Είναι μερικές ταινίες που κρατιούνται όρθιες αποκλειστικά από την απόδοση του κεντρικού πρωταγωνιστή κάτι σαν one-man show δηλαδή. Στο «100 Feet» για να ακριβολογούμε μιλάμε για one-woman show με την ελκυστική Ολλανδέζα Famke Janssen που την έχουμε απολαύσει μεταξύ άλλων στα «X-Men» ως Jean Grey να σηκώνει στις πλάτες της όλο σχεδόν το φιλμ. Τώρα η χαρισματική ηθοποιός υποδύεται τη συζυγοκτόνο Marnie που βγαίνει από τη φυλακή και επιστρέφει με κατ’ οίκον περιορισμό στο σπίτι του εγκλήματος όπου ζούσε με τον μπάτσο σύζυγό της. Η Marnie οδηγήθηκε στο φονικό για να υπερασπίσει τον εαυτό της καθώς ο άντρας της συνήθιζε να την ξυλοφορτώνει αγρίως. Πέρα από τον εγκλεισμό της στο σπίτι υποχρεώνεται να φοράει στον αστράγαλο έναν πομπό που της επιτρέπει να κινείται μόνο εντός μιας ακτίνας 100 ποδιών αδυνατώντας να βγει από το σπίτι της. Οποιαδήποτε κίνηση έξω από το προβλεπόμενο όριο ειδοποιεί την αστυνομία και φυσικά η πρωταγωνίστρια δεν θα ήθελε με τίποτα να ξαναβρεθεί στη φυλακή.
Ο ασφυκτικός περιορισμός θα είναι το λιγότερο σημαντικό πρόβλημα για την Marnie αφού το ανήσυχο φάντασμα του νεκρού συζύγου της δεν λέει να την αφήσει σε ησυχία μετατρέποντας τη διαμονή της σε πραγματικό εφιάλτη απειλώντας ακόμα και τη σωματική της ακεραιότητα.
To 100 «Feet» γυρίστηκε στο Brooklyn της Νέας Υόρκης και στην Βουδαπέστη της Ουγγαρίας (τα πλάνα εντός του σπιτιού) με budget γύρω στα 10.000.000 δολάρια.
Ok, δεν έχουμε κάτι πρωτότυπο εδώ. Άλλη μια ghost story που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει να είναι από τις πιο προβλέψιμες και επίπεδες αφού η ταυτότητα του φαντάσματος είναι γνωστή. Παρ’ όλα αυτά η στιβαρή σκηνοθεσία του έμπειρου Eric Red σε συνεργασία με την δυναμική ερμηνεία της Janssen καθιστούν το τυπικό αυτό φιλμάκι τρόμου σχετικά ευχάριστο και συμπαθητικό και όχι άλλη μια αρπαχτή που εκμεταλλεύεται τη μόδα των φαντασμάτων. Πρόκειται για μια ταινία με ένταση, φασαρία, ρυθμό και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Και πάλι όμως φαίνεται ότι λείπουν πολλά. Δεν υπάρχει το απαιτούμενο σεναριακό βάθος και τα εφέ του φαντάσματος είναι επιεικώς απαράδεκτα. Τα κλισέ της horror φιλολογίας όπως γάτες και ποντίκια που πετάγονται ξαφνικά είναι παρόντα και γενικότερα δεν συναντάμε εκπλήξεις με εξαίρεση τον ανατριχιαστικό ξυλοδαρμό ενός νεαρού εραστή της Marnie από το φάντασμα του συζύγου της που μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό με την ωμότητά της. Η αντιμετώπιση του φαντάσματος από την ηρωίδα καθώς και το φινάλε προτιμούν τις εύκολες κλισαρισμένες λύσεις περνώντας και ένα ανέμπνευστο μήνυμα ενάντια στο γάμο…
