So Sweet… So Perverse – Τόσο γλυκό…τόσο τζάλο…

Τα Ιταλικά τζάλο αποτελούν μία κατηγορία ταινιών από μόνα τους. Η ανεπιτήδευτη Ιταλική κάμερα που ξεγυμνώνει αργά και μεθοδικά το γυναικείο σώμα, η έμφαση στις εκφράσεις των πρωταγωνιστών, τα εγκληματικά ένστικτα που σκορπούν το θάνατο, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που παρακολουθεί ακόμα και την αναπνοή όσων θεωρούνται ύποπτοι.

Το τζάλο είναι μία κινηματογραφική κατηγορία από μόνο του. Βασικός θεμελιωτής του σύγχρονου θρίλερ, κυρίαρχος εμπνευστής των κυρίαρχων χαρακτηριστικών που παρατηρούνται στο συγκεκριμένο είδος όλες αυτές τις δεκαετίες.

Βίαιο, ερωτικό, θυελλώδες, αναδεικνύοντας τα πάθη του ανθρώπινου είδους από τον απαγορευμένο καρπό μέχρι σήμερα. Την ερωτική θύελλα που σπρώχνει τον άνθρωπο σε πράξεις ανοίκειες για την καθημερινή του συμπεριφορά, την εκδίκηση που φωλιάζει και βάζει φωτιά, τη φιλοδοξία και την λατρεία του χρήματος.

Όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι οι κυριότερες αιτίες εγκλημάτων. Τα πάθη, η φιλοδοξία, οι προσωπικές φιλονικίες και μνησικακίες. Στα Ιταλικά τζάλο βλέπουμε κάθε κίνητρο που ενδεχομένως σπρώξει έναν άνθρωπο στο έγκλημα. Αναβιώνοντας Φροϋδικές ερμηνείες περί παιδικού τραύματος, μέχρι συμπλέγματα κατωτερότητας και ενοχής.

Το έγκλημα δεν είναι ανεξάρτητο από τη σύγχρονη Επιστήμη; η ροπή του ανθρώπου προς αυτό είναι απόρροια κοινωνικής κατάστασης, ψυχολογικών ενοράσεων και βαθιά τραυματισμένων ή και καταπιεσμένων συναισθημάτων.

Τόσο γλυκό, τόσο διεστραμμένο, φιλμ νουάρ του 1969 με δύο γυναίκες που θυμίζουν τις femme fattale των φιλμ νουάρ..

Στα τζάλο συναντάς τα πάντα: τα παράλογα πάθη, τους παράνομους έρωτες, την έκδηλη σεξουαλικότητα της γυναίκας της οποίας το γυμνό σώμα λατρεύει η κάμερα.

Στο So Sweet… So Perverse, έχουμε τον ορισμό του τζάλο: παράνομη ερωτική σχέση, εμπλοκή με κληρονομιά, δύο γυναίκες που θυμίζουν τις femme fatale και την αμαρτωλή συνεργασία των γυναικών στο επικό “Διαβολογυναίκες” του Henri-Georges Clouzot. Οι γυναίκες σε αυτές τις ταινίες ισορροπούν ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση, συμβολίζοντας κυρίως τη συνεργασία του Διαβόλου με τον ανυποψίαστο άνθρωπο, δίνοντας τον ορισμό του “πονηρού θηλυκού, κατεργάρα γυναίκα”.

Οι σχέσεις μεταξύ γυναικών στις τζάλο ταινίες είναι σχέση που βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Τις περισσότερες φορές οι ίδιες αποκαλύπτουν τα φιλόδοξα σχέδιά τους προς το τέλος της ταινίες, ενώ μερικές άλλες αποκαλύπτονται τελικά και οι ίδιες θύματα μίας σατανικής πλεκτάνης που προσπαθεί να τις καταστήσει τη σύγχρονη Εύα και Μήδεια. Όλες τις γυναίκες που από την αρχή της Ιστορίας συμβόλιζαν την παρακοή, τη δολιότητα..

Η Erica Blanc και η καλλονή Carroll Baker συμβολίζουν το απόλυτα σατανικό δίδυμο.

Ο γνωστός σκηνοθέτης τζάλο ταινιών Umberto Lenzi συνεργάζεται ξανά με την Baker, η οποία είναι μία γνωστή και μη εξαιρετέα κυρία του είδους.

Μετά το Orgasmo η Baker γίνεται ξανά το μήλον της έριδος και η σπίθα που θα ανάψει μία ερωτική φωτιά.

Εξαιρετικό soundtrack του Riz Ortolani, αποδεικνύοντας πως για ακόμα μία φορά η μουσική στον κόσμο των τζάλο είναι ακουστική ηδονή. Κάθε μουσική μίας ταινίας είναι καλύτερη και πιο εκφραστική από την άλλη, δημιουργημένη για να ταιριάζει άψογα με το κυρίαρχο κλίμα της ταινίας.

Το όνειρο ενός δυστυχισμένου άνδρα που είναι εγκλωβισμένος σε γάμο και ερωτεύεται παράφορα μέσα από εξορμήσεις στη θάλασσα και την εξοχή, καταντάει απειλή για τη ζωή του.

Υπόθεση που συναντάμε σε πολλά τζάλο με μία μικρή υποψία πως η ταινία ίσως οδηγεί τον ήρωα στην τίση για το ηθικό του παραστράτημα, όπως είχε ειπωθεί και στο Ψυχώ για το χαρακτήρα της Τζάνετ Λι η οποία τιμωρείται για το “αμάρτημα” της κλοπής.

Από τα καλύτερα έργα του είδους, τρομερά πρωτοποριακό για την εποχή του και καινοτόμο.

Η γυναικεία παρουσία ως “αμαρτία” και “πειρασμός”, άνθρωποι που εμπλέκονται σε μία ερωτική τετράδα και μία περιουσία που ξεφυτρώνει συμπεριλαμβάνοντας τα δύο μεγαλύτερα πάθη του ανθρώπου: τον έρωτα και το χρήμα.

Υπέροχο τζάλο, παίρνεις μία γεύση για το πώς εμπνεύστηκαν οι ταινίες μυστηρίου και πώς εξελίχθηκαν ως το σήμερα.