Το «A Quiet Place» είναι από εκείνες τις ταινίες τρόμου που αναντίρρητα ξεχωρίζουν. Είναι μια ταινία που θα χαραχτεί στη μνήμη των φίλων του τρόμου για καιρό και κατά πάσα πιθανότατα θα στιγματίσει τη νεότερη εποχή του horror κινηματογράφου ως ένα από τα μοντέρνα «classics». Σίγουρα έχει τον αέρα του «κλασικού» αν και κατά τη γνώμη μου χρειαζόταν κάτι παραπάνω για να ενταχθεί στα «κλασικά» έργα του μοντέρνου τρόμου.
Σε σκηνοθεσία του δραστήριου John Krasinski και με πρωταγωνιστή τον ίδιο και την πραγματική σύζυγό του Emily Blunt στον ρόλο της συζύγου του (!!) το «A Quiet Place» μας πηγαίνει λίγα χρόνια μπροστά και συγκεκριμένα στο έτος 2020 όπου το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας έχει εξολοθρευτεί από φονικά εξωγήινα όντα τα οποία είναι τυφλά αλλά διαθέτουν εξαιρετική ευαισθησία στον ήχο.
Οι ελάχιστοι επιζώντες μεταξύ των οποίων και τα μέλη της οικογένειας που πρωταγωνιστούν εδώ έχουν μόνο μία επιλογή αν επιθυμούν να παραμείνουν ζωντανοί: να σωπάσουν και γενικά να κάνουν απόλυτη ησυχία! Απ’ ό, τι φαίνεται οι ήρωές μας το καταφέρνουν αρκετά καλά έχοντας προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, αν και σποραδικά ατυχήματα που τους συμβαίνουν προσελκύουν τα τρομερά πλάσματα θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τις ζωές τους.
Το φιλμ είναι ταχύ, άμεσο και πολύ αγωνιώδες. Οι στιγμές δράσης όπου τα τέρατα κυνηγούν ή προσπαθούν να ανιχνεύσουν τις θέσεις των υποψήφιων θυμάτων τους είναι άψογα σκηνοθετημένες και ξεχειλίζουν από σασπένς και τρόμο. Παράλληλα συναντάμε και σκηνές έντονης συναισθηματικής φόρτισης περιστρεφόμενες γύρω από τη σύσφιξη των δεσμών των μελών της οικογένειας.
Οι οικογενειακές αξίες και ειδικότερα η φροντίδα και υπεράσπιση των τέκνων από τους γονείς προβάλλονται συχνά στο «A Quiet Place» δίνοντας έτσι μια ξεχωριστή ηθική-κοινωνική νότα που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Εξαιρετικές είναι και οι ερμηνείες των ηθοποιών, μικρών και μεγάλων, που αν και δεν έχουν να πουν πολλά λόγω της αναγκαίας σιωπής, εντούτοις με τις γλαφυρές και γεμάτες συναισθήματα εκφράσεις τους μεταδίδουν πειστικά το δράμα τους στον θεατή.
Οι διάλογοι στο αρχικό σενάριο ήταν μόλις μια σειρά!
Η μεγάλη επιτυχία του «A Quiet Place» είναι ότι καταφέρνει να σε σοκάρει και να σε συγκλονίσει όντας σιωπηλό στο μεγαλύτερο διάστημά του. Σπάνια βλέπουμε ποιοτικές ταινίες με τόσους λίγους διαλόγους! Τα ειδικά εφέ των εξωγήινων όντων είναι άρτια φτιαγμένα καθιστώντας τα επιβλητικά και απειλητικά ταυτόχρονα. Στους πιο παρατηρητικούς θα θυμίσουν λίγο από Alien αλλά σε σμίκρυνση. Ανατριχιαστικοί είναι και οι ήχοι που βγάζουν όταν κυνηγούν.
Έχω κάποια παράπονα στο θέμα της διάρκειας και του όλου στησίματος της ιστορίας. Πιστεύω ότι το φιλμ άνετα σήκωνε άλλα 15 λεπτά τουλάχιστον όπου θα μπορούσε να έχει εμπλουτιστεί με περισσότερους χαρακτήρες, περισσότερες και εντυπωσιακότερες μάχες με τα πλάσματα καθώς και με πληρέστερες απαντήσεις ή επεξηγήσεις που θα διαφώτιζαν πτυχές των τρομερών αυτών εχθρών του ανθρώπινου είδους.
Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για την προέλευση των τεράτων, για τα μέτρα που πήραν οι στρατοί και οι κυβερνήσεις και για το πώς κατάφεραν τελικά τα τέρατα να επικρατήσουν. Επιπλέον το «A Quiet Place» είναι από εκείνες τις ταινίες που τα flashbacks μοιάζουν επιβεβλημένα και σίγουρα θα βοηθούσαν στην καλύτερη ανάπτυξη των χαρακτήρων αλλά εδώ δυστυχώς απουσιάζουν. Παρότι δηλαδή το concept είναι ενδιαφέρον και συναρπαστικό, μοιάζει να έχει μείνει ορφανό από ένα στέρεο επεξηγηματικό πλαίσιο που θα καθιστούσε το φιλμ ολοκληρωμένο από αφηγηματική άποψη.
Ακόμα κι έτσι όμως -και αν εξαιρέσουμε τις αναμενόμενες υπερβολές στις σκηνές δράσης- το «A Quiet Place» αποτελεί ευχάριστη έκπληξη και αναμφισβήτητα μια από τις πιο καινοτόμες ταινίες τρόμου των τελευταίων ετών. Η σκηνή του τρόμου έχει ανάγκη από τέτοιες ταινίες με ξεχωριστή ταυτότητα και ευρηματικό στιλ. Σαφώς προτιμότερο το «A Quiet Place» από πολλές σύγχρονες ταινίες τρόμου επαναλαμβανόμενης θεματολογίας κι ας μην είναι αριστούργημα.
