καθώς γύριζαν ένα ντοκιμαντέρ για τον θρύλο μιας τοπικής μάγισσας του Maryland. Οι κριτικοί το αποθέωσαν και οι εισπράξεις των άνω των 248 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως το έκαναν μια από τις πιο επιτυχημένες ανεξάρτητες ταινίες ever!
Σκηνοθεσία: Daniel Myrick, Eduardo Sánchez
Σενάριο: Daniel Myrick, Eduardo Sánchez
Ηθοποιοί: Heather Donahue, Michael C. Williams, Joshua Leonard
17. Tremors – Τα Σαγόνια Της Γης (1990)
Χαρακτηρίζεται και ως «western monster» ταινία λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα της. Οι Kevin Bacon και Fred Ward είναι δυο ξεπεσμένοι εργάτες που θα τα βάλουν με λίγα, αλλά άκρως επικίνδυνα γιγάντια σκουλήκια στη μέση της ερήμου! Τρέλα, χαβαλές αλλά και πολλά φαγώματα φουκαράδων από τα extra large σκουλήκια υπόσχονται ένα υπερδιασκεδαστικό θέαμα comedy horror κατεύθυνσης. Τα εφέ των σκουληκιών είναι πειστικότατα παρά την απουσία CGI. Και μπορεί μεν ο Bacon να ντρεπόταν που έπαιζε σε μια ταινία με σκουλήκια όπως εκμυστηρευόταν τότε στη σύζυγό του, αλλά το τελικό αποτέλεσμα μόνο για ντροπές δεν είναι. Η επιτυχία του φιλμ στο box office έφερε άλλα 3 sequel, όμως κανένα δεν συγκρίνεται με αυτό εδώ το cult classic.
Σκηνοθεσία: Ron Underwood
Σενάριο: S.S Wilson, Brent Maddock
Ηθοποιοί: Kavin Bacon, Fred Ward, Finn Carter
16. Arachnophobia – Αραχνοφοβία (1990)
Αναμφισβήτητα μια από τις κορυφαίες ταινίες τρόμου με ζώα/έντομα. Το «Arachnophobia» είναι μια πολύ διασκεδαστική ταινία με αξιοπρόσεκτους πρωταγωνιστές και παρότι ο τρόμος προέρχεται από αράχνες που ενδεχομένως να φαίνονται «λίγες» στα μάτια των πιο «σοβαρών» θεατών, καταφέρνει εύκολα να δείχνει σοβαρό και υπολογίσιμο. Ο Jeff Daniels σ’ έναν πρωταγωνιστικό ρόλο που του πάει γάντι και ο πολύς John Goodman στον ξεκαρδιστικό ρόλο του εκκεντρικού εξολοθρευτή μαμουνιών αποτελούν εγγύηση για την ψυχαγωγία όλων μας. Η θαυμάσια μουσική, το έξυπνα τοποθετημένο χιούμορ και τα ευφυή κοντινά πλάνα των αραχνών καθιστούν ακόμα πιο απολαυστικό το φιλμ.
Σκηνοθεσία: Frank Marshall
Σενάριο: Don Jakoby, Wesley Strick
Ηθοποιοί: Jeff Daniels, Julian Sands, John Goodman
15. It – Το Αυτό (1990)
Από τις πιο ολοκληρωμένες τηλεοπτικές μεταφορές μυθιστορήματος του Stephen King είναι το «It» που παίχτηκε στην αμερικάνικη τηλεόραση σε δύο μέρη. Αν υπάρχουν φιλμ που θα μπορούσαν να καταστήσουν τους κλόουν αντιπαθητικούς ή αποκρουστικούς στα μάτια ενός μπόμπιρα, τότε το «It» μάλλον αποτελεί τον πρωτεργάτη της συγκεκριμένης συνομοταξίας. Ο απειλητικός δαίμονας Pennywise αναδεικνύεται στο νούμερο ένα φόβο των πιτσιρικιών μέχρι που μια θαρραλέα ομάδα παιδιών αποφασίζει να σταματήσει μια και καλή τον εφιάλτη. Αν και ορισμένα από τα εφέ της ταινίας σήμερα μοιάζουν κάπως ξεπερασμένα, το «It» μπορεί ακόμα να τρομάξει ξεδιπλώνοντας παράλληλα τις πρόσθετες αρετές του όπως τα ισχυρά αισθήματα αλληλεγγύης μεταξύ των πρωταγωνιστών του και τις πολύ καλές ερμηνείες τους. Η σκηνοθεσία του Tommy Lee Wallace είναι ατμοσφαιρική και ευέλικτη, ενσωματώνοντας επιτυχώς υπερφυσικά στοιχεία στον πραγματικό κόσμο και επιτρέπει μια αξιόλογη ανάπτυξη χαρακτήρων.
Σκηνοθεσία: Tomy Lee Wallace
Σενάριο: Lawrence D. Cohen, Tomy Lee Wallace
Ηθοποιοί: Richard Thomas, Tim Reid, Annette O’ Toole
14. Stir Of Echoes – Οι Ψίθυροι Των Πνευμάτων (1999)
Το «Stir of Echoes» συνεχίζει δυναμικά την μόδα των φαντασμάτων που αναβίωσε η «Η Έκτη Αίσθηση» στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Οι τρομακτικές θεάσεις του φαντάσματος από τον πρωταγωνιστή, το γοητευτικό μυστήριο, η δραματική ατμόσφαιρα και η δυναμική κλιμάκωση προς το φινάλε είναι μερικά από τα ατού ενός σοβαρού, σφιχτοδεμένου και καλογυρισμένου φιλμ τρόμου που δεν κάνει κοιλιά σχεδόν πουθενά. Ο πειστικός Kevin Bacon ηγείται αυτής της αξιέπαινης προσπάθειας που ακόμα έμοιαζε φρέσκια και ικανή να χαρίσει μεγάλες συγκινήσεις στους φίλους του supernatural horror. Αν και κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με κάποια υπέρ επιτυχημένα και ευρέως αναγνωρισμένα φιλμ τρόμου όπως η «Έκτη Αίσθηση» και το «The Blair Witch Project», μολαταύτα έλαβε την ανταπόκριση που του άξιζε, και σήμερα βρίσκεται σε υψηλή εκτίμηση μεταξύ των φίλων του ποιοτικού τρόμου.
Σκηνοθεσία: David Koepp
Σενάριο: David Koepp
Ηθοποιοί: Kevin Bacon, Zachary David Cope, Kathryn Erbe
13. Interview With The Vampire – Συνέντευξη Με Έναν Βρυκόλακα (1994)
Η αφήγηση της προσωπικής ιστορίας ενός βρικόλακα σ’ έναν ρεπόρτερ περιλαμβάνει όλα όσα επιθυμεί ο απαιτητικός θεατής. Γοητευτικούς βρικόλακες, βαμπιρικά δαγκώματα, έντονα συναισθήματα, γοτθική ατμόσφαιρα και όμορφα κουστούμια. Ο βαμπιρισμός στο «Interview With The Vampire» απεικονίζεται με σοβαρότητα αλλά αφήνει να διαφανεί και η δραματική πλευρά του πράγματος όταν ένας νέος βρικόλακας διατηρεί συναισθήματα ανθρωπιάς για τους γύρω του έχοντας αποστερηθεί μεταξύ άλλων και την ομορφιά του φωτεινού ξημερώματος. Το δίδυμο Brad Pitt – Tom Cruise βγάζει καταπληκτική χημεία και μαζί με την πιτσιρίκα τότε Kirsten Dunst στον πρώτο της μεγάλο ρόλο αλλά και έναν σκοτεινό Antonio Banderas ανεβάζουν το φιλμ σε υψηλά επίπεδα.
Σκηνοθεσία: Neil Jordan
Σενάριο: Anne Rice
Ηθοποιοί: Brad Pitt, Tom Cruise, Antonio Banderas
12. In The Mouth Of Madness – Στο Στόμα Της Τρέλας (1995)
Ο σπουδαίος H.P. Lovecraft μας απασχολεί με τη σειρά του σ’ αυτή τη λίστα και πώς θα μπορούσε να μην το κάνει όταν στοιχεία από τα έξοχα πονήματά του λαμβάνουν κινηματογραφική περιποίηση υψηλού επιπέδου από τους πιο ικανούς σκηνοθέτες του χώρου; Το «In The Mouth of Madness» είναι από τις πιο αξιόλογες στιγμές του John Carpenter στα 90s. Αποτελεί το 3ο μέρος της λεγόμενης «Αποκαλυπτικής Τριλογίας» του μετά τα «The Thing» (1982) και «Prince of Darkness» (1987). Η ιδιαιτερότητα της ταινίας έγκειται στο γεγονός ότι συνιστά έναν γενικής μορφής φόρο τιμής στον H.P. Lovecraft χωρίς όμως να μεταφέρει μια συγκεκριμένη ιστορία του στην οθόνη. Αντίθετα, δανείζεται ποικίλα στοιχεία από λαβκραφτιανά έργα όπως τους «Μεγάλους Παλαιούς» (Old Ones) και τα εισάγει με πετυχημένο τρόπο σε μια δυναμική ταινία υπερφυσικού τρόμου που παραδόξως δεν έκανε τον πάταγο που θα αναμέναμε από εμπορική άποψη αλλά αναγνωρίστηκε με το πέρασμα του χρόνου αποκτώντας και τον κύκλο των πιστών ακολούθων του. Τρομακτικό, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και με επιδέξια χρήση των μεταφυσικών στοιχείων, αποτελεί άλλη μια ενδιαφέρουσα στιγμή της δεκαετίας.
Σκηνοθεσία: John Carpenter
Σενάριο: Michael De Luca
Ηθοποιοί: Sam Neill, Jürgen Prochnow, Julie Carmen
11. Dracula – Δράκουλας (1992)
Ο γίγαντας Francis Ford Coppola δημιουργεί άλλη μια κινηματογραφική εκδοχή του κόμη Δράκουλα από το κλασικό μυθιστόρημα του Brian Stoker και το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι εκθαμβωτικό. Σπουδαίες ερμηνείες από έναν γαλαξία αστέρων, υπέροχα κουστούμια, μαγευτική αφήγηση που σε ταξιδεύει και ειλικρινής ερωτισμός συνθέτουν ένα παραμυθένιο φιλμ τρόμου με έντονη γοτθική ατμόσφαιρα. Από τις καλύτερες μεταφορές του Δράκουλα στον κινηματογράφο ever. Οι λάτρεις του καλλιτεχνικού κινηματογράφου δεν πρέπει να το χάσουν με τίποτα.
Σκηνοθεσία: Francis Ford Coppola
Σενάριο: James V. Hart
Ηθοποιοί: Gary Oldman, Winona Ryder, Anthony Hopkins
10. Audition – Αργός Θάνατος (1999)
Θα μπορούσαν να λείπουν οι δαιμόνιοι Ιάπωνες από τη λίστα μας; Φυσικά και όχι! Ατμοσφαιρικό, παρανοϊκό, σουρεαλιστικό και από ένα σημείο και μετά ιδιαίτερα βίαιο, το «Audition» του Takashi Miike αν μη τι άλλο μας διδάσκει πόσο επικίνδυνες είναι οι γνωριμίες με άγνωστα άτομα νεφελώδους ταυτότητας και ιστορικού. Όταν ένας χήρος σκηνοθέτης αναπτύσσει δεσμό με μια από τις κοπέλες που πέρασαν από audition που διοργάνωσε με σκοπό να βρει νέα γυναικεία συντροφιά, θα βρεθεί μπροστά σε έναν ανείπωτο εφιάλτη με αβέβαιο τέλος. Η γοητευτική ασιάτισσα Eihi Shiina συνδυάζει το προφίλ της αθώας γοητευτικής γυναίκας αλλά και του απόλυτου evil θηλυκού με αχαλίνωτες τάσεις παράνοιας στέλνοντας ισχυρές δόσεις σοκ στους θεατές όταν αναλαμβάνει δράση!
Σκηνοθεσία: Takashi Miike
Σενάριο: Daisuke Tengan
Ηθοποιοί: Ryo Ishibashi, Eihi Shiina, Tetsu Sawaki
9. Ringu – The Ring (1998)
Πρωτότυπο, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, ανατριχιαστικό, τρομακτικό, σοκαριστικό! Μα τι άλλο θέλει κανείς από μια ταινία τρόμου; Όλα τα παραπάνω δίνονται σε αφθονία στο εξαιρετικό Ringu, που εκτός από άρτιο σκηνοθετικά απεδείχθη πολύ σημαντικό ιστορικά βάζοντας το δικό του λιθαράκι στο οικοδόμημα του μεταφυσικού τρόμου που σήμερα κάνει πολλές ρωγμές από τις πολυάριθμες μετριότητες που κυκλοφορούν. Χάρη στο «Ringu» κυκλοφόρησαν sequels και remakes που ναι μεν τράβηξαν κόσμο στο ρεύμα του supernatural horror, αλλά καμία από τις παραχθείσες ταινίες δεν φτάνει στα επίπεδα του original δημιουργήματος από την Ιαπωνία. Οι τρομακτικές εκφράσεις των νεκρών προσώπων είναι ένα από τα απόλυτα highlights αυτού του αληθινά τρομακτικού φιλμ του Hideo Nakata. Για την ιστορία απλά επισημαίνουμε ότι το «Ringu» θεωρείται σήμερα το πιο τρομακτικό φιλμ στην Ιαπωνία και παράλληλα είναι το πιο προσοδοφόρο στην κατηγορία του τρόμου. Επίσης το 2010 το γνωστό περιοδικό Empire τοποθέτησε το «Ringu» μέσα στις καλύτερες ταινίες του Διεθνούς Κινηματογράφου και συγκεκριμένα στη θέση 69.
Σκηνοθεσία: Hideo Nakata
Σενάριο: Hiroshi Takahashi
Ηθοποιοί: Nanako Matsushima, Miki Nakatani, Yûko Takeuchi
8. Funny Games – Παράξενα Παιχνίδια (1997)
Αναμφίβολα ένα από τα πιο νοσηρά δημιουργήματα της δεκαετίας. Το αυστριακό «Funny Games» του Michael Haneke καταφέρνει με ένα πολύ απλό σεναριακό θέμα να σοκάρει και να τρομάξει όσο δεκάδες ταινίες μεταφυσικού τρόμου ή splatter δεν μπορούν. Ο τρόμος εδώ είναι κυρίως ψυχολογικής φύσεως και προέρχεται από μια μη αποδεκτή για το μέσο νου διττή εικόνα: αυτή του φαινομενικά καθώς πρέπει ανθρώπου που μπορεί ταυτόχρονα να είναι και σαδιστής φονιάς. Αυτό είναι το προφίλ των δύο νεαρών που ταλαιπωρούν με ποικίλα ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια μια άτυχη οικογένεια στο εξοχικό της σπίτι. Η έλλειψη κινήτρου των παρανοϊκών νέων και η ολοκληρωτική αδιαφορία για τη ζωή των θυμάτων σμπαραλιάζουν τον ψυχικό μας κόσμο. Σκηνές όπως το πέταμα ενός δεμένου θύματος στη θάλασσα σα να είναι τσουβάλι με πατάτες καταμαρτυρούν αυτήν την αδιαφορία των δραστών και εντείνουν το σοκ των θεατών. Οι ρεαλιστικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών καθώς και τα παιχνίδια ενός εκ των παρανοϊκών αγοριών με το κοινό (!) είναι δύο από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του «Funny Games». Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι έχει μπει σε τόσες λίστες με τις πιο «ενοχλητικές» ταινίες όλων των εποχών…
Σκηνοθεσία: Michael Haneke
Σενάριο: Michael Haneke
Ηθοποιοί: Susanne Lothar, Ulrich Mühe, Arno Frisch
7. Cube – Ο Κύβος (1997)
Επτά άγνωστοι βρίσκονται κλεισμένοι σ’ έναν τεράστιο κυβικό λαβύρινθο με μικρότερα κυβικά δωμάτια, μερικά εκ των οποίων κρύβουν θανάσιμες παγίδες. Ποιος και γιατί τους έκλεισε εκεί; Θα μπορέσουν άραγε να ξεφύγουν από την αλλόκοτη φουτουριστική φυλακή τους; Αυτή η πρωτότυπη, σουρεαλιστική ταινία από τον Καναδά είναι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της δεκαετίας. Συνδυάζοντας με άψογο τρόπο μυστήριο, sci-fi και τρόμο καθίσταται φοβερά εθιστική και ενδιαφέρουσα, ενώ η κλειστοφοβική της ατμόσφαιρα σε κάνει να ασφυκτιάς όπως και οι δραματικοί πρωταγωνιστές της. Τα φανταχτερά χρώματα των δωματίων εντός του κύβου δίνουν και μια πρόσθετη, καλλιτεχνική αίσθηση στο «Cube» που μεταξύ άλλων προσφέρεται και για ψυχανάλυση των ανθρώπινων προσωπικοτήτων. Βλέπετε…οι πρωταγωνιστές του δεν κινδυνεύουν μόνο από τις θανατηφόρες παγίδες των δωματίων αλλά κι από τις ιδιοτροπίες των ίδιων τους των χαρακτήρων. Ένα μοντέρνο «must see» cult που δεν πρέπει να λείπει από την ταινιοθήκη κανενός φίλου του ποιοτικού sci-fi/horror!
Σκηνοθεσία: Vincenzo Natali
Σενάριο: Vincenzo Natali, André Bijelic
Ηθοποιοί: Nicole de Boer, Maurice Dean Wint, David Hewlett
6. Scream – Κραυγή Αγωνίας (1996)
Ταινία-σταθμός για την αναζωογόνηση του μέχρι τότε νεκρού slasher ιδιώματος και της σκηνής του τρόμου γενικότερα που εκείνη την περίοδο κατακλυζόταν από ανούσιες, απ’ ευθείας σε βίντεο, παραγωγές. Το πρωτοποριακό αυτό φιλμ του Wes Craven με τον αέρα φρεσκάδας που το διακρίνει, απέκτησε ξεχωριστή θέση στο cinema τρόμου για διάφορους λόγους. Αρχικά εισήγαγε καινοτόμα στοιχεία σάτιρας πάνω στα κλισέ του είδους επιδεικνύοντας έναν έξυπνα αυτοσαρκαστικό χαρακτήρα. Επίσης δημιούργησε μια διαχρονική, cult φιγούρα «κακού», τον περιβόητο «Ghostface» που θα σταθεί επάξια δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες «κακών» της σκηνής του τρόμου. Επιπλέον, ανέδειξε άλλη μια ταλαντούχα «Scream Queen», την συμπαθέστατη Neve Campbell που πήρε τη σκυτάλη από τις προκατόχους της ξεφωνίζοντας νέες κραυγές αγωνίας. Όλο αυτό το δυναμικό πακέτο σε συνδυασμό με την ευφυή σκηνοθετική προσέγγιση του Craven και το καλογραμμένο σενάριο του Kevin Williamson συνοδεύτηκε από αμέτρητα βραβεία, διακρίσεις, διεθνείς αναγνωρίσεις και…ατελείωτα δολάρια βεβαίως βεβαίως δίνοντας την απαραίτητη ώθηση στο cinema τρόμου –και πιο ειδικά στο slasher– να βγει από το καβούκι του και να φωνάξει δυνατά «παρόν». Από τα πιο επιτυχημένα cult classics της νεότερης εποχής.
Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Kevin Williamson
Ηθοποιοί: Neve Campbell, Courteney Cox, David Arquette
5. From Dusk Till Dawn – Από Το Σούρουπο Ως Την Αυγή (1996)
Τα λόγια περιττεύουν για αυτό το καταιγιστικό cult classic των Robert Rodriguez και Quentin Tarantino. Το «From Dusk Till Dawn» είναι κατά κάποιο τρόπο δύο ταινίες σε συσκευασία μίας, αφού την προσπάθεια των δύο εγκληματιών να διαφύγουν στο Μεξικό με τους ομήρους τους, διαδέχεται μια ξέφρενη, αιματηρή και ανελέητη μάχη με βρικόλακες εντός του απομονωμένου μπαρ Titty Twitter. Με σπουδαίο cast, εμπνευσμένους χαρακτήρες και πολλές σκηνές ανθολογίας από τις οποίες ξεχωρίζει ο ιστορικός πλέον «καυτός» χορός της πανέμορφης Salma Hayek, το φιλμ είναι μια από τις κορυφαίες στιγμές της δεκαετίας και μια από τις καλύτερες προσπάθειες στο action-horror πεδίο γενικότερα.
Σκηνοθεσία: Robert Rodriguez
Σενάριο: Quentin Tarantino
Ηθοποιοί: Harvey Keitel, George Clooney, Juliette Lewis
4. Jacob’s Ladder – Ξύπνημα Στον Εφιάλτη (1990)
Με τον Tim Robins στο ρόλο ενός ψυχικά διαταραγμένου βετεράνου του πολέμου του Βιετνάμ που βασανίζεται από φρικτούς εφιάλτες και τρομακτικά οράματα, το «Jacob’s Ladder» του Adrian Lyne είναι μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές του σουρεαλιστικού-ψυχολογικού τρόμου στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Το φιλμ παντρεύει την φαντασία με την πραγματικότητα με αριστοτεχνικό τρόπο και αξιοποιώντας περίτεχνα τα flashbacks του πρωταγωνιστή του, διαμορφώνει ένα δραματικό, απελπισμένο και πρωτόγνωρα εφιαλτικό περιβάλλον από το οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει διαφυγή. Με αναφορές στην θρησκεία και στις θεωρίες συνωμοσίας γίνεται ακόμα πιο πικάντικο, μυστηριώδες και πολυδιάστατο μέχρι να έρθει η πολυπόθητη λύτρωση του ήρωα από το δυσβάσταχτο μαρτύριο του. Πραγματικά σπουδαία και ιστορικά σημαντικότατη ταινία. Βλέπετε οι βασικές ιδέες της έμελλε να αξιοποιηθούν σε μεταγενέστερα φιλμ ψυχολογικού/μεταφυσικού τρόμου με ανάμεικτα αποτελέσματα.
Σκηνοθεσία: Adrian Lyne
Σενάριο: Bruce Joel Rubin
Ηθοποιοί: Tim Robbins, Elizabeth Peña, Denny Aiello
3. Braindead – Εγκεφαλικά Νεκρός (1992)
Προτού ο Νεοζηλανδός Peter Jackson εκτιναχτεί στα σαλόνια του Χόλιγουντ με την τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», χάρισε στους φίλους του horror genre μερικές αξιοσημείωτες ταινίες τρόμου με έντονη κωμική διάθεση και μπόλικο χαβαλέ. Η καλύτερη απ’ όλες αυτές τις προσπάθειες υπήρξε αναμφίβολα το μνημειώδες «Braindead» του 1992. Πρόκειται ουσιαστικά για την επιτομή των splatter-slapstick-comedy-zombie ταινιών και παρότι δεν αναγνωρίστηκε την περίοδο της κυκλοφορίας του, εντούτοις απέκτησε συν τω χρόνω το στάτους του cult classic στη συλλογική συνείδηση των απανταχού φίλων του τρόμου και δεν πρόκειται να λησμονηθεί ποτέ. Στο παρανοϊκό αυτό φιλμ ο Jackson καταφέρνει από μια αστεία και απλή υπόθεση να οργανώσει ένα σούπερ κινηματογραφικό πάρτι, όπου το αιματοκύλισμα δεν έχει τελειωμό. Γεμάτο απολαυστικές σκηνές ανθολογίας, εκτεταμένη βία και ξεκαρδιστικούς χαρακτήρες, το «Braindead» υπόσχεται ένα υπερδιασκεδαστικό ξεφάντωμα άνω των 90 λεπτών στο οποίο μπορεί να παρασυρθεί ακόμα κι ο πιο κατσούφης και απρόσιτος θεατής. Well done Peter!
Σκηνοθεσία: Peter Jackson
Σενάριο: Fran Walsh, Peter Jackson
Ηθοποιοί: Timothy Balme, Diana Peñalver, Elizabeth Moody
2. The Sixth Sense – Η Έκτη Αίσθηση (1999)
«I see dead people». Μια από τις πιο ιστορικές ατάκες στο cinema τρόμου έμελλε να είναι αυτή η απλή φράση του πιτσιρικά Haley Joel Osment σε ένα από τα πιο καλογυρισμένα και ανατρεπτικά ψυχολογικά-μεταφυσικά θρίλερ όλων των εποχών. Η «Έκτη Αίσθηση» του Ινδο-Αμερικανού M. Night Shayamalan έκλεισε την δεκαετία του ’90 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σαρώνοντας τόσο εισπρακτικά όσο και στις εκτιμήσεις των φίλων του καλού ψυχολογικού τρόμου. Το ντουέτο Osment-Bruce Willis δίνει ρεσιτάλ δραματικής ερμηνείας. Ειδικά ο αγαπημένος macho man Bruce εκπλήσσει ευχάριστα με τον διαφορετικό ρόλο που φέρνει εις πέρας με επιτυχία παίζοντας τον θλιμμένο ψυχίατρο του νεαρού Osment. Οι εικόνες νεκρών που βλέπει ο πιτσιρικάς είναι πειστικά τρομακτικές αλλά αυτό που σοκάρει περισσότερο στο «The Sixth Sense» είναι το μνημειώδες φινάλε που σου παγώνει το αίμα. Αν και αυτό που συμβαίνει στο περιβόητο τελείωμα δεν είναι εντελώς πρωτότυπο καθώς το έχουμε ξανασυναντήσει και σε παλιότερες ταινίες τρόμου όπως το «Carnival of Souls» (1962) ή το «Jacob’s Ladder» (1990) για παράδειγμα, εντούτοις κατορθώνει να μεταδώσει ισχυρό σοκ στον θεατή με τη μαεστρία της σκηνοθεσίας του. Γενικά το «The Sixth Sense» είναι μια σπουδαία ταινία ψυχολογικού τρόμου, έντονα ατμοσφαιρική και ιδιαίτερα σημαντική ιστορικά καθώς γονιμοποίησε αμέτρητα ψυχολογικά-μεταφυσικά φιλμ τρόμου που υιοθέτησαν το τρικ του φινάλε ως κινητήριο μοχλό της δικής τους πλοκής.
Σκηνοθεσία: M. Night Shyamalan
Σενάριο: M. Night Shyamalan
Ηθοποιοί: Bruce Willis, Haley Joel Osment, Toni Collette
AND THE WINNER IS…
1. Misery – Μίζερι (1990)
Φτάσαμε λοιπόν στον πολυαναμενόμενο «νικητή» αυτού του αφιερώματος. Ο Stephen King έχει ξανά την τιμητική του. Πιθανόν να άξιζαν την πρώτη θέση μερικές ακόμα από τις ταινίες που αναφέρθηκαν για διάφορους λόγους, όμως εκτιμούμε ότι το «Misery» βρίσκεται ένα κλικ παραπάνω από τους ανταγωνιστές του. Ο λόγος είναι το ασύγκριτα γνήσιο feeling τρόμου που μεταδίδει μέσα από ρεαλιστικές καταστάσεις χωρίς σεναριακούς παραλογισμούς και τετριμμένα τεχνάσματα, χωρίς τη βοήθεια εφετζίδικων φαντασμάτων και αποτρόπαιων φονικών. Ο τρόμος είναι κυρίως ψυχολογικής φύσεως και προέρχεται από το ανείπωτης φρίκης δράμα που βιώνει ο πρωταγωνιστής του όντας αιχμάλωτος ενός εκ των ανατριχιαστικότερων παρανοϊκών στο cinema τρόμου. Κι εδώ ερχόμαστε στην τρομερή Kathy Bates που με μια μεγαλειώδη και αληθινά τρομακτική εμφάνιση στέλνει ισχυρές δόσεις σοκ ακόμα και στον πιο σκληρόπετσο θεατή. Η παρανοϊκή συμπεριφορά της είναι τόσο έντονη και πειστική που όμοιά της συναντάμε σε ελάχιστους «κακούς» της σκηνής του τρόμου. Δεν είναι τυχαία το Oscar και η Χρυσή Σφαίρα Ά Γυναικείου ρόλου που κέρδισε απολύτως δίκαια για την απόδοσή της στο «Misery». Εκτός από την Bates εξαιρετική performance δίνει και ο James Caan ως ο ταλαίπωρος συγγραφέας που καθηλώθηκε στο κρεβάτι της φρενοβλαβούς θαυμάστριας του για…όσο θέλει εκείνη! Το θέμα του «Misery» είναι απλό αλλά και αυθεντικά τρομακτικό και σ’ αυτό βοηθούν οι δύο πρωταγωνιστές που σηκώνουν στις πλάτες τους όλη την ταινία. Δείτε απλά τις θλιμμένες και άλλοτε παγωμένες εκφράσεις του προσώπου του Caan. Μα τι φρίκη! Κανένας δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση του θύματος! Πραγματικά κανένας!
Σκηνοθεσία: Rob Reiner
Σενάριο: William Goldman
Ηθοποιοί: James Caan, Kathy Bates, Richard Farnsworth
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ 10 ΠΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΔΕΝ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΤΡΙΑΝΤΑΔΑ ΑΛΛΑ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΣΑΣ…
31) THE FRIGHTENERS (1996), του Peter Jackson
32) THE HAND THAT ROCKS THE CRADLE (1992), του Curtis Hanson
33) WOLF (1994), του Mike Nichols
34) THE PROPHECY (1995), του Gregory Widen
35) TALES FROM THE CRYPT: DEMON KNIGHT (1995) του Ernest R.Dickerson
36) WES CRAVEN’S NEW NIGHTMARE (1994), του Wes Craven
37) RAISING CAIN (1992), του Brian De Palma
38) FRANKENSTEIN (1994), του Kenneth Branagh
39) NIGHTBREED (1990), του Clive Barker
40) VAMPIRES (1998), του John Carpenter
